گریه ی بی صدا قبول نشد
هر چه کردم دعا قبول نشد

اهل موکب به فکر پروازند
نوکری های ما قبول نشد

شد پذیرفته کار بی منّت
کار با ادعا قبول نشد

بهر وصلش چه نذرها کردم
نذری ام منتها قبول نشد

بنویسید باز هم امسال
عبد سر به هوا قبول نشد

منم آن روسیاه و بی کس که
نزد موسی الرضا قبول نشد

صحن حیدر چقدر زیبا بود
حیف دیگر گدا قبول نشد

هر چه گفتم لا تُؤَدِّبْنِي
حاجتم از قضا قبول نشد

تا سحر ناله کردم از جگرم
کربلا کربلا قبول نشد

شعرها یک به یک خریده شدند
شعر این بی بها قبول نشد

حرف زینب که گفت با قاتل
بس کن ای بی حیا قبول نشد

زیورم را بگیر و سر نبرش
لااقل از قفا قبول نشد

با عصا پیری آمد و میزد
گفت ضربات پا قبول نشد

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

ماجرای عشق تو با عشق خوبان فرق داشت
لطف تو به طفل عاصی و گریزان فرق داشت

از پدر هم بیشتر خیرت به نوکرها رسید
مهربانی تو با ما وقت هجران فرق داشت

بر خلاف هر که از آلودگی هایم گریخت
همنشینی تو با آلوده دامان فرق داشت

دور دنیا گشتم و فهمیدم آقایم تویی
دستگیری تو از سائل به قرآن فرق داشت

یک قدم برداشتم فورا دویدی سوی من
در رفاقت با بدان این طرز جبران فرق داشت

امتحانم کن ولی از روضه ها طردم نکن
لذت اینجا نشستن سخت و آسان فرق داشت

کار من که نیست باید تو مرا عاشق کنی
آنچنان که بین یاران نور سلمان فرق داشت

گفتم آقا با گنه کاری چه مشتاقم شدی
گفتی از بس گریه ات وقت حسین جان فرق داشت

از چه یعنی یابن الحسن از اربعین جامانده ام
حال ما در کربلای شاه عطشان فرق داشت

دستپخت مادرت زهراست که گریه کنیم
رزق ما شد حسنی که طعم این نان فرق داشت

گرچه دیدم در کرامات از کریمان سرتر
گنبدش با گنبد شاه خراسان فرق داشت

تیرها تابوت را گرچه به پیکر دوختند اما
در میان علقمه آن تیرباران فرق داشت

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

نوکر به پای روضه و غم رفته است
چشم خشکم را بخر پابوس زمزم رفته است

گاه گاهی حال و احوال گدا را هم بپرس
من مسیر خانه ام را باز یادم رفته است

هر کسی دنبال عشقش بوده من دنبال تو
این دل دیوانه ام دنبال پرچم رفته است

در مقام روضه گریه می کنی هر صبح و شام
مثل زهرا ناله ات تا عرش اعظم رفته است

زخم ها خورده ام ولی این زخم هجران بدتر است
من به خود تا آمدم دیدم محرم رفته است

آی مردم حسرتش را میخورد روز جزا
آن که در دنیا طواف کربلا کم رفته است

زود جانم را بگیر و اربعینم را بده
جان من بی اربعین فورا به یک دم رفته است

در پی آن نیزه داری که کمی هم سر به هواست
کربلا تا شام زهرا با قد خم رفته است

پیش مادر موی سر را بر درختی بسته اند
در تنور و دیر و خورجین آه در هم رفته است

تا که بی معجر نبیند خواهرش را بین شام
آن سر صد تکه در خط مقدم رفته است

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

سکوت بودم و بانگ بُکای من برگشت
در این حسینیه حال و هوای من برگشت

گرفته بود گلویم میان روضه ی تو
چه قدر داد زدم تا صدای من برگشت

عروج آه مرا بال جبرئیل نداشت
دمی که ناله به غار حرای من برگشت

کمال معرفت روح، گوشه اش گریه است
همین که سعی نمودم صفای من برگشت

غذای رخوت دنیا سر دلم که نشست
لبی به اشک زدم اشتهای من برگشت

فقیر عافیت اندیش نسخه اش اشک است
دو قطره خوردم و نبض گدای من برگشت

لبم توان تکلم نداشت لال شدم
همین که نام تو را بردم قوای من برگشت

دمی که فاطمه میرفت شور آخر بود
دم حسین گرفتم برای من برگشت

خدا به خیر کند کاروان به راه افتاد
ز ترس لرزه به این دست و پای من برگشت

میان آن همه سر دختری به زینب گفت
ببین ببین پدر دلربای من برگشت

خبر رسید به زینب رباب غش کرده
دوباره حرمله آه ای خدای من برگشت

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات