گر چه بار گُنه ام برده به تبعید مرا ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ باز با روی سیه یار پسندید مرا

با روی باز چنان برد در آغوش خودش ـــــــــــــــــــــــــــــ اصلا انگار گنه کار نمی دید مرا

چرخ ها را زده ام آمده ام خانه ی تو ـــــــــــــــــــــــــــــــــ خودمانی، کسی جز تو نفهمید مرا

بس که از بوی بد معصیتم بیزارم ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ یکی از لطف خود احوال نپرسید مرا

نام رحمان و رحیم تو به من جرات داد ـــــــــــــــــــــــــــــ حال دست خودتان است نبخشید مرا

صاحب سفره کریم است که در وقتِ کرم ــــــــــــــــــــــــــ بنشاند بغل مرجع تقلید مرا

حکم کردند بگویید سر سفره علی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ یعنی از ناحیه ی او بپرستید مرا

سالیان است که بر سینه زدم سنگ علی ــــــــــــــــــــــــــ تا به سنگ محک یار بسنجید مرا

حتم دارم که خدا محض گل روی حسین ــــــــــــــــــــــــــ می برد کرب وبلا تا به شب عید مرا

آخرِ ماه عوضِ اینکه بگویید برو ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ پای شش گوشه ی ارباب ببندید مرا

هر حسینی که به روی لب من می آید ـــــــــــــــــــــــــــــ از دل عرش کند فاطمه تمجید مرا