بر آستان تو ای جان، فقیر آمده‎ام
مرا نگاه بکن سر به زیر آمده‎ام

از آن توست بزرگی و من شبیه همه
صغیر هستم و پیشت حقیر آمده‎ام

برای اینکه رها از مَنیّت‎ام بکنی
به پیشگاه تو مثل اسیر آمده‎ام

غم عذاب ندارم ولی ز بیم فراق
ببین به زمزمه‎ی یا مجیر آمده‎ام

شبیه زائر دل‎خسته‎ای که جامانده
به پای بوسی جوشن کبیر آمده‎ام

بگیر دست مرا و ببخش جرمم را
دگر به رُوم نیاور که دیر آمده‎ام

صراط نوکری زهرای تو ولای علی‎ست
همیشه سوی تو از این مسیر آمده‎ام

یتیم کوفه‎ی تنهایی‎ام علی بپذیر
برای توست که با ظرف شیر آمده‎ام

به شوق کرب و بلا، یاد ناله‎ی زینب
به پای سفره‎ی نعم الامیر آمده‎ام

چه کربلاست که شاهی ز صدر زین افتاد
دوباره حیدر کرار بر زمین افتاد