عزای ماه محرم عزای فاطمه است
حسین گفتن ما با نوای فاطمه است

به خرج مغرض و دشمن نرفته و نرود
که خرج روضه ی هر سال پای فاطمه است

اگرچه در ته گودال دست و پا میزد
بهای سرخی خونش خدای فاطمه است

حسین مثل حسن مادری ست گریه کنید
حسین عاشق اشک گدای فاطمه است

اگر صدای علی را شنیدی از زینب
فقط صدای رقیه صدای فاطمه است

دلم به کرب و بلا و به اربعین خوش بود
هوا هوای نجف با هوای فاطمه است

خدا قبول کند از همه که آمده اند
همیشه پشت سر ما دعای فاطمه است

همیشه جمع شده روضه با سلیقه ی او
همیشه گوشه ی هر روضه جای فاطمه است

به صورتی که زده بوسه مصطفی در خورد
شروع روضه ی فضه بیای فاطمه است

خلاصه پشت در خانه هیزم آوردند
خلاصه بیت علی کربلای فاطمه است

لگد زدند به طوبا و میوه اش افتاد
همین دلالت بر انحنای فاطمه است

زنی که خورده زمین مرد خانه ی علی است
یلی که خورده زمین مرتضای فاطمه است

یکی نبود بگوید محله های شلوغ
چه جای آمدن بچه های فاطمه است

کجاست فاطمه در شام ازدحام شده
عقیله وارد دروازه ی عوام شده

خورد در عالم ذر تا نظر ما به حسین
حمدلله که شده گرم، سرِ ما به حسین

فاطمه دست کشیده است به چشم تر ما
گره خورده است اگر چشمِ تر ما به حسین

یک شب آمد پی من گفت شما مال منی
دیگر افتاد از آن شب گذر ما به حسین

دل ما وادی امنش شده فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ
به خدا سوخته مردم، جگر ما به حسین

صد برابر شده این وسع کم ما به حسن
سود خالص شده حتی ضرر ما به حسین

چهارده قبله خدا خلق نموده اما
انس دارد نفس بیشتر ما به حسین

پدری کرده برای همه‎ی نوکرهاش
بدهی داشت از اول پدر ما به حسین

گریه کردیم و جراحات تنش بهتر شد
جلوه کرده است در عالم هنر ما به حسین

در حسینیه همه زائر ارباب شدیم
وصل شد تا که دل یک نفر ما به حسین

کاش در موقع تلقین گدا سر برسد
آن زمانی که رسیده خبر ما به حسین

اربعین باز می‎آییم حرم ان شاءالله
منتهی می‎شود آخر سفر ما به حسین

تا یا حسین ذکر شریف شفاعت است
نامی به غیر نام تو بردن حماقت است

هرگز به سینه‎ام نزدی دست رد حسین
آخر چه کس شبیه تو اهل رفاقت است

آن کس که عابس تو شود عابد است و بس
در سلک ما جنون حسینی عبادت است

معیار بندگی خدا تا خاک کوی توست
شرط قبولی سجده‎ی ما مهر تربت است

از دست تو رها نشود تا به روز حشر
دستی که در حسینیه‎ها وقف خدمت است

ما دست از گدای تو بودن نمی‎کشیم
وقتی که موجبات مرض ترک عادت است

من از همان طفولیتم نوکرت شدم
این عاشقت ز کودکی‎اش جُون خصلت است

زهرا کشیدن علمت را به من سپرد
در اصل این لوای تو بار امانت است

کافیست بین روضه بگویند ای رباب
از ما دو قطره اشک گرفتن چه راحت است

تیری هجوم برد و گلاب از گلی گرفت
حالا تمام دشت پر از عطر جنّت است

نگذاشت دست و پا بزند لااقل علی
این تیر حرمله چقدر بی نزاکت است

شش ماهه گردنش اگر اینگونه کج شده
از شرمساری پدرش در خجالت است

قرص ماهی از دل گهواره بیرون میزند
شیرخواره مثل یک سردار بیرون میزند

ادامه »

