شب قدر است و پای این سفره هر چه داشتی به من دادی
باز هم با نگاه رحمت خود فرصت آشتی به من دادی

از همه بیشتر خطا کردم از همه بیشتر وفا کردی
آبرو بردم آبرو دادی آبرودار اعتنا کردی

چشم پوشیدی و نگاه اصلا سمت پرونده‎ام نکردی تو
من بد را کنار خوبانت باز شرمنده‎ام نکردی تو

جان زهرا دل پری دارم آمدم درد و دل کنم با تو
ای خدا وقت معصیت‎هایم من خجالت کشیده‎ام با تو

بار من ریخته است و وقت کم است عمر من رفت و مرگ نزدیک است
گفتم از مرگ یا امام رضا، خانه‎ی قبر تنگ و تاریک است

جای آلوده‎ها هم استغفار عوض بی‎نیازها العفو
عوض تک تک گنه‎کاران عوض بی نمازها العفو

رمضان است و یاد آنها که پَر گرفتند با نشان حرم
روزه‎داری ماست والله زیر دِین مدافعان حرم

رمضان است و شیعیان یمن پای عهد تو روسفید شدند
دم افطار خانواده‎شان سر سفره همه شهید شدند

رمضان است و مردم بحرین سهم‎شان ظلم نانجیبان شد
دهن روزه نوجوانی گفت یا حسین و گلوله باران شد

نسل زهرا و نسل مولاییم در رشادت مراتبی داریم
مشت تزویر باز خواهد شد پشت داریم، صاحبی داریم

امشب از دور شیعیان کم کن شرّ هر پست و بی وجودی را
ذکر عجّل علی ظهور از ما تو بزن ریشه‎ی سعودی را

کوری دشمنان علی خوانده‎ایم یا علی ولی الله
سجده‎ی شکر می‎کنم که هنوز مانده‎ام با علی ولی الله

خاک اینجا به ما نمی‎سازد طرف کربلا مرا ببرید
لیلة القدر اگر که بخشیدی عرفه کربلا مرا ببرید

ادامه »

