همین که دید شکسته زِ بی کسی پرِ من ــــــــــــــــــــــــــــــــــ کشید دست نوازش به گونه ی تر من

خدا گناه مرا هر چند که بود ندید ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ گذاشت بین ملائک چه منّتی سر من

به قدر وسعت هر شب به حقِ لیله ی قدر ــــــــــــــــــــــــــــــ گذاشت رحمت خود را خودش برابر من

نمی شود که نبخشیده رد کند ز صراط ــــــــــــــــــــــــــــــــــ که ایستاده علی روی پل جلوتر من

هنوز منتظرند ذوبِ عشق او بشوم ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ هنوز آتش دوزخ نگشته باور من

مقدّرات مرا گریه بر حسین نوشت ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ گرفت دست مرا توبه ی مکرر من

حساب می کشد ولی خیال من جمع است ـــــــــــــــــــــــــــــــ چه دیدنی بشود با حسین، محشر من

نگاه من به غروب است و گریه در عرفه ـــــــــــــــــــــــــــــ اگر که حاجت مرا نداده بهتر من

به کاظمین بود سوی چشمم این شب‎ها ــــــــــــــــــــــــــــــــــ چه جانگداز شود روضه‎های آخر من

فدای آ نکه صدا زد به قعر زندانی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ که حال من شده اکنون شبیه مادر من

همیشه لحظه افطار«سِندیِ» ملعون ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ نثار کرده فقط ناسزا به محضر من

به روی گردن من رد چند زنجیر است ـــــــــــــــــــــــــــــــــ خدا کند نرسد این خبر به دختر من

قبل از آن‎که بنویسند جزای همه را ـــــــــــــــــــــــــــ می سپارند به تو قدر و قضای همه را

شب قدر است و تو را قدر نمی دانستم ــــــــــــــــــــــ چو تو باید بدهی اجر و سزای همه را

ما برای فرجت آمده ایم امشب ــــــــــــــــــــــــــــــــــ کاش به اجابت برساند دعای همه را

ای گل فاطمه، یابن الحسن، ای آقا‎جان ــــــــــــــــــــــ بشنو داد همه را بشنو صدای همه را

کربلایی نجفی سامره ای یا مشهد ـــــــــــــــــــــــــــــ هر کجا هستی خالی کن جای همه را

زائران حرم جدّ تو را می بخشند ــــــــــــــــــــــــــــــ امشب آقا بده پس کرب و بلای همه را

هر آن‎چه ساخته بودم همه‎اش خراب شده ـــــــــــــــــــــــــ چقدر زندگی‎ام بی حساب، کتاب شده

گناه کار که دارد در آه می سوزد ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ عذاب نیست همین از خجالت آب شده

خوشا به حالِ کسی که از درت جواب گرفت ـــــــــــــــــــ بدا به حالِ منِ از درت جواب شده

گناه رابطه ی ما دوتا به هم زد و رفت ــــــــــــــــــــــــــــ چه‎قدر رابطه ام با خدا خراب شده

گناه‎های فراموش کرده ی خود را ــــــــــــــــــــــــــــــــــ حساب کردم و دیدم همه‎اش حساب شده

نیامدم که ببخشی و یا نبخشی تو ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ من آمده ام که ببینی دلم کباب شده

کرم زیاد که باشد نتیجه اش این است ــــــــــــــــــــــــــــــ دعا نکردم و گفتم مستجاب شده

اگر به مهر علی باز می درخشم من ــــــــــــــــــــــــــــــــ به ذرّه ای نظری کرده، آفتاب شده

ترابم و به جهنم نمی برند مرا ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ علی برای همین کار ابوتراب شده

در این سه روز عقیله چه‎قدر  پیر شده ــــــــــــــــــــــــــــ در این سه روزه علی هم چه‎قدر آب شده

دلم گرفته بهانه، سلام شاه نجف ـــــــــــــــــــــــــــــ که قتلگاه دلم گشته بارگاه نجف

تمام صحن علی بوی فاطمه دارد ـــــــــــــــــــــــــــ شمیم سیب می آید میان راه نجف

صفای هر سحرش گریه بر غم زهراست ـــــــــــــــ قسم به کوفه و خونابه‎های چاه نجف

قرار ما همه باب الرضا همان جایی ـــــــــــــــــــــــ که سوی شاه خراسان بود نگاه نجف

قسم به نم نم اشکم پس از نماز صبح ـــــــــــــــــــــــ چه‎قدر بوی حسین می دهد پگاه نجف

در گدایی خودت نام مرا مشهور کن ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ دستهایم را زدامان بقیه دور کن

قهر کردم با تو مثل چاه تاریکی شدم ــــــــــــــــــــــــــــــــــ قلب تاریک مرا ای ماه غرق نور کن

دوست دارم غرق دریای مناجاتت شوم ــــــــــــــــــــــــــــــ مثل موسی کلیم الله من را طور کن

راضی ام حتی شده با زور برگردانی ام ـــــــــــــــــــــــــــــ من اگر توبه نکردم تو مرا مجبور کن

شبهه هایم را بگیر و جای آن ایمان بده ــــــــــــــــــــــــــــــ ای خزانه دار عالم جنس ما را جور کن

تا مبادا بعد از این از پیش تو جایی روم ـــــــــــــــــــــــــــــ با ولای مرتضی دور مرا محصور کن

تا که قلب دشمنانت را بسوزانی مرا ــــــــــــــــــــــــــــــــــ روز محشر با محبینِ علی محشور کن

ای که تقدیر مرا امشب مقدر می کنی ــــــــــــــــــــــــــــــــ داخل پرونده ام یک کربلا منظور کن

چشمه ی اشکم فقط پیش تو می جوشد حسین ـــــــــــــــــــــ جای دیگر گریه کردم چشم من را کور کن

آه دارد می رسد دشمن به نزدیک حرم ــــــــــــــــــــــــــــــ از حریم کربلا تکفیریان را دور کن

آمده در گذرش باز کسی، آلوده ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ عاشقی، در به دری، مستحقی فرسوده

بی سبب نیست که شد خاطر من آسوده ــــــــــــــــــــــــــ چون که هاتف سحر روز ازل فرموده

بنشین بر سر این سفره اگر گمراهی ــــــــــــــــــــــــــــــ راه گم‎کرده بیا بر در باب اللهی

دستمان از جگر نخل ثمر می چیند ــــــــــــــــــــــــــــــــ پایمان را علی از کوی و گذر می چیند

روزی سائل خود را دم در می چیند ــــــــــــــــــــــــــــــ نان و خرما که سر سفره پدر می چیند

بنشین با پدر خاک نداری راهی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ راه گم‎کرده بیا بر در باب اللهی

فکر کن محشر کبری است علی هست و بتول ــــــــــــــــ روضه بر پا شده با رخصت چشمان رسول

اشک ها می کند از روزنه ی چشم حلول ــــــــــــــــــــــــ تا شود روضه ی بر پاشده در عرش قبول

ای که تا صبح قیامت پی ثاراللهی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ راه گم‎کرده بیا بر در باب اللهی

بعد از آن روز که شد روضه ی محرابی سر ــــــــــــــــــ عمرها می شود از غربت اربابی، سر

می رسد بعد به  سر نیزه ز هر بابی سر ــــــــــــــــــــــــــ می شود وارد محشر تنی اما بی سر

می کشند آه ملائک پی زهرا، آهی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ راه گم‎کرده بیا بر در باب اللهی

صحنه ای باز مجسم شده است از گودال ــــــــــــــــــــــــــ کاش می داد یکی بر تن ارباب مجال

مادرش گفت چه از پیرهنش می خواهی ـــــــــــــــــــــــــــ راه گم‎کرده بیا بر در باب اللهی

تویی که ستار العیوبی ـــــــــــــــــــــــــــــــ خدای مهربان و خوبی

به درگاه تو آمده ام چون ـــــــــــــــــــــــــــ تو گفتی غفار الذنوبی

الهی یا الهی العفو، الهی یا الهی العفو، الهی یاالهی العفو ….

خریدار هر بی نوایی ــــــــــــــــــــــــــــــ همیشه مشتاق گدایی

نه این که دنبال تو باشم ــــــــــــــــــــــــــ تویی که دنبال گدایی

الهی یا الهی العفو، الهی یا الهی العفو، الهی یا الهی العفو ….

مرا زکویت رد نکردی ــــــــــــــــــــــــــ بدی دیدی و بد نکردی

به من دادی دوباره فرصت ــــــــــــــــــــ مسیر ما را سد نکردی

الهی یا الهی العفو، الهی یا الهی العفو، الهی یا الهی العفو ….

ز بس گنه کردم عادت ـــــــــــــــــــــــــــ شدم کاهل وقت عبادت

ز بس که پرده ها دریدم ـــــــــــــــــــــــــ نمی کشم از تو خجالت

امان ز درد بد زبانی ـــــــــــــــــــــــــــــ ز سوء ظن و بد گمانی

کجا بهر رضایت تو ـــــــــــــــــــــــــــــ گرفتم دست ناتوانی

دلم به نورت منجلی شد ــــــــــــــــــــــــ به عشق حیدر صیقلی شد

قبولی تمام اعمال ـــــــــــــــــــــــــــــــــ به حب مرتضی علی شد

علی جانم علی علی جان، علی جانم علی علی جان ….

مرا زهرا کرده دعایم ــــــــــــــــــــــــــ که سینه چاک کربلایم

ولی به هنگام جان سپردن ــــــــــــــــــــ به دنبال امام رضایم

دلم مست بوی حسین است ــــــــــــــــــــ پریشان موی حسین است

به ما هر رحمتی رسیده ـــــــــــــــــــــــ همیشه از سوی حسین است

گل زهرا با جسم صد چاک ــــــــــــــــــ فتاده تشنه بر روی خاک

بگوش آید ز سوی گودال ـــــــــــــــــــــ «الهی لا معبود سِواک»

حسین جانم حسین حسین جان، حسین جانم حسین حسین جان ….

