اگر ربنا ربنا کرده‎ام سحرها خدا را صدا کرده‎ام
خودمم را بر این سفره جا کرده‎ام
در این پانزده شب دعا کرده‎ام
خدایا به چشمان مست حسن
بده دست من را به دست حسن

من امشب بر آنم که مثل قدیم
دلم را ببندم به راه نسیم
در این ماه با یا علی یا عظیم
بیفتم به دست و به پای کریم
کریم کریمان عالم حسن
دمت گرم دردت به جانم حسن

تو سبحان ربی الاعلای من
تو والتّین و یاسین و طاهای من
تو دیروز و امروز و فردای من
تو یا ربّ و یا ربّ شبهای من
به کوری چشم هر فتنه گر
بگو تا سحر حسن یا حسن

در آن شب که عالم قمردار شد
درخت نبوت ثمردار شد
علی نذر کرد و پسردار شد
زمین پیش پایش خبردار شد
چه بهتر از اینکه به هر انجمن
به زهرا بگویند امّ الحسن

حسن اسم اعظم حسن کل دین
حسن حق مطلق حسن بی قرین
حسن کیست ایاک هر نستعین
حسن کیست گردن زن ناکثین
به حلم حسن دشمن اقرار کرد
معاویه را صلح او خوار کرد

منی که شدم مبتلای حسن
زمین خورده‎ام پیش پای حسن
شدم وقف دولت‎سرای حسن
چه بهتر که محض رضای حسن
به پا خیزم و باز طوفان کنم
دوباره حسن جان حسن جان کنم

حسین است مست وقار حسن
حسین است هر جا کنار حسن
حسین است دنبال کار حسن
حسین است در اختیار حسن
حسینی که سرها کف پای اوست
امیری حسن روی لب‎های اوست
امیری حسن امیری حسن

برو توس صحن رضا را ببین
نجف باش و ایوان طلا را ببین
شلوغی کرب و بلا را ببین
خودت غربت مجتبی را ببین
دم گنبد شاه عبدالعظیم
بگو یا حسن ای غریب کریم

به زودی همه چشمه‎ها جاری است
بقیع حسن پر ز معماری است
و هر نوکری گرم یک کاری است
تمام ضریحش طلا کاری است
بر این غصه با عشق حاکم شویم
همه وارد صحن قاسم شویم

ادامه »

گرچه بودیم میان قفس و پربسته
نیست دیگر، روی پرسوختگان در بسته

آبرودار محل آبروی ما همه است
کار و بار همه را در صف محشر بسته

برکت سفره به نان نیست به صاحبخانه است
دستمان پیش کریمان شده کمتر بسته

میل معشوق کشیده بخرد عاشق را
دل ارباب ازاین باب به نوکر بسته

رب من آن است که با عبد خودش
دوست دارد بزند حرف ولی سربسته

گُنهم گردن هر کس که نبخشید مرا
چون که پرونده‎ی من را خود مادر بسته

ذکر شیرین علی زندگی‎ام را پر کرد
لبم آنقدر علی گفت که شکّر بسته

آخرش می‎کند آدم دم ایوان نجف
آن سگی را که‌ دم خانه‎ی قنبر بسته

عطش موقع افطار فقط کرب و بلاست
تشنه‎ی چای عراقم که به کوثر بسته

بغلم کرد مرا باز اباعبدالله
چون به غیر از حرمش هر در دیگر بسته

گیر کرده ته گودال خدایا چه کنم
چه صفی دور حرم آن همه لشگر بسته

ادامه »

هر چه عمرم رفت و شد مویم سپید
چشم تو از من به جز غفلت ندید
قصه‎ی من هم به پایانش رسید
نااُمیدم نااُمیدم نااُمید

آمده عبد فراری سر به زیر
یا مجیر یا مجیر یا مجیر

گرچه من نان علی را خورده‎ام
دل به دست او ولی نسپرده‎ام
صاحبم را سال‎ها آزرده‎ام
آخر کارم شده افسرده‎ام

شرم بر من توبه کردم دیرِ دیر
یا مجیر یا مجیر یا مجیر

رفت از یادم که نوبت می‎رسد
این شلوغی‎ها به غربت می‎رسد
لحظه‎ی مرگم به سرعت می‎رسد
نوبت آن قبر خلوت می‎رسد

دو ملک هستند آن هم سختگیر
یا مجیر یا مجیر یا مجیر

دیگر این پرونده پیش قاضی است
حضرت صاحب ز من ناراضی است
من نماز و روزه‎هایم بازی است
سال‎ها کارم فقط لفاظی است