ای دل سریع باش و به پا کن قیام را
سمت شه نجف ببر از من سلام را

خود را درون صحن گنه‎سوز او بسوز
تا اژدهای نفس نسوزانده کام را

دنیای لهو را سه طلاقه‎اش کن و برو
عقد خودت کن آخرت مستدام را

با مستحب خویش به واجب ضرر نزن
اما ز هر دوتاش ببر فیض تام را

ترک گناه ساده‎تر از توبه کردن است
نفس تو دست توست بگیرش لجام را

آنچه نخواستی به سر دیگری نخواه
جز مرتضی نداشت کسی این مرام را

کم نیست خاک پای غلام علی شدن
راحت به هر کسی ندهند این مقام را

ای کوره‎پز به آتش خود هی شرر نده
صبر است آن که می‎پزد این خشت خام را

سلمان سه قرن روی زمین ذره ذره سوخت
تا شد مرید، حیدر علیه السّلام را

این نور، خانه زاد خدا بوده است، پس
قطعا خدا گذاشت بر این طفل نام را

رمز حیات عالم در دست مرتضی‎ست
ایزد به خضر نیز نداد این دوام را

ای دل ز هر که ظلم کشیدی بگو علی
دست علی بگیرد از او انتقام را

ارباب اگر علی‎ست سوی کدخدا نرو
وقتی حلال هست چه حاجت حرام را

پای حکومتش به فرج می‎رسد یقین
هر جا علی به دست بگیرد زمام را

روز شروع هر که به گوشش علی شنید
پیش علی‎ست خواندن حسن ختام را

کن نظری بنده‎ی آلوده‎ام ای خدا ای خدا
خسته شدم دور ز تو بوده‎ام ای خدا ای خدا

گردن کج رو زدم، در شب قدر آمدم
الهنا یا کریم، الهنا یا کریم

با دل غمدیده صدا می‎زنم ای خدا ای خدا
آنکه به خود ظلم نموده منم ای خدا ای خدا

آبرویم را نبر، بار مرا هم بخر
سیدنا یا کریم الهنا یا کریم

با گُنهم سوختم و ساختم سیدی سیدی
هر چه تو دادی همه را باختم سیدی سیدی

آمده‎ام سر به زیر دست مرا هم بگیر
سیدنا یا کریم الهنا یا کریم

آمده‎ام عقده ز دل وا کنم ربنا ربنا
لطف تو را خوب تماشا کنم ربنا ربنا

سائل پشت دَرم، فاطمه شد مادرم
سیدنا یا کریم الهنا یا کریم

از غضب خویش امانم بده یا کریم یا کریم
روی علی را تو نشانم بده یا کریم یا کریم

پر بکشم تا علی، نعره زنم یا علی
یا علی و یا علی، یا علی و یا علی

تا که به لب نام حسین می‎برم ای خدا
می‎پرد این دل به هوای حرم ای خدا

خون خدا السّلام، کرب و بلا السّلام
حبیبنا یا حسین، سیدنا یا حسین

می‎رسد از خیمه زنی بی پناه واویلا واویلا
دیدن یارش وسط قتلگاه واویلا واویلا

گریه کن هر شبم، سینه زن زینبم

ادامه »