یکی با نیزه ای زد بر تن او ــــــــــــــــ یکی در غارت پیراهن او

نشسته روی سینه اش لعینی ــــــــــــــــ گرفته، ای خدا محاسن او

منِ مرا بگیر ای دوست ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ که به نفسم شدم اسیر ای دوست

در دلم وحشتی ز خود دارم ـــــــــــــــــــــــــــــــــ در دلم هست، یا مجیر ای دوست

این گدایی که آمده، محتاج ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ مستکین و مستجیر ای دوست

تو پناهم بده ز آتش نفس ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ که مرا کرده بس حقیر ای دوست

من زمین گیر از گناه خودم ــــــــــــــــــــــــــــــــ آمدم حال، سر به زیر ای دوست

نظر رحمتی بر این سائل ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ ای نگاه تو دلپذیر ای دوست

جز تو سرمایه ای ندارم من ـــــــــــــــــــــــــــــــ که تهی دستم و فقیر ای دوست

تو خبر داری از خیانت من ــــــــــــــــــــــــــــــــ و تویی آگه از ضمیر ای دوست

عیب هایم اگر فراوان است ـــــــــــــــــــــــــــــــ پرده پوشی خبیر ای دوست

قسمت می دهم به پیغمبر ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ که مگو آمدی چه دیر ای دوست

دست افتاده ای ز عصیان را ـــــــــــــــــــــــــــــ تو به دست علی بگیر ای دوست

مست از جام کوثر اویم ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ می بده ازخم غدیر ای دوست

کن قبولم به خاطر زهرا ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ که رسد خِیرِ تو کثیر ای دوست

به حسن می دهم تو را سوگند ــــــــــــــــــــــــــــ و به عبدالله صغیر ای دوست

رحمت واسعه نصیبم کن ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ به حسینت مرا پذیر ای دوست

به جوان کشته ای که شد کفنش ــــــــــــــــــــــــــ پاره های بوریا و حصیر ای دوست

منتقم را به داد او برسان ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ که از او آید این سفیر ای دوست

سائل اصلی حرم آید ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ و علمدار با علم آید

بر دل غم‏زده امید و رجا می آید ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ بنشینید همین‏جا که خدا می آید

چه قدر دور و بر سفره گدا می آید ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ چون علی کرده دعا حال بکا می آید

گریه کردن فقط انگار به ما می آید

کار ما چیست چنان ابر فقط باریدن ــــــــــــــــــــــــــــــــــ تا سحر بر سر سجاده ی شب نالیدن

بی سر‎و پا شدن و حلقه به در کوبیدن ــــــــــــــــــــــــــــــ کار او چیست فقط جرم و خطا پوشیدن

این ندایی است که از ارض و سما می آید

غیر عصیان و خطا بر دلم انباشت، نشد ـــــــــــــــــــــــــــ لطف او دست مرا باز نگه داشت، نشد

دست مهرش به دلم عشق فقط کاشت، نشد ــــــــــــــــــــــــ کاشتم هر چه  در این مزرعه برداشت نشد

فقط از دست من انگار جفا می آید

می گشایند در می‏کده گاه و بی گاه ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ رزق مان می رسد از برکت و روزی این ماه

توبه سهل است اگر می گذریم از این راه ـــــــــــــــــــــــــ هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله

باز هم بوی مزار شهدا می آید

قابل التوبه اگر اوست بگویید حسین ــــــــــــــــــــــــــــــــ آبرو داده به ما دوست بگویید حسین

نام این دوست چه نیکوست بگویید حسین ــــــــــــــــــــــــ کارتان گر به یک موست بگویید حسین

نوکر فاطمه بودن به شما می آید

نشسته ایم که از آتشت امان برسد ــــــــــــــــــــــــــــــ برات جنت و فردوس دستمان برسد

هزار مرتبه شکر از محبتت مگذار ـــــــــــــــــــــــــــ دوباره زخم دل ما به استخوان برسد

گذشت ماه تو از نیمه کاش بعد سحر ـــــــــــــــــــــــــ خبر ز یوسف زهرا دم اذان برسد

نگاه رحمت تو مستمر شد و نگذاشت ــــــــــــــــــــــــ به هیچ بنده ولو بد کمی زیان برسد

اجازه داد کرامات سفره های دعا ـــــــــــــــــــــــــــــــ ثواب توبه ی ما هم به دیگران برسد

فقط بناست ببخشی تو، خاطرم جمع است ـــــــــــــــــــ نخواستی تو که سختی به میهمان برسد

حسن به اذن خودت سفره دارمان شده پس ـــــــــــــــــ به مردم از قبل او بناست نان برسد

فدای تشنگی کام آن کریمی که ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ نمی خورد قدحی تا به تشنگان برسد

نشسته ایم که در وا کند به روی همه ـــــــــــــــــــــــــ خدا کند که فقط زود آن زمان برسد

نشسته اند به پایش هزار تیرانداز ــــــــــــــــــــــــــــــ مصیبتی است اگر تیر بر کمان برسد

نمی گذارد از این کفن چیزی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ همین که لشگری از راه ناگهان برسد

پس از حوادث تشت و جگر خدا نکند ـــــــــــــــــــــــ ز راه، زینب کبری دوان دوان برسد

جراحت تن و تابوت غرقِ خون نگذاشت ــــــــــــــــــ که وقت روضه به  قبر و به سایبان برسد