تو بزرگی و من آن عبد فقیر
یا مجیر یا مجیر یا مجیر

وای از امروز و فردا کردنم
بوی معصیت گرفته این تنم
دوستی‎ها می‎کنم با دشمنم
آن که عمرش را هدر داده منم

حضرت باران بزن در این کویر
یا مجیر یا مجیر یا مجیر

غصه دارم غصه‎های بی‎حساب
مستحقم تا بسوزم در عذاب
مانده بهر من فقط یک انتخاب
ناله از دل می‎کشم یا بوتراب

من علی دارم امامی بی نظیر
یا مجیر یا مجیر یا مجیر

ادامه »

ابرم و شب به شب از هجر رُخت می‎بارم
من به امید نگاهی‌ست اگر بیدارم

بپذیری، نپذیری کرمت را عشق است
نه پی حاجتم آقا نه پی دینارم

دیده گر یار نبیند به چه دردی بخورد
کور ماندم به امید سحرِ دیدارم

بدی از من، بدی از من، بدی از من بوده
تویی و این همه خوبی منم و اقرارم

به زبان عاشقم و وقت عمل غافل تو
به زبان نوکرم و وقت عمل سربارم

تو چرا فکر منی فکر من نالایق
من که سرگرم خودم بودم و فکر کارم

روزه‎اش را تو گرفتی و به من مزد رسید
زحمتش را تو کشیدی که تقرّب دارم

یابن حیدر ببرم یک سحر ایوان نجف
دل من لک زده بهر پدر کرارم

یک سحر صحن اباالفضل غروبش گودال
کربلا خواسته‎ام در سحر و افطارم

گریه کردن به شما مرثیه‎خوانی از من
خون ز چشمان تو می‎بارد و خون می‎بارم

شمر آماده شد و جدّ تو چشمش وا شد
گفت یا ربّ منم و زخم تن بسیارم

ادامه »

باز درب خانه‎ات وا شد الهی بالحسین
نوبت رفتن به بالا شد الهی بالحسین

رحمت ارباب دستم را گرفت و آمدم
قطره‌ات قاطی دریا شد الهی بالحسین

روی اعمالم غذای روضه‎ات تاثیر کرد
عبد عاصی تو «منّا» شد الهی بالحسین

هر زمانی که گره افتاد در کارم، حسین
زودتر از هر کسی پاشد الهی بالحسین

از گناهم بیشتر آقا خجالت می‌کشد
غصه‌دارم، قلب آقا شد الهی بالحسین

بار عام تو سبب شد بنده‎ی آلوده‎ات
باز این اطراف پیدا شد الهی بالحسین

سینه‎زنهای حسین بن علی را مادرت
شافع امروز و فردا شد الهی بالحسین

یا حسین ما جوابش ناله‌های فاطمه است
میزبان سفره زهرا شد الهی بالحسین

با وجود معصیت‌ها هر شب جمعه که شد
با حسین پرونده‌ام تا شد الهی بالحسین

هر شب جمعه که زهرا سمت باب القبله رفت
هی «بُنَیّ» گفت غوغا شد غوغا شد الهی بالحسین

ادامه »

