همین که دید شکسته زِ بی کسی پرِ من ــــــــــــــــــــــــــــــــــ کشید دست نوازش به گونه ی تر من

خدا گناه مرا هر چند که بود ندید ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ گذاشت بین ملائک چه منّتی سر من

به قدر وسعت هر شب به حقِ لیله ی قدر ــــــــــــــــــــــــــــــ گذاشت رحمت خود را خودش برابر من

نمی شود که نبخشیده رد کند ز صراط ــــــــــــــــــــــــــــــــــ که ایستاده علی روی پل جلوتر من

هنوز منتظرند ذوبِ عشق او بشوم ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ هنوز آتش دوزخ نگشته باور من

مقدّرات مرا گریه بر حسین نوشت ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ گرفت دست مرا توبه ی مکرر من

حساب می کشد ولی خیال من جمع است ـــــــــــــــــــــــــــــــ چه دیدنی بشود با حسین، محشر من

نگاه من به غروب است و گریه در عرفه ـــــــــــــــــــــــــــــ اگر که حاجت مرا نداده بهتر من

به کاظمین بود سوی چشمم این شب‎ها ــــــــــــــــــــــــــــــــــ چه جانگداز شود روضه‎های آخر من

فدای آ نکه صدا زد به قعر زندانی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ که حال من شده اکنون شبیه مادر من

همیشه لحظه افطار«سِندیِ» ملعون ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ نثار کرده فقط ناسزا به محضر من

به روی گردن من رد چند زنجیر است ـــــــــــــــــــــــــــــــــ خدا کند نرسد این خبر به دختر من