گرچه ز جدایی مَبرم راه به جایی
یک عمر فقط داشتم عادت به جدایی

از ناله‎ی یابن الحسنم شد جگرت خون
هرگز نشدم عاشق روی تو خدایی

وابسته‎ی دنیا شدم و نرخ گرانش
سرمایه‎ی من هست فقط اشک ریایی

از غیبت طولانی تو سخت‎تر آنکه
یارت بشود مثل من بی‎سر و پایی

قدر قدمی یا دِرَمی کار نکردم
گفتم چه نیازی‎ست بیایی، نیایی

شد چشم گنه‎کار من آلوده‎ی هرکس
باید بشود از دل من گندزُدایی

با سیصد و اندی کلک آماده‎ام آقا
این حرف دروغ است که دارید فدایی

گرچه همه گفتند مرا دوست ندارید
دستت به سرم بود و شدم کرب و بلایی

صبح و شب تو گریه به گودال حسین است
هرچند که دلخون تمام اسرایی

سجاد به دنبال کفن بود و نمی‎یافت
نه پارچه‎ای بود، نه معجر، نه عبایی

تشخیص سرش سخت‎تر از قبله شد آنجا
تا حلق بریده بکند جلوه نمایی

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

سوی محشر توشه‎ای هر چند نفرستاده‎ام
هست امیدم به این اشک به ظاهر ساده‎ام

جای حیرت نیست بعد از روضه حالم بهتر است
مادرم در روضه شیرم داده هیأت زاده‎ام

هر زمان جز او ندیدم هیچکس را، عاشقم
چشم اگر بستم به جان و مال خود دلداده‎ام

فاطمه چندین برابر خرجی‎ام را داده است
در عزای بچه‎هایش هر چه خرجی داده‎ام

بس که مستم میکند نام حسین بن علی
ترس دارم غافلان گویند اهل باده‎ام

پیرهن مشکی من محشر نجاتم می‎دهد
دست‎گیری می‎کند این جامه از سجاده‎ام

راه رفتن تا خدا راه نجف تا کربلاست
چند سالی می‎شود دیوانه‎ی این جاده‎ام

از خطر هرگز هراسی نیست در راه وصال
من برای دیدنش تا پای جان آماده‎ام

صورتم هر بار در این راه خاکی می‎شود
یاد آن «خَدِّ التَّریبِ» روی خاک افتاده‎ام

ادامه »