کارم شده گناه مرتب مرا ببخش
ذکر لبم فقط شده یا رب مرا ببخش

با چوب خشم بنده‎ی خود را ادب نکن
من نیستم اگر که مودب مرا ببخش

غافل شدم که شأن و مقامم به دست توست
ای صاحب بزرگی و منصب مرا ببخش

یارب رسیده تیغ گناهم به استخوان
از ضعف جانم آمده بر لب مرا ببخش

دیگر به چشم قهر به رویم نظر نکن
هستم میان جمع معذّب مرا ببخش

عفو مرا حواله به روز دگر نکن
روزی گناه کردم اگر، شب مرا ببخش

از مکتب عبودیت تو گریختم
راهم بده دوباره به مکتب مرا ببخش

بهتر ز اهل بیت شفیع نداشتم
یارب به این ذوات مقدس مرا ببخش

مشمول رحمت است کسی که حسینی است
هستم به خادمیش ملقب مرا ببخش

ذکر حسین دیشبم امشب خریده شد
با گریه‎های امشب و دیشب مرا ببخش

با «یا حسین» زینب کبری گریستیم
یا ربّ به حق ناله‎ی زینب مرا ببخش

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

تو باز مرا خوانده‎ای اما نگرانم
از فیض مناجات سحر باز بمانم

من چند صباحی‎ست که در غفلت محضم
بیدار کن ای دوست از این خواب گرانم

شعبان و رجب را به بطالت گذراندم
با دست تهی راهی شهر الرّمضانم

این فکر که از چشم تو یک روز بیفتم
دردی‎ست که مثل خوره افتاده به جانم

توفیق بده تا که در این ماه مبارک
جز ذکر تو چیزی نشود ورد زبانم

سوگند به قرآن سرنیزه، الهی
هر شب به سر سفره‎ی قرآن بنشانم

بگذار که با یاد لب تشنه‎ی آن شاه
در بین مناجات کمی روضه بخوانم

بَرد است و سلام است به من آتش دوزخ
چون سوخته دل از غم آن سوخته جانم

من آرزویم کرب و بلا در شب قدر است
بگذار خودم رابه ضریحش برسانم

با یاد تن بی‎رمقش موقع مغرب
خوب است که از کف برود تاب و توانم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

سائل به جز اینجا مگر دارد کجا را؟
ممنون از اینکه راه دادی بینوا را

دلخسته و دلمرده‎ی بار گناهم
یا حیّ و یا قیّوم احیا کن گدا را

العفوهایم مثل سابق نیست افسوس
از من گرفته معصیت حال بکا را

نان و نمک خوردم نمکدان را شکستم
اما نراندی از ضیافت بی‎حیا را

پرده‎دری کردم ولی چیزی نگفتی
هی پرده پوشاندی بنازم این خدا را

بار گناه ما خریداری ندارد
اما بزرگی کن بخر این بار ما را

در بند خواهش‎های نفسانی اسیرم
ای وای اگر امشب نبخشی بد به حالم

امشب شب هشتم، شب بخشیدن ماست
آورده‎ایم اسم «علی موسی رضا» را

جان همان که دست و پا زد بین گودال
فردا نسوزانی من بی‎دست و پا را

وقت سحر یاد اذان کربلایم
روزی ما کن بار دیگر کربلا را

آلوده‎ایم اما پناه ما حسین است
ذکر نجات هر دو عالم یا حسین است

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

ادامه »

راه گم کرده‎ام و زار شدم برگشتم
دور از این خانه گرفتار شدم اما برگشتم

انقدر دور گناهان کبیره گشتم
عاقبت عاصی و بیمار شدم برگشتم

گفته بودی که نرو، عزت عالم اینجاست
رفتم و پیش همه خوار شدم، برگشتم

روح پاکی که دمیدی به دلم تار شده
عفو کن مثل لجنزار شدم برگشتم

بارها داشت می‎آمد گل زهرا سویم
بارها مانع دیدار شدم برگشتم

نیّت ترک خطا کردم و نفسم نگذاشت
خسته از نفس طمعکار شدم برگشتم

تا منادی به ندا گفت گنهکار کجاست؟
زودتر از همه بیدار شدم برگشتم

دیشب از هجر نجف نادعلی می‎خواندم
زائر حیدر کرار شدم برگشتم

بار سنگین شد و با عرض سلامی به «حسین»
دم افطار سبکبار شدم برگشتم

جان فدای دل زینب که چهل روز فقط
به همه گفت عزادار شدم برگشتم

ادامه »

آمده بنده‎ی گنهکاری به سرای خدای غفاری
شب تاریک آمدم پیشت با خودم گفته‎ام که بیداری

همه کاری برای من کردی من برایت نکرده‎ام کاری
بدی‎ام را همه به روم زدند تو به رویم چرا نمی‎آری

تو چرا اینقدر به فکر منی من چه دارم به غیر سرباری
انقدر گریه می‎کنم امشب تا بفهمم که دوستم داری

بی حساب و کتاب عفوم کن وای اگر دانه دانه بشماری
هر چه هستم دل خراب مرا در نجف کرده‌ای تو معماری

پشت من گرم مرتضی علی است چقدر از غصه و گرفتاری
گریه‎ی بر حسین رزق من است هم سحر هم زمان افطاری

گریه (کربلا) مزه می‎دهد رمضان روضه‎ی مشک و گریه و زاری
عمو از نخل‎ها عبور نکرد شد گرفتار ضربه‎ای کاری

ادامه »

