خودت برای خودت دعا کن و برگرد
آخر دعای من به خودم هم نمی‌کند اثری

عبد گمراهم و از راه خطا می‌ترسم
رو نگردان از من اصلا به خدا می‌ترسم

نکند رو بزنم باز محلم ندهی
نکند من بشوم حبسِ دعا، می‌ترسم

علنی پیش نگاه تو گنه‌ها کردم
رفته از این دل آلوده حیا می‌ترسم

زهر تحسین خلایق به نمازم افتاد
از عبادات گرفتار ریا می‌ترسم

شب قدر است به من قول بده رحم کنی
بیشتر از همه از روز جزا می‎ترسم

به زمین مانده کلام شهدا ای مردم
به زمین مانده کلام شهدا می‎ترسم

وای اگر از علی و فاطمه دورم سازند
دور باشم من از این خوان عطا می‎ترسم

آه آه از سفر دور و دراز در پیش
از دم مرگ جدا، مرگ جدا می‎ترسم

ای رضا جان به بزرگی تو دلخوش کردم
در شب اول قبرم تو بیا می‎ترسم

نروم پیش حسین بن علی می‌میرم
زنده باشم نروم کرب وبلا می‌ترسم

گفت زینب که پدر از سر شب بیداری
نرو امشب سوی مسجد به خدا می‎ترسم

سنگ کوفی به سرم می‌خورد اما بابا
کی من از توطئه‎ی سنگ جفا می‎ترسم