حالا که دست من به توسل رسیده است ــــــــــــــــــــــــ حالا که روح من به توکل رسیده است

حالا که تا صراط خدا پل رسیده است ــــــــــــــــــــــــــ حالا که ماه هم به تکامل رسیده است

چون حبه های قند که می افتد از دهن ــــــــــــــــــــــــــ العفو های نیمه شبم شد حسن حسن

آن گونه ای که بحر کرم پر نتیجه است ــــــــــــــــــــــــ سبط نبی هم از ثمرات خدیجه است

این طائفه که بوی خدا می دهند و بس ــــــــــــــــــــــــــ تنها به التماس بها می دهند و بس

با یک نظر به خلق دوا می دهند و بس ـــــــــــــــــــــــــ با روی خوش غذا به جذامی دهند و بس

در خانه ای که سفره ی آن شاه پرور است ـــــــــــــــــــ مسئول پخش نان سر سفره اکبر است

لعل لب تو آب و عسل می کند درست ــــــــــــــــــــــــــ از اهلِ نار، اهلِ محل می کند درست

راهی شدی پیاده به مکه قدم قدم ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ فریاد می زنند اهالی حرم حرم

در راه مانده می طلبد از کرم کرم ــــــــــــــــــــــــــــــــ ای صورتت به شب زده مهتاب دم به دم

خوب است اگر قرار شده میل حج کنی ـــــــــــــــــــــــــ یک بار هم به خاطر ما راه کج کنی

با یک نگاه کشوری آباد می کنی ــــــــــــــــــــــــــــــــــ صدها غلام می خری، آزاد می کنی

بین قنوت خود همه را یاد می کنی ـــــــــــــــــــــــــــــــ حرف درشت می زنند ارشاد می کنی

هر کس به تو رسید اگر هم عناد داشت ـــــــــــــــــــــــــ لطف تو را نوشت به دفترچه یادداشت

گر چه پر از خداست نگاهی که با تو هست ـــــــــــــــــــ مردیم از حرارت آهی که با تو هست

بی مشتری ست مشعل راهی که با تو هست ــــــــــــــــــ دارد هوای فتنه سپاهی که با تو هست

آنان که دست از سر تو ساده می کشند ــــــــــــــــــــــــــ نیمه شب از نماز تو سجاده می کشند

خاکم که زیر پای تو احساس می شوم ـــــــــــــــــــــــــــ سنگم که با نگاه تو الماس می شوم

خارم که با شمیم شما یاس می شوم ـــــــــــــــــــــــــــــ وقتی که ذوب مرقد عباس میشوم

یاد بقیع می کنم و قبر بی چراغ ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  صحنی که می چکد به سرش آفتاب داغ

به رو سیاهی ام اقرار می کنم، العفو ــــــــــــــــــــــــ برای خوب شدن کار می کنم، العفو

مرا تو می خری و پاک می کنی اما ــــــــــــــــــــــــ منم که آینه را تار می کنم، العفو

رسیده ام که خودم را نشان تو بدهم ـــــــــــــــــــــــــ به هر بهانه ای تکرار می کنم، العفو

خودت اجازه ی شب زنده داری ام دادی ـــــــــــــــــ که با اجازه ات اصرار می کنم، العفو

مران ز خودت مرا، که من خود را ــــــــــــــــــــــــ بدون تو همه جا خوار می کنم، العفو

از این که عفو تو شد شاملم ولی ـــــــــــــــــــــــــــــ من با گناه کردنم انکار می کنم، العفو

زمان تشنگی یاد حسین می افتم ــــــــــــــــــــــــــــــ به یاد کودکش افطار می کنم، العفو

ببین به پای مناجات گریه می ریزم ـــــــــــــــــــــــ به یاد عمه ی سادات گریه می ریزم

آمدم سوی تو راهی وا کنم تا وقت هست ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ آمدم شاید تو را پیدا کنم تا وقت هست

تا شب احیای تو کارم توسل کردن است ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ قصد دارم خویش را احیاء کنم تا وقت هست

نامه ی اعمال من را می دهی در دست راست  ـــــــــــــــــــــــــــــ زود باید برگه را امضاء کنم تا وقت هست

من امان می خواهم از«یومَ یَعَضُّ الظّالم»ت ــــــــــــــــــــــــــــــــ تا سحر مولای یا مولا کنم تا وقت هست

آرزوهای دراز عمر مرا بر باد داد ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ می نشینم با خودم دعوا کنم تا وقت هست

ای «رفیق لا رفیق له» شدم من بی رفیق ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ با تو حالا آمدم نجوا کنم تا وقت هست

من همانم (من نه آنم) که«یُصِرُّونَ علی الحِنثِ العظیم»ــــــــــــــــ آمدم خوب با تو تا کنم تا وقت هست

کاشکی با یا کریم العفوهای نیمه شب ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ بین خوبانت، خودم را جا کنم تا وقت هست

عاشقی بی دست و پایم دست داده در دعا ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ روضه ای جانکاه دست و پا کنم تا وقت هست

دست من زیر عبا و پیکرت روی عبا ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ چاره ای باید بر این اعضا کنم تا وقت هست

عمه ات را می برم از حلقه ی نامحرمان ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ تا مراعات دل زهرا کنم تا وقت هست