می‎آورم به روی لبم السّلام را
آغاز می‎کنم سخن با امام را

ما عاقبت به خیریِمان در پناه توست
از ما مگیر این کَرم مستدام را

کاری خوش است که تو درستش کنی فقط
نسپار دست خلق خدا این غلام را

ما محترم شدیم به لطف نگاه تو
بی‎تو نداشتیم همین احترام را

آوازه‎اش تمام جهان را فرا گرفت
هر کس که زد به خاطر تو قید نام را

برکت بده برای تو روضه نوشته‎ام
ختمم به خیر کن غم ناتمام را

چیزی نگفته‎ام تو چرا گریه می‎کنی؟
من که نگفته‎ام غم بازار شام را

ادامه »

العفو یا الهی العفو یا الهی
خوب است گاه گاهی بر من کنی نگاهی
عمری‎ست می‎شناسی ما را به روسیاهی
عفو است از تو زیبا العفو یا الهی العفو یا الهی

من لایق عتابم از بس که بد حسابم
انگار پای غفلت بدجور برده خوابم
العفو یا الهی العفو یا الهی

از روزگار عصیان برگشته‎ام پشیمان
هرطور می‎پسندی این عبد را بسوزان

بازنده‎ی مصافم مشغول اعتکافم
شاید گناه من را گم کرده اعترافم

مولی ای حیّ و ای مَماتم حلّال مشکلاتم
چیزی نمانده باقی جز آه در بساطم
العفو یا الهی العفو یا الهی

رسوای عالمینم عمری‎ست زیر دِینم
با این همه گناهم شرمنده‎ی حسینم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

رحم کن یا ایها الرحمن گدایت را ببخش
باز هم این بنده‎ی بی‎دست و پایت را ببخش

شمع شاهد بود، ساکت گوشه‎ای می سوختم
لطف کن پروانه‎ی بی سر صدایت را ببخش

هر زمان در مناجات دم افطارها
«ربنا یا ربنا اغفر لنا»یت را ببخش

درد دل کردم بگویم که چه دردی می‎کشم
ای طبیبِ دردِ بی‎درمان، دوایت را ببخش

دود این شهر گناه آلوده جانم را گرفت
تا نفس در سینه می‎گیرد هوایت را ببخش

بغض‎هامان، بغض‎های پنجره فولادی‎اند
بیقراران علی موسی الرضایت را ببخش

یا الهی بالحسین بالحسین بالحسین
گریه‎کن‎های حسین سر جدایت را ببخش

پیکرش را ریگ‎ها خیلی اذیت می‎کنند
روستا کهنه حصیرت، بوریایت را ببخش

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

ادامه »

به اذن عالی اعلی به احترام علی
شروع می‎کنم این ماه را به نام علی

ببخش، با عجله دست خالی آمده‎ام
شنیده‎ام که مهیاست بار عام علی

چقدر نان شبش را به سائلان بخشید
دلم خوش است به لطف علی الدوام علی

سلاح ماست ابوحمزه، افتتاح و مجیر
دعای مسجد کوفه، شراب جام علی

امشب دلم هوای میخانه کرده ساقی
بوی شراب نابت دیوانه کرده ساقی

دعای ما که دعا نیست باز مقبول است
به احترام دعا کردن و صیام علی

دلم هوای نجف کرده اول ماهی
هوای باده‎ی انگور بادوام علی

ز حنجرش نفس گرم وحی می‎جوشد
نبی شده است به معراج، هم‎کلام علی

یهود و آل سعود از هراس می‎میرند
اگر طلوع کند تیغ از نیام علی

خوشا به روزی زوّار سیّدالشهدا
به زائران حسین است چون، سلام علی

چنان علی شده مبسوط حق، علی اکبر
همان علی که شده وارث مقام علی

ادامه »

چون بیابان که نیازش به نم باران است
بیشتر گریه، تسلّای دل سوزان است

میکده باز شد و زود دویدیم همه
گفته ساقی سه دهه نوبت سرمستان است

گفتم اصلا نروم آخر خطم دیگر
مادر گفت برو خالق تو رحمان است

ما اگر آمده‎ایم از کَرم آل علی‎ست
اختیار دل رعیت به کف سلطان است

رمضان است خدا بنده‎نوازی کرده
سفره‎اش باز شده خانه پر مهمان است

خوب و بد ریزه‎خور حضرت حجت هستیم
پای باباست فقط طفل اگر نادان است

نوکر آن است که از خویش دعایی نکند
آنچه را خواسته ارباب، دعایم آن است

سی شب ماه خدا را به علی بخشیدند
گریه‎ی هر شب ما هدیه‎ی آقا جان است

ما در این ماه مبارک به هوای نجفیم
دلمان وقت مناجات دم ایوان است

گره کور مرا دست رقیه بدهید
هر چه سختی‎ست به یُمن نفسش آسان است

روزه‎ام روضه اگر داشت خدا میخردش
خرم آن دیده که در روضه فقط گریان است

دم افطار من از آب سوالی دارم
آب دیدی چه‎قدر کام حسین عطشان است؟

ادامه »