با خون نوشته‎اند به روی جگر حسین
اکسیر اعظم است همین گریه بر حسین

الله و احمد و علی و فاطمه، حسن
هستند محو یک نفر آن یک نفر حسین

بالا حسین و تاج سر انبیا حسین
بی‎خود گدای تو نشده معتبر حسین

مِیلم به میوه‎های بهشتی نمی‎کشد
در سفره ریخته نمکی مختصر حسین

پشت دَرَم حواله نده جای دیگری
دِرهم نخواستم ز تو دَرهَم بخر حسین

شد توبه‎ام قشنگ‎ترین توبه از قدیم
گفتم به جای ذکر کمی بیشتر حسین

رفتی تنور تا که نسوزیم در گناه
افتاده‎ای به جای همه در خطر حسین

ای از قفا بریده سر آهسته‎تر برو
ما را نگاه کن کمی از پشت سر حسین

من تا ابد مجنونم و زار و حزینم
گریان برای ناله‎ی هل من معینم

اسلام و احکامش همه بند حسین است
حب الحسین است اصل و فرع کل دینم

معیار نام اوست، فقر من بهانه است
هر جا که نامش است آنجا خوش نشینم

فردا که هر کس را به نامی می‎شناسند
عبدالحسین است آن زمان نقش جبینم

بخشیده شد کوه گناهم بین روضه
تا که چکید اشکم به روی آستینم

دار و ندارم گفتن ذکر حسین است
یک عمر مست این نوای دلنشینم

سینه زدم هر بار یادش، خیرِ مادر
آمد به سویم از یسار و از یمینم

خیلی گره خورده به کار و بارم امسال
بدجور دلواپس برای اربعینم

شاید که امضا شد براتم با امیدی
در روضه‎ی طفلان زینب می‎نشینم

فرمود زینب می‎روم در بین خیمه
تا شرم را در چشم مولایم نبینم

دل کندم از عون و محمد پای یارم
نذر برادر هر دو تا نور مُبینم

تا خیمه ما را حیّ داور می‎رساند
در مجلس سبط پیمبر می‎رساند

دست نیازم را برید از غیر ارباب
رزق مرا در پشت این در می‎رساند

ریزه‎خور و شرمنده‎ی لطف حسینم
هر چه بخواهم یار بهتر می‎رساند

حتی اگر سائل بخواهد سنگ از او
آقا به دستش کیسه‎ی زر می‎رساند

ارباب ما آقاست در اوج نداری
نان شبش را نزد نوکر می‎رساند

ممنون فطرس هستم و مدیون شغلش
از بس سلامم را به دلبر می‎رساند

بالم شکسته، خب قلبم هم شکسته
من را به یارم دیده‎ی تر می‎رساند

آن دردهایی که ندارد راه چاره
درمان آن را نازدختر می‎رساند

با گریه بر داغ سه ساله زنده باشم
عمر مرا داغش به آخر می‎رساند

خار مغیلان بر کف پاهای زخمش
در هر قدم زجر مکرر می‏‎رساند

بر ضجر لعنت با کتک یاس حرم را
تا به خرابه آن ستمگر می‎رساند

غوغا به پا کرده رقیه در خرابه
دارد لبش را سوی حنجر می‎رساند

شور و شیرین جوانی پای ماتم خرج شد
بهترین ساعات عمر من در این غم خرج شد

هیچ کالایی گران‎تر از بکاء روضه نیست
پای هر یک قطره خون شاه عالم خرج شد

انبیا را دستگیری کرده گریه بر حسین
عفو حق بارید وقتی اشک آدم خرج شد

کعبه از گریه‎کنان اسبق شش گوشه است
در غم مشک فراتت اشک زمزم خرج شد

از نخ چادر نماز وصله‎دار فاطمه است
هر نخی که در سیاهی‎های پرچم خرج شد

دستبند مادر و انگشتری خواهرم
بهر نذری دادن در روضه با هم خرج شد

قلک چشم ترم را تا شکستم گریه ریخت
در عزایت کل دارایی‎ام خرج شد

آبروی رفته‎ی ما را تو برگردانده‎ای
با دو قطره آبرویی که محرم خرج شد

روستا یک کهنه بوریا برایش مانده بود
که همان هم در ازای جسم درهم خرج شد

ساربان بی مروت را خدا لعنت کند
کل انگشتان دستت پای خاتم خرج شد

غیر از تو نیستیم مسلمان هیچکس
غیر از تو نیستیم پریشان هیچکس

ما غیر دامن تو که حبل المتین ماست
دستی نمی‎بریم به دامان هیچکس

قربانی توئیم لک الحمد یا حسین
پس یعنی نمی‎رویم به قربان هیچکس

کشتی تویی، نجات تویی، رهنما تویی
دل، خوش نمی‎کنیم به سکّان هیچکس

من آفتاب کرب و بلای تو را حسین
هرگز نمی‎دهم به گلستان هیچکس

جز گریه‎ای که بهر تن بی‎سر شماست
خیری نداشت دیده‎ی گریان هیچکس

روزی رسان زندگی ما رقیه است
زین جا نرفته‎ایم سر خوان هیچکس

بعد از لب مبارکت ای قاری غریب
چوبی نخورد بر لب و دندان هیچکس

آنگونه که سرت به روی نیزه آیه خواند
منبر نرفته قاری قرآن هیچکس

خاتم اگر چه داشت به انگشت خود ولی
انگشت را نداد سلیمان هیچکس

من گمشده‎ای دارم یابن الحسن ای مولا
محروم ز دیدارم یابن الحسن ای مولا

بازآی که دلم خون است دل واله و مجنون است
ای دلبر و دلدارم یابن الحسن ای مولا

تنها هنرم این است عشقم به تو دیرین است
الغوث شده کارم یابن الحسن ای مولا

تا دور و برت هستم من منتظرت هستم
دور از تو گرفتارم یابن الحسن ای مولا

با دیده‎ی بارانی گه روی بگردانی
از بس که گنه‎کارم یابن الحسن ای مولا

لابد به همین خاطر پیشم نشوی حاضر
آزرده شدی یارم یابن الحسن ای مولا

دائم نظر رحمت داری به من از رأفت
با اینکه خطاکارم یابن الحسن ای مولا

حالا که پشیمانم محتاج به احسانم
افتاده زمین بارم یابن الحسن ای مولا

با سوز دل و آهم با قافله همراهم
عمری‎ست عزادارم یابن الحسن ای مولا

ای وای از این ایام از کوفه و راه شام
شد غصه‎ی بسیارم یابن الحسن ای مولا

ناموس خدا محزون رأس شهدا گلگون
بر نیزه سر یارم یابن الحسن ای مولا

ای منتقم مظلوم بازآی دل مغموم
کن یاری دلدارم یابن الحسن ای مولا

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

کاش شام غم من را تو سحر گردانی
جنگ خونین مرا غرق ظفر گردانی

ادامه »

همین که سینه‌ی تنگم توان آه ندارد
مشخص است به داغ دل تو راه ندارد

مرا بخر به غلامی در این رکودی بازار
که گفته یوسف من برده‌ی سیاه ندارد؟

اسیر خال سیاهت شدم خدا را شکر
همینکه صورت عاشق نظر به ماه ندارد

خجالت از تو کشیدم که از تو دست کشیدم
به جز تو این دل آواره تکیه‌گاه ندارد

خرابه است سرایم جهنم است بهشتم
اگر که چشم من اشکی در این دو ماه ندارد

به یُمن رزق تو رزقم زیاد بوده همیشه
مگر که فاطمه بر نوکرت نگاه ندارد؟

مرا کنار حبیب و حسینِ فاطمه بنشان
چه سفره‌ایست محرم گدا و شاه ندارد

دوباره آبرویت را گذاشتی و نوشتی
گدای کوی اباالفضل اشتباه ندارد

حواله‌اش نده جایی به غیر روضه‌ی زینب
کسی که غیر حریم تو سرپناه ندارد

سری به نیزه بلند است در برابر زینب
همین شده که مسیری به قتله‌گاه ندارد

میان حلقه‌ی زنجیر، کاروان می‌رفت
برای اینکه بگوید حسین گناه ندارد

به دست بسته و پای شکسته جنگیدم
که این سپاه نگوید حسین سپاه ندارد

گرگان شامیان بدریدند یوسفم
یک پیرهن نشانه فقط برم مادرم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

بساط نوکری‌ام ریخته به هم آقا
نشسته بر دل تنگم غبار غم آقا

به زیر قول و قرارم زدم، پشیمانم
به زیر بارخطا باز خم شدم آقا 

به دست‎های قلم ناامیدمان نکنی
به سطرهای گناهان بکش قلم آقا

همین که روزی تو می‎رسد خدا رو شکر
چه فرق می‎کند اصلا زیاد و کم آقا

به زور و زر نروم از درون خانه‌ی تو
چه صد قدم بگشایی چه یک قدم آقا

نریز آبرویم را به آبروی حسین
کسی سراغ ندارم به تو قسم آقا

دعا بکن برسم اربعین به خیمه‎ی تو
به دوری از تو شدم باز متهم آقا

مریض آمدم اما شفا نمی‌خواهم
فقط ببر مرا گوشه‌ی حرم آقا

برای روز ظهورت در انتقام حسین 
حساب کن روی خونم، ولیّ دم آقا

حرم شلوغ شد و وقت غارت خیمه
گرفته حرمله در دست خود عَلَم آقا

نماز شام غریبان اقامه می‌شد با
لباس پاره و پاهای پر وَرم آقا

نمانده بعد عمو بر سر زنی معجر
نمانده زینب مظلومه محترم آقا

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

عمری‎ست رعیتش همگی بهره برده‎اند
از خیر و رحمتش همگی بهره برده‎اند

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
از خاک تربتش همگی بهره برده‎اند

آن نوکران که در دل خاک آرمیده‎اند
ذیل شفاعتش همگی بهره برده‎اند

ما که به جای خویش رسولان و اولیا
از نور خلقتش همگی بهره برده‎اند

صاحب پیاله‎های بهشتی برای قرب
از چای هیئتش همگی بهره برده‎اند

عابس، بُرَیر، جُون، حبیب، ابن عوسجه
تحت ولایتش همگی بهره برده‎اند

اصحاب یک به یک به مواسات شهره‎اند
از سختی عطش همگی بهره برده‎اند

خالی نمانده دست کسی بین قتلگاه
هنگام غارتش همگی بهره برده‎اند

یاران تو هزار مصیبت کشیده‎اند
اما غم تو را سر مویی ندیده‎اند

تنها شنیده‎ایم هر آنچه تو دیده‎ای
تو دیده‎ای که جدّ تو را سر بریده‏‎اند

از مقتل زیارت ناحیه روشن است
شیب الخضیب را مکرر کشیده‎اند

گاهی به جسم جدّ غریبت نشسته‎اند
گاهی به چکمه روی تن او دویده‎اند

انگشت را به خاطر انگشتری به حرص
با خنجری که کند شده بد بریده‎اند

تو گفته‎ای که گریه‎ی خون می‎کنی، چرا
از بس که عمه‎های تو تهمت شنیده‎اند

گفتی شبانه روز فقط گریه می‎کنم
از بس که آل فاطمه غربت کشیده‎اند

این بی حیا اراذل و اوباش بارها
مظلومه را به نیش زبان‎ها گزیده‎اند

در راه کوفه بعضی از این پست فطرتان
از یکدگر به قهقهه زیور خریده‎اند

اجداد طاهرین تو رأس الحسین را
یا در تنور یا که سر نیزه دیده‎اند

آقا خوش آن سحر که کنی از حرم ظهور
بینی مدافعان حرم سر رسیده‎اند

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

از چشم، گریه ماند و از گریه عزتش
از جام، باده ماند از باده لذتش

فرمود امام صادق ما روضه جنّت است
دنیا جهنم است برو سمت جنّتش

ما را حسین بهر خودش انتخاب کرد
اینجا کسی نیامده الّا به دعوتش

عرفان ناب چیست همان گریه بر حسین
صد سال فیض ریخته در نیم ساعتش

تا زنده‎ای به هر نفسی یا حسین بگو
فردا میان قبر تو هستی و حسرتش

یک روز هم شبیه به «حُر» می‎خری مرا
بخشیده می‎شویم همه در نهایتش

آن کس که کار کرد برای عزای او
حتی عبادت است دم استراحتش

صد بار قهر کردم و دنبالم آمدی
ماندم دگر چه کار کنم از خجالتش

خون حسین قاطی کرب و بلا شده
صد مرده زنده می‎شود از بوی تربتش

جان داشت به خیمه‎ی او حمله‎ور شدند
«فَابْكِ عَلَى الْحُسَيْنِ» شکستند حرمتش

تا خدا در ظرف خلقت میوه‎ی نوبر گذاشت
آسمان خم شد قمر را در دامن مادر گذاشت

کیستی تو از همان روزی که دنیا آمدی
قبضه‎ی شمشیر بالای سرت حیدر گذاشت

حضرت ام البنین حلقه به گوشت کرد و بعد
در مسیر عاشقی نام تو را نوکر گذاشت

در طفولیت ابالفضلی و بعد چند سال
قد کشیدی و خدا نام تو را محشر گذاشت

واجب التعظیمی و از بس حیدر هیبتی
بایدت افتاد بر خاک و به خاکت سر گذاشت

تو مطیع محض معصومی تمام زندگیت
باید از تو هرجا، هر کسی منبر گذاشت

در مقام عشق‎بازی و ادب بی‎شک خدا
یک سر و گردن تو را از خلق بالاتر گذاشت

روی چشمش می‎نهد صاحب زمان هر جا خدا
مهر تائید تو را در پای هر دفتر گذاشت

بهر اسباب شفاعت ذات حق دست تو را
روی دست بی‌بی صدیقه‎ی اطهر گذاشت

موقع صفین آمد شانه‎ات را مشک داد
ساقی کوثر چه زیبا در کَفَت ساغر گذاشت

افضل الاعمال تو حفظ حریم زینب است
بعد از آن باید کنارت لفظ آب‎آور گذاشت

بر زمین افتاد تا گلدسته‎های مسجدش
جای دست تو خدا یک جفت بال و پر گذاشت

تا تو افتادی زمین، افتاد بیچاره رباب
علقمه داغ تو را بر حنجر اصغر گذاشت

بعد تو باب جسارت باز شد، دست عدو
روی برگ یاس‎ها یک باغ نیلوفر گذاشت

بعد تو خلخال‎ها تبدیل سوغاتی شده
شاعر اینجا چند نقطه تا الی آخر گذاشت

غم مخور از غارت چادر، خدا بهر حجاب
آستین‎ها را … نور را معجر گذاشت

گر چه همه رد می‎کنند از خود گدا را
حالا محبت کن صدا کن اسم ما را

من نوکر خوبی برای تو نبودم
خیلی اذیت کرده‎ام آقا شما را

کج می‎روم وقتی هوایم را نداری
کج می‎گذارم روی هم سنگ بنا را

بنشان هم اکنون مادرم را در عزایم
آزار دادم من تو را صاحب عزا را

پشت درم، درمانده‎ام، در را نبندی
از خود مرانی این گدای خرده پا را

بی‎آبرویی آمده اِی آبرودار
بی‎وقت آمد، آمده وقت مدارا

اول گرفتی دست‎های خالی‎ام
آخر پذیرفتی من یک لاقبا را

چشمی که گریه می‎کند دارو ندارد
درمان نکن این عاشقِ درد آشنا را

یک بار شد چشم انتظارت را نبخشی؟
وقتی به لب دارد نوای کربلا را

محض گل روی ابوفاضل عوض کن
حال و هوای نوکر سر به هوا را

زهرا کنار علقمه پهلو گرفته
چون دیده سقا و دو تا دست جدا را

ای کاش می‎شد از تن او دربیارم
آرام، تیر و آهن و سرنیزه‎ها را

مشکی که پاره بود را بردند خیمه
گفتند این هم مشک و این آب گوارا

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

اگر دردمندی اگر بی‎قراری
اگر سر به زیری اگر شرمساری

اگر زخم خوردی اگر پرغباری
چرا ناامیدی اباالفضل داری

بده دست خود را برو با ابا الفضل
بزن روی سینه بگو یا ابا الفضل

خوشا این کرامت خوشا این گدایی
نمی پرسد از تو که هستی؟ کجایی؟

به یُمن اباالفضل در کربلایی
خیال تو راحت که حاجت روایی

نه تنها خودی‎ها نه تنها تنی‎ها
که قرص است بر او دل ارمنی‎ها

همه با مرامان اسیر مرامش
همه نامداران گرفتار نامش

حسین است امامش فدای امامش
غلامم غلامم غلام غلامش

ابا الفضل لنگر، حسین است کشتی
به قول رفیقان ابا الفضل است مشتی

هوا داغِ داغ و حرم قحط آب است
علی بی‎قرار و پریشان رباب است

عمو تشنه را آب دادن ثواب است
ببین هر طرف را که دیدم سراب است

بیا مشک بردار جان رقیه
که زخم است دیگر دهان رقیه

بی‎نسیم کوی جانان راه‎ها گم می‎شود
بی‎هلال روی ماهت ماه‎ها گم می‎شود

روز و شب باید به خیل حاضران پیوست، چون
هر که جا ماند میان راه‎ها گم می‎شود

روزی ماه محرم را تو قسمت می‎کنی
قسمت لطف تو از بدخواه‎ها گم می‎شود

بین مومن با منافق فرق‎ها بسیار هست
بی‎بصیرت چهره‎ی گمراه‎ها گم می‎شود

سوز و آه و ناله‎ها باشد فراوان بین خلق
بی‎غم و درد تو اما آه‎ها گم می‎شود

در قنوت عشق الطاف خدا گل می‎کند
بی‎حسینت ذکر یا الله‎ها گم می‎شود

من اگر دستم نگیری سر به راهت نیستم
پیش دور افتادگان در کاه‎ها گم می‎شود

در بیابان طلب خضر است پیر میکده
بی‎مربی راه‎ها از چاه‎ها گم می‎شود

گاه گاهی یک تفقد رو به راهم می‎کند
حیف با جرم و گناه این گاه‎ها گم می‎شود

با تو در وقت سحرها گفت و گو زیباتر است
حین خواب غفلت این دلخواه‎ها گم می‎شود

گوش جان باید دهی بر «یالثارات الحسین»
ور نه آن لبیک بر خونخواه‎ها گم می‎شود

نیزه چون باشد فراوان بر بدن‎های نحیف
در مسیر یار قتلگاه‎ها گم می‎شود

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

به دل دوباره هوای حسین را دارم
هوای کرب و بلای حسین را دارم

(گریه‎کن‎ها بلند گریه کنید که به آقا بلند خندیدند)

چه غم که پشت سرم در تمام سختی‎ها
تمام عمر دعای حسین را دارم

نگاه رحمت و لطفش خداپرستم کرد
حسین خواست، خدای حسین را دارم

حرارت دل نوکر عطای فاطمه است
به سینه داغ عزای حسین را دارم

گدای رحمت و لطف قدیم الاحسانم
هزار شکر عطای حسین را دارم

رضای غیر نخواهم که تَرک روضه کنم
میان روضه رضای حسین را دارم

چه حاجت است به تسنیم وسلسبیل و بهشت
منی که مزه ی چایی حسین را دارم

خدا کند وسط روضه پر کشم سویت
عجیب شوق لقای حسین را دارم

چقدر در شب هشتم میان سینه
غمِ گرفتگیِ صدای حسین را دارم

به دل مصیبت آن پیکری که چیده شده
میان سطح عبای حسین را دارم

کسی که در بساطش چشم تر نیست
ز حال مقتدایش با خبر نیست

نبر بهر شفا پیش طبیبان
مریضی را که محتاج سحر نیست

چه باید کرد با چشم گنه‎کار
که بعضا هست اشک و بیشتر نیست

خدا خیرش دهد آقا کریم است
اگر چه کار من جز دردسر نیست

اگر جا مانده‎ام ردم نکرده
نگفته سائلی که پشت در نیست

نبودم دور سفره روزی‎ام داد
غلط بود این که فکر رهگذر نیست

خودش را خرج کرده پیش زهرا
اگر چه ارزش من اینقدر نیست

به روی سینه‎ی مجروح آقا
غمی مثل محرم تا صفر نیست

همه از تشنگی می‎سوختند آه
به خیمه مشک آب‎آور مگر نیست

همه دور علی اصغر هراسان
به فکر مادر او یک نفر نیست

الهی حرمله آتش بگیرد
که در فکرش به جز تیر سه‎پر نیست

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

کسی که در بساطش چشم تر نیست
ز حال مقتدایش با خبر نیست

نبر بهر شفا پیش طبیبان
مریضی را که محتاج سحر نیست

چه باید کرد با چشم گنه‎کار
که بعضا هست اشک و بیشتر نیست

خدا خیرش دهد آقا کریم است
اگر چه کار من جز دردسر نیست

اگر جا مانده‎ام ردم نکرده
نگفته سائلی که پشت در نیست

نبودم دور سفره روزی‎ام داد
غلط بود این که فکر رهگذر نیست

خودش را خرج کرده پیش زهرا
اگر چه ارزش من اینقدر نیست

به روی سینه‎ی مجروح آقا
غمی مثل محرم تا صفر نیست

همه از تشنگی می‎سوختند آه
به خیمه مشک آب‎آور مگر نیست

همه دور علی اصغر هراسان
به فکر مادر او یک نفر نیست

الهی حرمله آتش بگیرد
که در فکرش به جز تیر سه‎پر نیست

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

سلام می دهم از دل به ساحت ارباب
ز راه دور روم بر زیارت ارباب

صدای شور حسین و قیام سینه‎زنان
چه دیدنی‎ست محرم، قیامت ارباب

رسیده ماه محرم حسینیان آیید
به پا شده است دوباره ضیافت ارباب

به دست حضرت زهرا خدا سوایم کرد
شدم ز روز ازل عبد حضرت ارباب

به هر کجا که عَلَم گشت بیرق ماتم
به روی شانه کشیدم علامت ارباب

به اشک دیده بشویم لبان خود شاید
اجازه‎ای بدهندم به صحبت ارباب

به ترک یک گنه و چند قطره گوهر ناب
چه عاشقانه شود حفظ حرمت ارباب

شود به رویِ دعایم، در اجابت باز
دمی که سجده نمایم به تربت ارباب

چه کرده این پسر بوتراب که دشمن
نموده در همه جا مدح شوکت ارباب

امیر عشق، حسین و خدای عشق، حسین
خوشم شدم سر این سفره رعیت ارباب

یقین کنیم شفا دست سیدالشهداست
پناه هر دو جهان است هیئت ارباب

اگر اراده کند اربعین حرم هستیم
خدایی است به والله قدرت ارباب

حصیر هم دل شب همره دهاتی‎ها
زبان گرفت بمیرم ز غربت ارباب

خیلی خراب کرده‎ام آقا درست کن
ما را به مِهر حضرت زهرا درست کن

صدها گره به روی گره خورده بر دلم
ای چاره‎ساز این گره‎ها را درست کن

رویم سیاه باد دلت را شکسته‎ام
یک «جُون» عاشق از من رسوا درست کن

آنگونه که تو خواسته‎ای من نبوده‎ام
من را به حق زینب کبری درست کن

بر سینه‎ی خرابه‎ام آقا نظاره کن
از این خرابه عرش معلّی درست کن

ای علت نزول نم اشک نوکران
در چشم بی‎ثمر شده دریا درست کن

در روضه‎ی حسین از این چشم کور من
منّت گذار و چشم تماشا درست کن

ای آسمان کرب و بلا شاه تشنه است
قدری ببار آب گوارا درست کن

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

با حق بگو از نوکران غم را نگیرد
دارو ندار ماست ماتم را نگیرد

ماه حسین آمد بخواه از مادر او
از ما گنه‎کاران مُحرم را نگیرد

از چشم‎های گریه‎کن‎های حسینش
ارث به جا مانده از آدم را نگیرد

دلبستگی‎ها را بگیرد صحبتی نیست
اما فقط ذکر حسینم را نگیرد

پرچم بماند بر زمین و زنده باشم؟
حاشا بر آن نوکر که پرچم را نگیرد

گمراه خواهد شد یقینا هرکسی که
دامان او این حبل محکم را نگیرد

یک عمر با هم در عزایش گریه کردیم
از ما خدا این اشک با هم را نگیرد

ای کاش شمشیر و سنان و خنجر کین
جسم ولی الله اعظم را نگیرد

حداقل ای کاش در گودال قاتل
در پنجه موی شاه عالم را نگیرد

کس نیست تا با ساربان او بگوید
اینگونه از انگشت خاتم را نگیرد

این روزها دیگر کسی یاد شما نیست
دیگر کسی با نام‎هایت آشنا نیست

مثل گذشته نیست دیگر کارهامان
شب‎های جمعه روی لب‎هامان دعا نیست

حق با شما بوده اگر خیمه نشینی
اینجا میان ما برای تو که جا نیست

تفریح بعضی‎ها مهمتر از نماز است
یک عده‎ای هم کارشان غیر از ریا نیست

دیگر گذشت آن هفته‎های جمکرانی
دیگر سه شنبه‎های هفته با صفا نیست

در بند نفس خود گرفتاریم از بس
که لحظه‎هامان از گرفتاری جدا نیست

بیچارگی یعنی همین، روزی بفهمیم
در دفتر چشم انتظاران نام ما نیست

چیزی که از مادیده‎ای تو بی‎وفایی‎ست
چیزی که ما دیدیم از تو مهربانی‎ست

اصلا چه کاری بهتر از روضه گرفتن
حالا که روزی گدایان کربلا نیست

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

ادب نموده و شکر خدا کنیم همه
به گریه حق نمک را ادا کنیم همه

به شکر اینکه رسیدیم بر عزای حسین
به گریه محشر کبری به پا کنیم همه

همه حسینیه‎ها تحت قبه‎ی یار است
رسیده وقت اجابت دعا کنیم همه

به نام، یک یک ما را صدا زده زهرا
به اذن او، پسرش را صدا کنیم همه

دوباره فاطمه در عرش مو پریشان شد
ز سینه عقده‎ی یکساله وا کنیم همه

حسین کشته‎ی اشک است و ما حبیب حسین
به اشک زخم تن او دوا کنیم همه

خدا به عشق حسینش گناه ما بخشید
از این به بعد ز آقا حیا کنیم همه

قسم به عشق محرم بهار مردن ماست
تمام زندگی خود فدا کنیم همه

حلال تیغِ هلالت خون سینه‎زنان
حرام باد که چون و چرا کنیم همه

قسم به نام خمینی و غیرت شهدا
در این مسیر به او اقتدا کنیم همه

به یک سلام از این راه دور بر ارباب
دل شکسته‎ی خود کربلا کنیم همه

کریم بدون کفن روی خاک صحرا بود
همیشه گریه بر آن بوریا کنیم همه

سلام بر بدن بی‎سری که عریان شد
دوباره فاطمه در عرش مو پریشان شد

در انتظار تو چشمم همیشه بارانی‎ست
و بی‎تو حال و هوای دلم چه طوفانی‎ست

بیا که خیری از این زندگی نمی‎بینم
که لحظه لحظه‎ی عمرم پر از پریشانی‎ست

هوای خیمه‎ی قلبم بدون تو سرد است
بهار پیش دو چشمم شب زمستانی‎ست

ز جاده‎ای که گذر کرده‎ای مسافر عشق
ببین که جای قدومت چقدر نورانی‎ست

درون سینه‎ی من پر ز آه تب‎دار است
حدیث غیبت تو بین سینه زندانی‎ست

دعای ندبه‎ی هر صبح جمعه ام آقا
به قصد آمدن تو برای مهمانی‎ست

بیا که بزم عزای شهید کرب و بلاست
بیا ببار که هنگام مرثیه خوانی‎ست

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

هر چه سروده محتشم زینب و حسین
دریافت کرده از قلم زینب و حسین

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است
در زیر سایه عَلَم زینب و حسین

سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است
هر شب به یاد قدّ خم زینب و حسین