ای علی این خنده ها در کوفه بدتر می شود ـــــــــــــــــــــــــــــــــ کاش فکر معجر زن ها کنم تا وقت هست

ای خدا از کجا آمده ام تا به کجا می بری ام ــــــــــــــــــــــــــــــــ بی پر و بالم و با دست دعا می بری ام

هر شب از لطف تو هم سفره ی ابرارم من ـــــــــــــــــــــــــــــــــ این چه لطفی ست که با دل همه جا می بری ام

چه مبارک سحری هست و چه فرخنده شبی ــــــــــــــــــــــــــــــ که تو با توبه ای از دل به سماء می بری ام

با وجودی که ندارم هنری می دانم ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ عاقبت هم تو شبیه شهدا می بری ام

آن قدر دور تو جبرئیل صفت می گردم ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ تا بگویند مرا زیر کساء می بری ام

منم آن سائل خوشبخت که مهمان رضاست ـــــــــــــــــــــــــــــــ ای خوش آن دم که به ایوان طلا می بری ام

بار من مانده زمین مشتری ام کیست حسین ــــــــــــــــــــــــــــــ عنقریب است که تا خون خدا می بری ام

از نجف پای پیاده چه صفایی دارد ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ اربعینی که مرا کرب و بلا می بری ام

روزه آن نیست که با جرعه ای افطار شود ــــــــــــــــــــــــــــــ روزه آن است که لب تشنه مرا می بری ام

صحن بین الحرمین است همان سعی صفا ــــــــــــــــــــــــــــــــ کعبه اینجاست، صفا، مروه چرا می بری ام

یارب این خون سر و خون گلو نذر حسین ــــــــــــــــــــــــــــــــ خرم آن روز که با وا عطشا می بری ام

آن که زیر سم اسب تو را می خواند ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ گفت الحمد که راضی به قضا می بری ام

از آقای سید مرتضی، بابت دوبیت اول متشکرم

یا رب الهی العفو یا رب الهی العفو یا رب الهی العفو یا رب الهی العفو

کی می شود که از من تنها خدا بماند ــــــــــــــــــــــــ ناپاکی ام بریزد پاکی به جا بماند

من لایق عطای ماه خدا نبودم ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ پس این تویی که خواهی دل با خدا بماند

حالا که آمدم با حال دعا و توبه ـــــــــــــــــــــــــــــــ ای کاش همیشه حال دعا بماند

آمد محب حیدر عطشان جام کوثر ــــــــــــــــــــــــــــ تا جرعه ای بنوشد با مرتضی بماند

گاهی مرا صدا کن لطفی بر این گدا کن ـــــــــــــــــــ زهرایی ام عطا کن تا این عطا بماند

یا کربلایی ام کن یا مجتبی ای ام کن ــــــــــــــــــــــــ جا مانده از خدا را نگذار جا بماند

دیگر مده عذابم با بی محلی خود ـــــــــــــــــــــــــــــــ بگذار در حریم لطفت گدا بماند

این دست خالی ام را خالی تو بر مگردان ـــــــــــــــــ بد می شود برایت درمانده وا بماند

از فرط بی وفایی من عهد ها شکستم ــــــــــــــــــــــــ دستم اگر بگیری عهد و وفا بماند

از این درم برانی باز از دری درآیم ـــــــــــــــــــــــــــ از تو که کم نیاید یک بی وفا بماند

پرونده ام سیاه است از بس که پر گناهم ـــــــــــــــــــــ مَپسَند نام من در اهل خطا بماند

من سفره ی دلم را بی خود که وا نکردم ـــــــــــــــــــــ مگذار در دل من جز کربلا بماند

یا مظهر العجائب جان امام غائب ــــــــــــــــــــــــــــــــ نگذار دشمن تو در نینوا بماند

من که به شور و شینم/ گریه کن حسینم

در وادی محبت خدا خودش میدونه/ محبت تو مولا زد از دلم جوونه

چی کار کنم حسین جان/ دوست دارم حسین جان/ فدات بشم حسین جان

بدِ مرا تو به خوبِ خودت بدل کردی ـــــــــــــــــــــــــــــــــ به وعده های خودت بارها عمل کردی

حقیر بودم اما تو زود نام مرا ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ بزرگ کردی و آوازه ی محل کردی

به هر که رو زده بودم مرا معطل کرد ـــــــــــــــــــــــــــــ ولی تو مشکل من را چه زود حل کردی

فرار کردم و با اضطراب برگشتم ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ به محض اینکه رسیدم مرا بغل کردی

گناهِ تلخِ مرا با حسین بخشیدی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ حسین گفتم و این زهر را عسل کردی

بیا و قول بده زود کربلا ببرم ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ تو که همیشه به قول خودت عمل کردی

محبت علی ازسینه ام نخواهد رفت ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ چرا که حب علی را تو لم یزل کردی

به زیر دِین کسی نیستم خدا را شکر ــــــــــــــــــــــــــــــــ مرا گدای حسین از همان ازل کردی

عاصیِ رو سیاهم مانده میانِ راهم ـــــــــــــــــــــــــــ من را که پر گناهم ای وای اگر نبخشی

