تا خدا در ظرف خلقت میوه‎ی نوبر گذاشت
آسمان خم شد قمر را در دامن مادر گذاشت

کیستی تو از همان روزی که دنیا آمدی
قبضه‎ی شمشیر بالای سرت حیدر گذاشت

حضرت ام البنین حلقه به گوشت کرد و بعد
در مسیر عاشقی نام تو را نوکر گذاشت

در طفولیت ابالفضلی و بعد چند سال
قد کشیدی و خدا نام تو را محشر گذاشت

واجب التعظیمی و از بس حیدر هیبتی
بایدت افتاد بر خاک و به خاکت سر گذاشت

تو مطیع محض معصومی تمام زندگیت
باید از تو هرجا، هر کسی منبر گذاشت

در مقام عشق‎بازی و ادب بی‎شک خدا
یک سر و گردن تو را از خلق بالاتر گذاشت

روی چشمش می‎نهد صاحب زمان هر جا خدا
مهر تائید تو را در پای هر دفتر گذاشت

بهر اسباب شفاعت ذات حق دست تو را
روی دست بی‌بی صدیقه‎ی اطهر گذاشت

موقع صفین آمد شانه‎ات را مشک داد
ساقی کوثر چه زیبا در کَفَت ساغر گذاشت

افضل الاعمال تو حفظ حریم زینب است
بعد از آن باید کنارت لفظ آب‎آور گذاشت

بر زمین افتاد تا گلدسته‎های مسجدش
جای دست تو خدا یک جفت بال و پر گذاشت

تا تو افتادی زمین، افتاد بیچاره رباب
علقمه داغ تو را بر حنجر اصغر گذاشت

بعد تو باب جسارت باز شد، دست عدو
روی برگ یاس‎ها یک باغ نیلوفر گذاشت

بعد تو خلخال‎ها تبدیل سوغاتی شده
شاعر اینجا چند نقطه تا الی آخر گذاشت

غم مخور از غارت چادر، خدا بهر حجاب
آستین‎ها را … نور را معجر گذاشت