کشکول من شکسته در این کوچه‎ها خدا
دستی بکش به روی سر این گدا، خدا

هر بار در زده‎ام تو جوابم نکرده‎ای
هر بار گفته‎ای که بیا، باوفا خدا

از بس گناه کرده‎ام این چشمه خشک شد
اشکی برای توبه نمانده است یا خدا

اوج کمال سجده همین سر به زیری است
خیری ندیده بنده‎ی سر به هوا، خدا

گاهی صلاح طفل به تنبیه گشتن است
پس مرحمت نما و ادب کن مرا خدا

این بال، بال نیست، وبالِ پریدن است
وقتی سحر مرا نرسانده است تا خدا

ممنون که باز تا رمضان زنده مانده‎ایم
فرصت شده است تا بزنیمت صدا، خدا

درهم بخر سوا نکنی جان «فاطمه»
درهم بخر به حرمت «خیر النساء» خدا

گر چه کسی ضمانتمان را نمی‎کند
اما هنوز هست خراسانِ ما، خدا

در صحن انقلاب دلم منقلب شده
تا گفته‎ام به حق «امام رضا»، خدا

هر بار کار بندگی‎ام لنگ می‎شود
«إنی أعوذ بالحرم کربلا»، خدا

ما را «حسین» لطف نمود و درست کرد
ما را «حسین فاطمه» کرده است با خدا

در ظاهر است ذکر لب ما «حسین حسین»
در باطن است ذکر لب ما خدا، خدا

این روزها که تشنه‎ترم یاد می‎کنم
کام عطش کشیده‎ی ارباب را، خدا

لب تشنه بود و رفت به گودال، آه آه
دارد صدای شمر می آید ز قتلگاه

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

درد بفرست که ترجیح به درمان بدهم
تا که تسکین به دل زار و پریشان بدهم

دور ماندم ز امام و سر من رفت کلاه
حقم این است از این فاصله تاوان بدهم

سال‎ها منتظرم ماند به سویش بروم
کِی شود خاتمه بر این همه هجران بدهم؟

کاش اشک بصرم باز مرا یار شود
تا جلائی به دل خسته ز عصیان بدهم

نکند قسمت من نیست کنارش بودن؟ 
چقدر وعده بر این دیده ی گریان بدهم؟

چه کنم آخر شعبان شد و من غرق گناه
ترسم این است که قبل از رمضان جان بدهم

بی پناهم، نجفم را بده تا که بروم
تکیه بر گوشه ای از نرده‎ی ایوان بدهم

مرغ روحم به سوی کرب و بلا پر زده باز
تا سلامی به سوی شاه شهیدان بدهم

کاش می‎شد بدهم زندگی‎ام را، عوضش
جرعه‎ای آب بر آن حضرت عطشان بدهم

کاش می‎شد که چنان حر و حبیب و عابس
سر خود را به دفاع از سر جانان بدهم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

بهار آمده و زرد مانده حاصل ما
هنوز قحطی لبخند توست مشکل ما

اگر چه کوچه‎ی ما رخت سبز پوشیده
هنوز رنگ عزاخانه‎هاست منزل ما

همیشه فرش خیال وصال را شستیم
دوباره گَرد گرفته خیال باطل ما

به پای مساله‎ی دوری تو پیر شدیم
بیا که حل بشود باقی مسائل ما

گناه شهر، خسوفی پدید آورده
تمام سال گرفته است ماه کامل ما

چقدر آه نشسته میان سینه‎ی تو
شبیه شمع برای تو آب شد دل ما

نوای ناله‎ی «هَل مِن مُعین» ندبه‎ی تو
بگو که می‎شود این جمعه نیز شامل ما

محرم و رمضان یا که عید فرقی نیست
همیشه تشنه‎ی اشک است و روضه محفل ما

چقدر گریه برای حسین می‎چسبد
به جای روح، دمیدند اشک، در گِل ما

بلند مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد
شده است مصرعی از روضه‎ی تو قاتل ما

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات