آمده در گذرش باز کسی، آلوده ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ عاشقی، در به دری، مستحقی فرسوده

بی سبب نیست که شد خاطر من آسوده ــــــــــــــــــــــــــ چون که هاتف سحر روز ازل فرموده

بنشین بر سر این سفره اگر گمراهی ــــــــــــــــــــــــــــــ راه گم‎کرده بیا بر در باب اللهی

دستمان از جگر نخل ثمر می چیند ــــــــــــــــــــــــــــــــ پایمان را علی از کوی و گذر می چیند

روزی سائل خود را دم در می چیند ــــــــــــــــــــــــــــــ نان و خرما که سر سفره پدر می چیند

بنشین با پدر خاک نداری راهی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ راه گم‎کرده بیا بر در باب اللهی

فکر کن محشر کبری است علی هست و بتول ــــــــــــــــ روضه بر پا شده با رخصت چشمان رسول

اشک ها می کند از روزنه ی چشم حلول ــــــــــــــــــــــــ تا شود روضه ی بر پاشده در عرش قبول

ای که تا صبح قیامت پی ثاراللهی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ راه گم‎کرده بیا بر در باب اللهی

بعد از آن روز که شد روضه ی محرابی سر ــــــــــــــــــ عمرها می شود از غربت اربابی، سر

می رسد بعد به  سر نیزه ز هر بابی سر ــــــــــــــــــــــــــ می شود وارد محشر تنی اما بی سر

می کشند آه ملائک پی زهرا، آهی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ راه گم‎کرده بیا بر در باب اللهی

صحنه ای باز مجسم شده است از گودال ــــــــــــــــــــــــــ کاش می داد یکی بر تن ارباب مجال

مادرش گفت چه از پیرهنش می خواهی ـــــــــــــــــــــــــــ راه گم‎کرده بیا بر در باب اللهی