بر آستان تو ای جان، فقیر آمده‎ام
مرا نگاه بکن سر به زیر آمده‎ام

از آن توست بزرگی و من شبیه همه
صغیر هستم و پیشت حقیر آمده‎ام

برای اینکه رها از مَنیّت‎ام بکنی
به پیشگاه تو مثل اسیر آمده‎ام

غم عذاب ندارم ولی ز بیم فراق
ببین به زمزمه‎ی یا مجیر آمده‎ام

شبیه زائر دل‎خسته‎ای که جامانده
به پای بوسی جوشن کبیر آمده‎ام

بگیر دست مرا و ببخش جرمم را
دگر به رُوم نیاور که دیر آمده‎ام

صراط نوکری زهرای تو ولای علی‎ست
همیشه سوی تو از این مسیر آمده‎ام

یتیم کوفه‎ی تنهایی‎ام علی بپذیر
برای توست که با ظرف شیر آمده‎ام

به شوق کرب و بلا، یاد ناله‎ی زینب
به پای سفره‎ی نعم الامیر آمده‎ام

چه کربلاست که شاهی ز صدر زین افتاد
دوباره حیدر کرار بر زمین افتاد

خودت برای خودت دعا کن و برگرد
آخر دعای من به خودم هم نمی‌کند اثری

عبد گمراهم و از راه خطا می‌ترسم
رو نگردان از من اصلا به خدا می‌ترسم

نکند رو بزنم باز محلم ندهی
نکند من بشوم حبسِ دعا، می‌ترسم

علنی پیش نگاه تو گنه‌ها کردم
رفته از این دل آلوده حیا می‌ترسم

زهر تحسین خلایق به نمازم افتاد
از عبادات گرفتار ریا می‌ترسم

شب قدر است به من قول بده رحم کنی
بیشتر از همه از روز جزا می‎ترسم

به زمین مانده کلام شهدا ای مردم
به زمین مانده کلام شهدا می‎ترسم

وای اگر از علی و فاطمه دورم سازند
دور باشم من از این خوان عطا می‎ترسم

آه آه از سفر دور و دراز در پیش
از دم مرگ جدا، مرگ جدا می‎ترسم

ای رضا جان به بزرگی تو دلخوش کردم
در شب اول قبرم تو بیا می‎ترسم

نروم پیش حسین بن علی می‌میرم
زنده باشم نروم کرب وبلا می‌ترسم

گفت زینب که پدر از سر شب بیداری
نرو امشب سوی مسجد به خدا می‎ترسم

سنگ کوفی به سرم می‌خورد اما بابا
کی من از توطئه‎ی سنگ جفا می‎ترسم

عبدی که بود پست و هوسرانتر از همه
برگشته سر به زیر پشیمانتر از همه

از خود فرار کرده غلام فراری‌ات
سوی تو بازگشته گریزانتر ازهمه

یا که مرا مقابل این خوب‎ها بزن
یا که مرا ببخش نمایانتر از همه

از روی جهل حال خوشی را که داشتم
بر معصیت فروختم ارزانتر از همه

وقتی سلاح اشک مرا، غفلتم گرفت
ماندم میان معرکه حیرانتر از همه

غیر از تو ای کریم کسی می‎خرد مگر
آن را که بی بها شد و ویرانتر از همه

من ناامید نیستم از لطف و رحمتت
هستم اگر چه بی سر وسامانتر از همه

خواهی گرفت روز حساب و کتاب خلق
برنوکران فاطمه آسانتر از همه

دلبسته‎ام به لطف کریمان در این میان
بر رحمت حسین فراوانتر از همه

بالای تل زینبیه آه می‎کشید
اخت الحسین پاره گریبانتر از همه

برای درد دل با تو آه می‎خواهم
تو را به بی‎کسی خود گواه می‎خواهم

خطا نمودم و غیر تو صدا زدم
گذر نمودن از این اشتباه می‎خواهم

به روی گونه‌ی خود گاه اشک آوردم
ز یار بخشش کوه گناه می‎خواهم

هر آن کسی که فقیر تو می‎شود آقاست
در آستانه‎ی تو عزّ و جاه می‎خواهم

دعا و گریه سلاح تمام نوکرهاست
اگر چه خلع سلاحم، سلاح می‎خواهم

گناه راه مرا بسته است یا فتّاح
برای وصل به کوی تو راه می‎خواهم

ز مادری که در آن کوچه راه او سدّ شد
به چشمهای کبودش نگاه می‎خواهم

حسین مظهر اسم مجیر می‎باشد
پناه عالمیان، سرپناه می‎خواهم

بهشت را ز خدا من نخواستم هرگز
دوباره روضه‌ی در قتلگاه می‎خواهم

مقابل همگان داشت دست و پا می‎زد
لب ترک ترکش آب را صدا می‎زد

از بس گناه بر دل خود بار می‎کنم
خود را میان نفس گرفتار می‎کنم

پل‎های بازگشت خودم را شکسته‎ام
دارم علیه خویش فقط کار می‎کنم

قلبی که جایگاه تو و اهل بیت توست
در حیرتم چگونه لجنزار می‎کنم؟

تو عاشقانه حاجت من را نمی‌دهی
من جاهلانه این همه اصرار می‌کنم

من بنده‌ی توام چه کنم دوست دارمت
باشد بزن دو مرتبه تکرار می‌کنم

دنیا نشد ببینمش اما به روز حشر
سجده به پای حیدر کرار می‌کنم

تشنه شدن بهانه‌ی ذکر مصیبت است
یاد حسین لحظه‌ی افطار می‌کنم

یاد مدافعان حرم‎ها آه می‌کشم
گریه به یاد زینب و بازار می‎کنم

ادامه »

به نام عشق به نام خدا به نام حسن
به نام نامی مولا که شد امام حسن

شب ولادت او ماه مهمانی شد
خود خداست دم در به احترام حسن

خوشا به حال کسی که غلام حیدر شد
خوشا به حال خودم که شدم غلام حسن

تمام قافیه‎ها بهر مصرعی آمد
حسن تمام خدا و خدا تمام حسن

هوای شعر من امشب هوای باران است
لب خدا به خدا گرم یا حسن جان است

نشان بده به همه عین لایزالی را
بیا و پر بکن این دست‎های خالی را

میان شور مناجات نام تو کافی‎ست
چه احتیاج ابوحمزه‎ی ثمالی را

تویی که هر قدمت شأن کبریا دارد
تویی که سبز نمودی همه حوالی را

کریم آل عبایی، نشد، نداری تو
و مستجاب نمودی هر محالی تو

قسم به کعبه که عین خود مطافی تو
غریب آل علی عین شین و قافی تو

عشق منی حسن جان عشق منی حسن جان

چقدر با کرمت مستجابمان کردی
تویی که ز خجلت خود قطره‎ی آبمان کردی

همیشه بیشتر از حد انتظاری تو
مویز بودیم و تو شرابمان کردی

همینکه نوکرتان گشته‎ایم، ممنونیم
همینکه خاک قدومت حسابمان کردی

چقدر یکه و تنها چقدر درویشی
چقدر از غم غربت خرابمان کردی

به لطف گام تو گل شد گلاب آقاجان
و نوکرت شده عالیجناب آقاجان

خدا سپرد فلک را به اختیار شما
که حیدری شده شأن اقتدار شما

هنوز پرچم تو بین اولیا بالاست
حسین فاطمه نازد به اعتبار شما

تمام ایل و تبارم فدای تو آقا
منم گدای گدای گدای تو آقا

می‌رود این نفس اما خبرم می‌ماند
می‌شوم خاک ولی چشم تَرم می‌ماند

می‌رود عمر من و خنده و شادی‌هایش
شدت گریه و سوز سحرم می‌ماند

سفره‌ی سی شبه‎اش را جلوی من انداخت
طعم بخشایش او در نظرم می‌ماند

دست خالی مرا پس نزنی یا اللّه
که ز ارباب کرم، جود و کرم می‌بارد

کم و کسری مرا دید ولی پیشم ماند
او رفیقی‌ست که پای ضررم می‌ماند

یخ خود را نفروشم به کسی می‌سوزد
کوله‌ی جرم خودم را نبرم می‌ماند

همه رفتند ولی دور و برم خالی نیست
ناز آقای خودم را بخرم می‌ماند

می‌کشم راه کجم را به حوالی نجف
سگ اولاد علی دور حرم می‌ماند

دم افطار عطش دارم و هر شب با آه
حسرت کرب و بلا بر جگرم می‌ماند

کاش خاک کف پای علی اکبر باشم
تا ابد زیر قدومش اثرم می‌ماند

خادم روضه‌ی زینب پدر پیرم ماند
خادم روضه‌ی زینب پسرم می‌ماند

ناله زد گفت اگر چادر من رفت حسین
سایه‌ی نیزه‌ی تو روی سرم می‌ماند

آمده مهمان تو، دست به دامان تو
عبد پشیمان تو، خسته دل و سر به زیر
سیدنا یا مجیر، الهنا یا مجیر

من به زبان بنده‎ام، پیش تو شرمنده‎ام
دل ز همه کَنده‎ام، خدای توبه‎پذیر
سیدنا یا مجیر، الهنا یا مجیر

سائل پشت دَرم، رهم بده در حرم
إعطنی یا ذالکرم، منم گدایی فقیر
سیدنا یا مجیر، الهنا یا مجیر

رمز شفاعت علی‎ست، نور قیامت علی‎ست
راه سعادت علی‎ست، به حق شاه غدیر
سیدنا یا مجیر، الهنا یا مجیر

ریزه‎خور حیدرم، فاطمه شد مادرم
سوی نجف می‎پرم، علی ندارد نظیر
سیدنا یا مجیر، الهنا یا مجیر

آبروی عالمین، کیست به غیر از حسین
مرا ببر زیر دِین، دست مرا هم بگیر
سیدنا یا مجیر، الهنا یا مجیر

خاک من از کربلاست، صاحب من باوفاست
نوکر او در نواست، حسین نعم الامیر
سیدنا یا مجیر، الهنا یا مجیر

یوسف بی‎پیرهن، شهید و عریان بدن
تشنه لب بی‎کفن، کفن شده با حصیر
غریب مادر حسین

ادامه »

شرم دارم که بگویم سخن از تشنه لبی
تشنه آن بود که می‎گفت به لشگر، جگرم

پسر بزرگ نکردم که دست و پا بزند
پیش دشمن مپسند این همه من گریه کنم
____________________________________
توبه کردم از خطا توهین به استغفار شد
بارها گفتم غلط کردم ولی تکرار شد

بار اول می‎زدی شاید به خود می‎آمدم
چشم‎پوشی کردی و وضعم خجالت‎بار شد

هر بلایی می‏‎کشم از دست نفسم می‎کشم
این ذلیل نفس بودن باعث آزار شد

فکر دنیا بودم و از فکر تو غافل شدم
هر چه بی تو ساختم روی سرم آوار شد

بارها گفتم که آدم می‎شوم اما نشد
بارها گفتم نشد شاید که در این بار شد

من که روی آمدن اینجا ندارم هیچ وقت
واسطه بین من و تو نور هشت و چار شد

یا حسینی گفتم و زهرا شنید و گفت جان
خوش به حال هر که از این فیض برخوردار شد

در شفاعت هم به من پیوسته رحمت می کند
کار ما با مادر و فرزندها هموار شد

فاطمه بخشید از یک سو، لیلا از یک طرف

با حسین و با علی اکبر قسم پربار شد

وای اگر در حرمش یار نمی‌خواست مرا
سر بازار خریدار نمی‌خواست مرا

با چه شوقی بغلم کرد همان اول ماه
اصلا انگار نه انگار نمی‌خواست مرا

من همانم که شدم خوار همه، اما او
پیش مخلوق خودش خوار نمی‌خواست مرا

به حسابم نرسید و به حسابم آورد
او کریم است بدهکار نمی‌خواست مرا

بودم آلوده ولیکن دم در پاکم کرد
لطف آقاست گنهکار نمی‌خواست مرا

آشنای علی‌ام گرد و غبار نجفم
وای اگر حیدر کرار نمی‌خواست مرا

لَکَ صُمنای مرا بی برو برگرد خرید
سرشکسته دم افطار نمی‌خواست مرا

تشنه‌ام کرد که یاد لب عطشان باشم
تا نگویم علمدار نمی‌خواست مرا

عاقبت کارگر روضه شدم شکر خدا
فاطمه نوکر سربار نمی‌خواست مرا

ادامه »

یَا غَافِرَ الْخَطَایَا اغْفِرْلِی یا اِلهى
یَا کَاشِفَ الْبَلایَا اغْفِرْلِی یا اِلهى

از ماست عرض حاجت از توست استجابت
 یَا مُنْتَهَى الرَّجَایَا اغْفِرْلِی یا اِلهى

من انتظار به ببخش از محضر تو دارم
یَا مُجْزِلَ الْعَطَایَا اغْفِرْلِی یا اِلهى

یَا غَافِرَ الْخَطَایَا اغْفِرْلِی یا اِلهى
یَا کَاشِفَ الْبَلایَا اغْفِرْلِی یا اِلهى

آزاد کن مرا از دست هوای نفسم
یَا مُطْلِقَ الْأُسَارَى اغْفِرْلِی یا اِلهى

بالله قسم که نیکوست هرچه تو خواهی ای دوست
یَا وَاهِبَ الْهَدَایَا اغْفِرْلِی یا اِلهى