شرم و حیا ندارم ترس از خطا ندارم ـــــــــــــــــــــــ اما منی که جز تو در دو سرا ندارم ای وای اگر نبخشی

شد سست اعتقادم چون پر میان بادم ــــــــــــــــــــــــ حالا که از جهالت نعمت ز دست دادم ای وای اگر نبخشی

ای وای از زبانم مدیون این و آنم ـــــــــــــــــــــــــــــ بهر اَدایِ دِینَم حالا که نا توانم ای وای اگر نبخشی

مردن ز یاد رفته عمرم به باد رفته ـــــــــــــــــــــــــــ این بنده را که راه کج را زیاد رفته ای وای اگر نبخشی

ای که تو مهربانی درد مرا تو دانی ـــــــــــــــــــــــــــ دربهترین زمان ها در بین میهمانی ای وای اگر نبخشی

بر سفره ی کرامت در بِین این ضیافت ــــــــــــــــــــــ  من را که بدترینم در این شب زیارت ای وای اگر نبخشی

ما جای خود که مولا در سجده نیمه شب ها ـــــــــــــــ در موقع مناجات گفته شبیه زهرا ای وای اگر نبخشی

درروز پر تلاطم سر در گم اند مردم ـــــــــــــــــــــــــ در روز حسرت من پیش امام هشتم ای وای اگر نبخشی

جان حسین و زینب رحمی نما تو امشب ـــــــــــــــــــ ارباب داده یادم تا بگویم هر شب ای وای اگر نبخشی

آید اجل چو نا گاه بسته شود به من راه ـــــــــــــــــــــ در وقت بی کسی ام ای مهربان دلخواه ای وای اگر نبخشی

نیمه شب تا که دلت بیدار شد، دیدی چه شد ــــــــــــــــــــــــــــــــــ لحظه ی اقرار و استغفار شد، دیدی چه شد

آن قدر توبه شکستی که خودت قلبت شکست ـــــــــــــــــــــــــــــ توبه هایت پشت هم تکرار شد، دیدی چه شد

آبرویت داشت می رفت از گنه پیش همه ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ پیش من وقتی همه انکار شد، دیدی چه شد

آمدی صد بار کردی آشتی گفتم مرو ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ این همه از من به تو اصرار شد، دیدی چه شد

گفتم از میدان به در رفتن نمی آید به توــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ سرکشی نفس تو افسار شد، دیدی چه شد

وای که بی عاری تو کار داده دست تو ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ عاقبت هر کس که بدکردار شد، دیدی چه شد

قدری از قبر و قیامت قدری از آتش بترس ـــــــــــــــــــــــــــــــــ تا نگویی بَرزَخَم دشوار شد، دیدی چه شد

معصیت تو می کنی زهرا خجالت می کشد ـــــــــــــــــــــــــــــــ بین تو با مادرت دیوار شد، دیدی چه شد

آخرش این استخوان معصیت که در گلوست ـــــــــــــــــــــــــــــ خار چشم حیدر کرار شد، دیدی چه شد

از قدیم، احسان من بوده فقط حب الحسین ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ بار تو با گریه امشب بار شد، دیدی چه شد

نان و خرما خوردی و گریه کن زینب شدی ــــــــــــــــــــــــــــــــ روزه ات با خون دل افطار شد، دیدی چه شد

ای روزه دار، افطار محتاج یک دعایم ——— آقای آبرودار، محتاج یک دعایم

با نامه ی سیاهم قلب تو را شکستم ——— آلوده و گنه کار، محتاج یک دعایم

خیلی دلم گرفته، از تو خبر ندارم ———– با این وجود دلدار، محتاج یک دعایم

تا خواستم بیفتم، دست مرا گرفتی ———- این دفعه هم چو هر بار، محتاج یک دعایم

شرمنده ام کجاها، دیدی گناه کردم ——— خیلی شدم گرفتار، محتاج یک دعایم

نگذاشتی بریزد یک لحظه آبرویم ———— هستم به تو بدهکار، محتاج یک دعایم

ای کاش یک سحر هم راهت بیفتد اینجا —— در انتظار دیدار، محتاج یک دعایم

خیمه نشین صحرا، آرام جان زهرا ———- هر جای هستی ای یار، محتاج یک دعایم

وقت اذان مغرب دلتنگ کربلایم ————- ای روزه دار افطار، محتاج یک دعایم

ای خدا آشنایم، زائر کربلایم ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ بر لبم ذکر لبیک، کرده یارم صدایم ــــــــ تو خدای حسینی من گدای حسینم

آشنای غریبم، رفته صبر و شکیبم ـــــــــــــــــــــــــــــ حقِ ارباب عطشان، کربلا کن نصیبم

نیستم من غریبه، آشنای حسینم ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ تو خدای حسینی من گدای حسینم

آمده روسیاهی، با امید نگاهی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ یک نگاه رحیمی، سوی غرق گناهی

تا سحر ناله دارم، خاک پای حسینم ـــــــــــــــــــــــــــــ تو خدای حسینی من گدای حسینم

عبد این آستانم، من هم از دوستانم ــــــــــــــــــــــــــــــــ مرغ باغ مناجات، جلد این آشیانم