جن و ملک بر آدمیان نوحه می‎کنند
در روضه‎های دم به دم زینب و حسین

دیدند هر دو داغ دو فرزند را ولی
لغزش نبود در قدم زینب و حسین

ذرات، کائنات، محالات، ممکنات
بستند چشم بر کرم زینب و حسین

حتی نوشته‎اند ز امر ظهور هم
وا می‎کند گره، قسم زینب و حسین

حسرت همیشه می‎خورم ای کاش می‎شدم
من هم مدافع حرم زینب و حسین

سوگند می‎خورم که شهید است زنده است
هر کس که جان دهد ز غم زینب و حسین

زهرا، نبی، علی، حسن آنجا نبوده‎اند
خوردند سنگ جای همه زینب و حسین

تا به اردوی تو مشغول به کاری شده‎ایم
زود برگرد که آماده یاری شده‎ایم

بی‎بهانه همه دم بغض گلو می‎ترکد
بس که دور است و به هر لیل و نهاری شده‎ایم

شام‎ها دیده‎ی حسرت به رهت دوخته‎ایم
قرن‎ها منتظر صبح قراری شده‎ایم

بی ولایت چه کسی دم زند از صبح بهار
به خدا تحت ولای تو بهاری شده‎ایم

اشک هجران پی دیدار تو بس ریخته‎ایم
مثل یک رود به دنبال تو جاری شده‎ایم

هست آسایشمان نیست ولی آرامش
بر سر دوش دل غمزده باری شده‎ایم

ریخته نظم بشر در همه عالم بر هم
شاهد ظلم به هر شهر و دیاری شده‎ایم

بی تو یک ذره‎ی منحوس مداوا نشود
چه گناهی ست که اینگونه به خواری شده‎ایم

ما که عمری بأبی أنت و أمی گفتیم
چه شده است از ذره‎ی ویروس فراری شده‎ایم

نه نجف نه به سوی کرب و بلا راهی هست
تازه هم عقده‎ی گمگشته مزاری شده‎ایم

نوکر آن است که ترک غم دلبر نکند
ما که شرمنده‎ی ارباب ز یاری شده‎ایم

باز بوی حرم و عطر محرم آمد
روضه در روضه پی گریه و زاری شده‎ایم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

روی من و تو حضرت زهرا حساب کرد
ما را برای بزم عزا انتخاب کرد

باز این چه شورش است که در خلق عالم است
نام حسین بار دگر انقلاب کرد

دلشوره داشتم که نبینم محرمت
یک سال این فراق دلم را عذاب کرد

توبه شکسته‎ها همه گویند یا حسین
ربّ الحسین هر چه دعا مستجاب کرد

از کودکی حسینیه‎دار محرمم
این روسیاه را خودش عالیجناب کرد

هرکس که ذره ذره به پای حسین سوخت
او را خدا به وصل خودش کامیاب کرد

گریه غبار سینه‎ی من داده شستشو
این قلب خاک خورده چنان دُرّ ناب کرد

تفسیر دستگیری او از رسول ترک
کار هزار منبر و صدها کتاب کرد

سینه برهنه‎ها همه از نسل عابس‎اند
او کربلا طریقه‎ی این وصل باب کرد

هر کس شنید ناله‎ی حیّ علی العزا
تا خویش را به روضه رساند شتاب کرد

آید به گوش ناله‎ی محزون فاطمه
مادر به گریه، یک یک ما را خطاب کرد

ماه محرم آمد و پیچید بوی سیب
صلّ علی الحسین و صلّ علی الغریب

درونم درد بسیار و مداوای تو می‎خواهد
دو چشم پر گناه من تماشای تو می‎خواهد

چه تنبیهی از این بدتر که دورم از تو آقاجان
نگاهم کن که چشمم، چشم زیبای تو می‎خواهد

سگ کهف وجود من برای پاکی ذاتش
چنان ظرفیست که خاک قدم‎های تو می‎خواهد

سر پیری جوانی می‎کنم با گریه‎کن‎هایت
قدم خم شد ز بس که قد طوبای تو می‎خواهد

ز دیوار گناهان رفته‎ام بالا، پشیمانم
بلندم کن که این دیوار حاشای تو می‎خواهد

شب قدرم به امضایت سحر شد بعد فهمیدم
خدا هم بنده‎اش را با تقاضای تو می‎خواهد

کریمی و رحیمی و حلیمی و غفوری و
همانی که گدای بی سرو پای تو می‎خواهد

مرا چون دوست داری دوست داری عاشقت باشم
مرا زهرا سوا کرده است رسوای تو می‎خواهد

دلی خوش دارم از اشک و عزا و می‎کنم لعنت
به آن جمعی که ما را نیز منهای تو می‎خواهد

چنان گرگی نشسته دور پیراهن حرامی و
نمیدانم چه چیزی از هدایای تو می‎خواهد

همه هستند گرد تو به غیر از ساربان چون که
فقط انگشتری‎ات را ز اعضای تو می‎خواهد

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

از همان روز ازل بعد هدینای حسین
دهنم خورده به شیرینی حلوای حسین

نقطه‎ی دلبری خالق و بنده، حرم است
وسط سجده روی تربت اعلای حسین

متولد شده‎ی چشم امام حسنم
آمدم گریه کنم گوشه‎ی دنیای حسین

به تباکی وسط اهل بکاء خوشحالم
همچنان قطره که افتاده به دریای حسین

دَم اگر داده مسیح از دودَم ارباب است
جان ناقابل من بسته به امضای حسین

زیر قولم نزدم با همه‎ی بار گناه
سر وقت آمده‎ام روضه‎ی شب‎های حسین

محض اینکه نبُرد پای من از روضه‎ی او
بگذارم سرم را به کف پای حسین

اربعین پای پیاده بروم یا نروم
فیض چای نجفی می‎برم از چای حسین

چقدر نام تو زیباست اباعبدالله
مشق شب تا سحر من شده املای حسین

وحشت و ترس ندارم ز شب اول قبر
آبرو داده به من وعده‎ی فردای حسین

شانه‎ی عرش خدا جای عزیز نبوی ست
پس چرا گوشه‎ی گودال شده جای حسین

جلوی چشم تر فاطمه کمتر بزنید
عوض بوسه، نوک چکمه به اعضای حسین