تا سفره‌ی تو پهن است تا میهمانت هستم
یَا رَازِقَ الْبَرَایَا اغْفِرْلِی یا اِلهى

شاید حنای توبه رنگی بگیرد امشب
یَا سَامِعَ الشَّکَایَا اغْفِرْلِی یا اِلهى

تا روز حشر باشم محشور با حسینت
یَا بَاعِثَ الْبَرَایَا اغْفِرْلِی یا اِلهى

غیر از وصال مهدی دل حاجتی ندارد
یَا قَاضِیَ الْمَنَایَا اغْفِرْلِی یا اِلهى

گر چه بین ما حجاب معصیت حائل شده
لطف عامت باز هم حال مرا شامل شده

لابه لای بندگان خوبت ای ربّ کریم
بنده‌ای درمانده در مهمانی‌ات داخل شده

من همان عبد پشیمانم که عمری می‌شود
در میان خواب جهل از محضرت غافل شده

شر من از این طرف هر چه به سویت شد بلند
خیر تو از آن طرف سویم فقط نازل شده

تو خودت من را به عفوت پر توقع کرده‌ای
آنچنان که کار من در معصیت مشکل شده

گریه‌ام، خون دل هجرانم از ذکر شماست
این دو قطره آبرو با خون دل حاصل شده

قطره‌ای ناچیزم و دریا حسابم می‌کنی
بازهم آقایی‌ات خرج من سائل شده

عمر من در دوری از صاحب زمان طی گشت و رفت
سال‌ها داغ فراقش عقده‌ای بر دل شده

آبروی روزه و حج و نماز من علی‎ست
با ولای مرتضی هر طاعتم کامل شده

بر من هجران‎زده ای مهربان خرده مگیر
قبله‏‎ام سوی نجف امشب اگر مایل شده

مطمئنم فاطمه آن را خریده از ازل
روضه‎ای که نذر چشمان ابوفاضل شده

حرف از سقای عطشانی‎ست که در علقمه
خاک‎ها با قطره قطره شرم مَشکش گِل شده

وای از آن پیکر که قبل تیر با ضرب عمود
از فرس بی‎دست بر روی زمین نازل شده

ادامه »

ای ماه که در پرده‌ای از نور نهانی
حیف است نیایی و بیاید رمضانی

حیف است که با چای غم و لقمه‌ی هجرت
ما را به سر سفره‎ی افطار نشانی

تا چنگ فراقت شده زنجیر گلویم
پایین نبرد بغض مرا آبی و نانی

ای وارث فریاد علی ولی الله
تو حاجت اوقات غم انگیز اذانی

برگرد که با دست خود از بام محبت
این سفره‌ی آلوده‌ی دل را بتکانی

من عبد خطاکار و تو مولای خطا پوش
من نیز همان هستم و تو نیز همانی

جانم به فدای رمضانی که در آن ماه
تو روضه بخوانی تو مناجات بخوانی

امسال سر سفره‌ی آقای رئوفیم
ای کاش تو ما را به خراسان برسانی

الهنا یا کریم سیدنا یا کریم

رحمت حق شد تمام به پا شده بار عام
ماه مناجاتیان ای رمضان السلام ای رمضان السلام

الهنا یا کریم سیدنا یا کریم

ماه خدا آمده وقت عطا آمده
بار دگر بنده‌ی بی سر وپا آمده

خدای توبه‌پذیر آمده ام سر به زیر
از من شرمنده تو بیا و خرده مگیر

الهنا یا کریم سیدنا یا کریم

سفره تماشایی است به پا چه غوغایی است
ماه ضیافت شده وقت پذیرایی است

شنیده‌ام دلبری عاشق چشم تری
نیمه‌ی شب از کرم ناز گدا می‌خرد

الهنا یا کریم سیدنا یا کریم

ناله و آهم ببین بار گناهم ببین
برای رسوایی‌ام روی سیاهم ببین

آمده‌ام با علی، پر بکشم با علی
تا که ببخشی مرا نعره زنم یا علی

علی علی یا علی، علی علی یا علی

بیدل وشیدا شدم بنده‌ی مولا شدم
عزت من بس همین عاشق زهرا شدم

به سر هوای نجف منم گدای نجف
خانه‌ی زهرا بود صحن و سرای نجف

علی علی یا علی، علی علی یا علی

مکن مرا ای خدا لحظه‌ای از خود جدا
تو را قسم بر حسین تشنه لب کربلا

تشنه لب عالمین سیدنا یا حسین

لشکریان می‌زدند خنده کنان می‎زدند
بیشتر از دیگران شمر و سنان می‌زدند

تشنه لب عالمین سیدنا یا حسین

زینب کبری دوید، داد سر او کشید
بی سر وپا خنده کرد راس حسین را برید

تشنه لب عالمین ای شه مظلوم حسین

مرغ درمانده‎ام و بال وپرم افتاده
قرعه‌ی خون جگری بر جگرم افتاده

معصیت ریشه‌ی ایمان مرا سوزانده
بی سبب نیست ز شاخه ثمرم افتاده

یک نفر نیست به داد من تنها برسد
آنقدر دام گنه دور و برم افتاده

دیر شد، آخر عمری به خودم آمدم و
وسط معرکه دیدم سپرم افتاده

همه‌ی دار و ندار دل رسوای من است
این دو تا قطره که از چشمِ ترم افتاده

حبّ زهرا من خسران‎زده را آدم کرد
بر زبان همه حالا خبرم افتاده

دلخوشم سائلم و ریزه‌خور پنج تنم
روزیم دست خدایان کرم افتاده

بی سبب نیست به لب ناد علی می‌خوانم
به سرم شور نجف شور حرم افتاده

تربت کرب و بلا با دل من کاری کرد
باده‌ی ناب هم آخر ز سرم افتاده

روزی‎ام کرب و بلا نیست ولی شکر خدا
به سوی مجلس روضه گذرم افتاده

ادامه »

وقت آن است به ما باده‎ی نابی برسد
جام در دست گرفتیم شرابی برسد

لن ترانی و ترانی چه تفاوت دارد
هدف آن است فقط از تو جوابی برسد

گنج‎ها هست نهان در دل هر ویرانه
پس چه خوب است به ما حال خرابی برسد

عاشق آن است که بر دیده‌ی منّت بنهد
اگر از جانب معشوق عتابی برسد

من به بخشندگی و مهر تو ایمان دارم
چه خیالی ست اگر روز حسابی برسد

گر قرار است گنه‎کار بخوانید مرا
روز محشر به من ای کاش نقابی برسد

همه امید من این است که در روز جزا
زود از حضرت صدیقه خطابی برسد..

..عاشقان پسرم را سوی دوزخ نبرید
نگذارید بر این قوم عذابی برسد

تا که آید به میان نام حسین بن علی
برگه‌ی بخشش ما با چه شتابی برسد

ازما جفا بسیار دیدی و وفا نه
تو یاد ما بودی ولی افسوس ما نه

ما را که در دنیا رسوا نکردی
بی‌آبرویم می‌کنی روز جزا؟ نه

از سفره‌ی جودت اگر محروم باشد
جای دگر پر می‌شود دست گدا؟ نه

آنگونه که می‌خواستم بودی همیشه
آنگونه که می‌خواستی دیدی مرا؟ نه

هر طور می‌خواهی بسوزانی، بسوزان
اما برایت سود دارد خدا؟ نه

این یا علی گفتن کم از یا ربّنا نیست
اصلا مگر فرقی ست ما بین شما؟ نه

جنت برای شیعیان زیباست اما
زیباتر از راه نجف تا کربلا نه

موکب به موکب اربعین عشاق جمعند
امسال آیا قسمت من هست یا نه؟

ای کاش ارباب مقاتل می‌نوشتند
سر را جدا کردند اما از قفا نه

چشم من خشک شد و گوهرم از دستم رفت
دل من تیره شد و دلبرم از دستم رفت

من که با گریه همه چیز به دست آوردم
با گنه برکت چشم ترم از دستم رفت

پای امروز به فردای خودم بد کردم
عبد دنیا شدم و محشرم از دستم رفت

آنقدر خدمتشان را ننمودم یک عمر
که دعاهای پدر مادرم از دستم رفت

حیف شد نان حلالی که حرامش کردم
شبهه آمد وسط و باورم از دستم رفت

یا علی گفتن من کیسه‎ی من را پر کرد
در این خانه حساب کَرم از دستم رفت

همه گفتند حسین، همه رفتند حرم
خاک عالم به سر من حرم از دستم رفت

ادامه »