نیستم من غریبه، آشنای حسینم ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ تو خدای حسینی من گدای حسینم

صحبت از کربلا شد، راز دل بر ملا شد ــــــــــــــــــــ نیزه های شکسته، روضه ی پر بلا شد

این دل خسته و این، وای وای حسینم ـــــــــــــــــــــــــــ تو خدای حسینی من گدای حسینم

هر شب جمعه آید، فاطمه بین گودال ــــــــــــــــــــــــــــ تا سحر بس که گرید، می شود خسته احوال

کی رسد انتقامِ ماجرای حسینم ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ تو خدای حسینی من گدای حسینم

سرورم بی کفن شد، پاره پاره بدن شد ــــــــــــــــــــــــ گوشه ی قتلگاهش، مانده بی پیرهن شد ــــــــــ تو خدای حسینی من گدای حسینم

سفره تا باز شود زود گدا می آید ـــــــــــــــــــــــــــ مثل هر بار به دنبال عطا می آید

آمد از عرش نوایی که بیایید همه ـــــــــــــــــــــــــــــ راه گم کرده به دنبال صدا می آید

همه سرمایه ی یکساله ی خود باخته ام ــــــــــــــــــ بنده ی باخته ی بی سر و پا می آید

یک نفر نیست بگوید که میان پاکان ــــــــــــــــــــــــ این گنه کار زمین خورده کجا می آید

آن کسی که همه جا رفته، طردش کردند ـــــــــــــــــ تا تعارف بزنی اش، که بیا می آید

به من و کاسه ی خالی، تمنا کردن ـــــــــــــــــــــــــ به تو و دستِ کریمِ تو، سخا می آید

هر دلی می شکند خانه ی تو می گردد ـــــــــــــــــــ دل که از غیر تهی گشت خدا می آید

وا شود گوشِ دل ما اگر ای اهلِ سحر ـــــــــــــــــــ بین مان زمزمه های شهدا می آید

هر چه خیر است درِ خانه ی زهرا باشد ـــــــــــــــــ مادرِ ما صفِ محشر پِی ما می آید

تا که گفتیم حسین مجلسمان ریخت به هم ــــــــــــــــ بوی سیبِ حرمِ کرب و بلا می آید

بی قرارم چه کنم من نجفم دیر شده ــــــــــــــــــــــــ عطر زهراست ز ایوان طلا می آید

پر شکسته ی من را ببین، خدای کریم ــــــــــــــــــــــــــ ببین چگونه شدم مستکین، خدای کریم

نشسته ام سر راهت مگر نظر بکنی ــــــــــــــــــــــــــــ تویی غنی و منم خوشه چین، خدای کریم

به هر که رو زدم اصلا به من محل نگذاشت ــــــــــــــــ نزن تو روی مرا بر زمین، خدای کریم

خمیده، با سر زانو، شکسته، نادم ــــــــــــــــــــــــــــــــ به سویت آمده ام اینچنین، خدای کریم

به یاد حرف اویسم، ببخش عبدت را ـــــــــــــــــــــــــــــ که با غریبه شدم همنشین، خدای کریم

نریز آبرویم را به پیش چشم همه ــــــــــــــــــــــــــــــــ نگیر بر گنهم ذره بین، خدای کریم

اگر چه رو سیه ام عاشق علی هستم ـــــــــــــــــــــــــــ شفیع من شده حصن حصین، خدای کریم

به خاطر گل روی علی مرا بخشید ـــــــــــــــــــــــــــــ همین خدای رحیم و همین، خدای کریم

علاج درد گناهم هوای کرب و بلاست ـــــــــــــــــــــــــ مرا ببر به بهشت برین، خدای کریم

بهانه دارم و دل تنگ کف العباسم ـــــــــــــــــــــــــــــــ شبیه حضرت ام البنین، خدای کریم

فدای آن لب خشکیده که صدا میزد ـــــــــــــــــــــــــــــ به زیر چکمه ی مردی لعین، خدای کریم

ذکر تو تا می رسد ، اذکار یادم می رود ـــــــــــــــــــــ می سپارم دل به تو ، دلدار یادم می رود
بر لبم «لا تقنطوا من رحمة الله» هستُ بس ــــــــــــــــــــ آنقدر شادم که استغفار ، یادم می رود
چون که از «مستشهدین بین یدیکم» کرده اند ــــــــــــــــــ مرگ و قیل و قال انگار یادم می رود
می خورد صدها گره بر کار من در طول روز ـــــــــــ گریه های نیمه شب، هر بار یادم می رود
خوف دارم از رجائی که مرا دور از تو کرد ــــــــــــــ در عذابم ، قهر تو بسیار یادم می رود
خنده ی بین گناه آخر مرا زد بر زمین ــــــــــــــــــــــــ آتشم وقتی «زقوم النار» یادم می رود
بس که از داغ حسین آتش گرفته جان من ـــــــــــــــــــ تا سلامش می دهم افطار یادم می رود

می کِشد آتش به جانم لکنت طفل حسین ـــــــــــــــــــــ یاد اشکش می کنم ، گفتار یادم می رود

نیزه دید آنقدر، گیسویش شده چون مادرش ــــــــــــــــــ گفت عمه جان مگر مسمار یادم می رود

سوختم از کج دهانی های این دختر پدر ـــــــــــــــــــــ آنقدر که خنده ی اشرار یادم می رود

هر چه آمد بر سرم هر بار یادم رفته است ـــــــــــــــــــ جان تو بابا مگر این بار یادم می رود

گر چه بار گُنه ام برده به تبعید مرا ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ باز با روی سیه یار پسندید مرا

با روی باز چنان برد در آغوش خودش ـــــــــــــــــــــــــــــ اصلا انگار گنه کار نمی دید مرا

چرخ ها را زده ام آمده ام خانه ی تو ـــــــــــــــــــــــــــــــــ خودمانی، کسی جز تو نفهمید مرا

بس که از بوی بد معصیتم بیزارم ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ یکی از لطف خود احوال نپرسید مرا

نام رحمان و رحیم تو به من جرات داد ـــــــــــــــــــــــــــــ حال دست خودتان است نبخشید مرا

صاحب سفره کریم است که در وقتِ کرم ــــــــــــــــــــــــــ بنشاند بغل مرجع تقلید مرا

حکم کردند بگویید سر سفره علی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ یعنی از ناحیه ی او بپرستید مرا

سالیان است که بر سینه زدم سنگ علی ــــــــــــــــــــــــــ تا به سنگ محک یار بسنجید مرا

حتم دارم که خدا محض گل روی حسین ــــــــــــــــــــــــــ می برد کرب وبلا تا به شب عید مرا

آخرِ ماه عوضِ اینکه بگویید برو ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ پای شش گوشه ی ارباب ببندید مرا

هر حسینی که به روی لب من می آید ـــــــــــــــــــــــــــــ از دل عرش کند فاطمه تمجید مرا

آغاز می کنم سخنم را به یا حسین ـــــــــــــــــــــــــ در می زنم به خانه ی معبود با حسین
کاری به خاطر رمضانت نکرده ام ـــــــــــــــــــــــ اما گرفت دست تهی مرا حسین
ما روزه دارها همه یاد لب توایم ــــــــــــــــــــــــــــ ای تشنه لب تر از همه ی تشنه ها حسین
آخر مرا برای خودش می خرد شبی ــــــــــــــــــــــ من می شوم مسافر کرب و بلا، حسین

دوباره سفره شب زنده دارها وا شد ــــــــــــــــــــــ دوباره خانه ی دلدار ،خانه ما شد
دوباره زمزمه ی دانه های تسبیحم ــــــــــــــــــــــــ دوباره دست دعای من و مفاتیحم
دوباره با شهدا افتتاح می خوانم ـــــــــــــــــــــــــــــ و پای دین خدا با امام می مانم
دوباره بال گشایم دو دست خالی را ـــــــــــــــــــــــ فرازهای ابو حمزه ثمالی را
ببار ابر خطاپوش ماه رحمت شد ـــــــــــــــــــــــــــ ببخش صاحب‏ِ خانه دوباره زحمت شد
دلا بیا که خطا را به آه می بخشند ــــــــــــــــــــــــــ بیا که کوه گناه را به کاه میبخشند
ندای دعوت و این سفره های نورانی ــــــــــــــــــــ منی که بی سر و پایم کجا وُ مهمانی
کنار سفره من آداب را نمی دانم ــــــــــــــــــــــــــــــ فقط رسیده ام و خواب را نمی دانم
به روزه خوار بگو توبه در حضور اینجاست ــــــــــ هزار توبه شکستی بیا غفور اینجاست
کنار یار نشستن چه لذتی دارد ــــــــــــــــــــــــــــــــــ گناهکار هم انگار عزتی دارد
به جز کنار دعا خواندنم نمی ماند ـــــــــــــــــــــــــــــ دلم گرفته چرا روضه ای نمی خواند
خوشا به حال هرآنکس که ناله ای دارد ــــــــــــــــــ و التماس به دخت سه ساله ای دارد

دلم به شوقِ هوایِ تو پر نمی گیرد ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ برای آمدنِ تو خبر نمی گیرد

کسی که بهر تو از خوابِ خوش، گذشت نکرد ــــــــــــــــ سراغِ تو ز نسیمِ سحر نمی گیرد

سوال من ز شما، نه، که از خودم این است ـــــــــــــــــــــ رفاقتِ من و تو از چه سر نمی گیرد

شبیه تان نشدم بس که معصیت کارم ــــــــــــــــــــــــــــــ مرامِ من ز مرامت اثر نمی گیرد

غروبِ جمعه ی من مثلِ عاشقانت نیست ـــــــــــــــــــــــ دلم برای تو ای منتظر نمی گیرد

اگر چه نوکرِ بی فایده ام مرا مفروش ــــــــــــــــــــــــــــ کسی برای خودش، دردسر نمی گیرد

فقط به گریه ی کرب و بلاست امیدم ــــــــــــــــــــــــــــــ شرارِ شعله که در چوبِ تر نمی گیرد

مرا تو با همه جرم و خطا پذیرفتی ـــــــــــــــــــــــــــــــــ فقط به خاطرِ کرب و بلا پذیرفتی

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف صلوات