ذکر تو تا می رسد ، اذکار یادم می رود ـــــــــــــــــــــ می سپارم دل به تو ، دلدار یادم می رود
بر لبم «لا تقنطوا من رحمة الله» هستُ بس ــــــــــــــــــــ آنقدر شادم که استغفار ، یادم می رود
چون که از «مستشهدین بین یدیکم» کرده اند ــــــــــــــــــ مرگ و قیل و قال انگار یادم می رود
می خورد صدها گره بر کار من در طول روز ـــــــــــ گریه های نیمه شب، هر بار یادم می رود
خوف دارم از رجائی که مرا دور از تو کرد ــــــــــــــ در عذابم ، قهر تو بسیار یادم می رود
خنده ی بین گناه آخر مرا زد بر زمین ــــــــــــــــــــــــ آتشم وقتی «زقوم النار» یادم می رود
بس که از داغ حسین آتش گرفته جان من ـــــــــــــــــــ تا سلامش می دهم افطار یادم می رود

می کِشد آتش به جانم لکنت طفل حسین ـــــــــــــــــــــ یاد اشکش می کنم ، گفتار یادم می رود

نیزه دید آنقدر، گیسویش شده چون مادرش ــــــــــــــــــ گفت عمه جان مگر مسمار یادم می رود

سوختم از کج دهانی های این دختر پدر ـــــــــــــــــــــ آنقدر که خنده ی اشرار یادم می رود

هر چه آمد بر سرم هر بار یادم رفته است ـــــــــــــــــــ جان تو بابا مگر این بار یادم می رود