با اینکه هر دفعه تو می‎بینی گناهم را
اما نیاوردی به رویم اشتباهم را

اینجا پر است از روسفیدان تو یا الله
پس من کجا مخفی کنم روی سیاهم را؟

مردم سیاهی‎های رویم را نمی‎بینند
از دور می‎بینند تنها روی ماهم را

مِن بعد از این هم سر به راه تو نخواهم شد
پس تو عوض کن سمت راه خویش راهم را

محتاج جز تو بودن اصلا به صلاحم نیست
از هر کسی بهتر تو می‎دانی صلاحم را

دیدی اگر جایی به چشم جز تو چشمم افتاده
قدرت بده تا اینکه بردارم نگاهم را

بر حبّ حیدر تکیه دارم که نمی‎افتم
می‎ترسم از اینکه بگیری تکیه‎گاهم را

بگذار گرم روضه‌‎ها باشد نفس‎هایم
خرج حسین بن علی کن سوز و آهم را

از گرد ره رسیده‎ام و آخر شب است
این تازه‎کار ببخش نوکر زهرا و زینب است

من دست خالی آمده‎ام دست پر تویی
فرق خدا و بنده همین اصل مطلب است

جا مانده‎ام ز ماه نبی ایّها الکریم
رحمی به عبد خسته که در تاب و در تب است

آنقدر تا به حال که بخشیده‎ای ببخش
زیرا شبیه بخشش یک ماه امشب است

کار تو بخشش است و قبولی توبه‎ها
اما همیشه کار من العفو یا ربّ است

دارد دوباره دست گنه بسته می‎شود
تغییر منزلت به تو احیای هر شب است

ذکر علی علی است صفای زبان من
ذکر حسین حسین مرا زینت لب است

هی می‎زنم به سینه به مشت گره شده
یاد شکسته سینه که در زیر مرکب است

ادامه »

سوز عاشق اگر چه بیشتر است
علتش گریه زاری سحر است

گریه کن دست بر سرت بکشد
یار ما دوستدار چشم تر است

هرچه کردی بگو و عذر بخواه
اعتراف تو منشأ اثر است

همت ترک معصیت نکنی
توبه هایت تمام بی اثر است

ای خدا تا نیامده رمضان
عفو کن آبروم در خطر است

من افتاده را بلندم کن
جای افتاده گوشه‎ی گذر است

بیشتر از همه گنهکارم
بیشتر از هر آنکه دور و بر است

این دلم سنگ شد قبول ولی
دل من خوش به چهارده نفر است

جور من را کشیده است حسین
کار کودک به گردن پدر است

ادامه »

ما که برای وصل ریاضت نمی‎کشیم
بر شانه بار غصه هجرت نمی‎کشیم

او بیقرار ماست نه ما بیقرار او
او آشتی نکرده و منت نمی‎کشیم

خوبان نماز پشت سرش خوانده‎اند و ما
آنقدر بد شدیم که حسرت نمی‎کشیم

چشمش تر است باز چه کردیم با دلش؟
آقا دلش شکسته خجالت نمی‎کشیم

با اینکه از غریبی او حرف می‎زنیم
وقت عمل نشسته و زحمت نمی‎کشیم

وقتی گناه مانع امر ظهور اوست
دور گناه خویش چرا خط نمی‎کشیم؟

ماه خدا، حسین به ما راه می‎دهد
بی روضه خویش را به ضیافت نمی‎کشیم

افطار روی این لب خشک عطش زده
چیزی به غیر تربت حضرت نمی‎کشیم