برای تو نگرانم کسی چه می‎داند
فراری از دگرانم کسی چه می‎داند

شبانه روز شده کار یار من گریه
رواست اشک روانم کسی چه می‎داند

از آنچه هست امانت به نزد تو پنهان
بریده است امانم کسی چه می‎داند

صحیفه چادر خاکی عمامه انگشتر
مصائبی ست گرانم کسی چه می‎داند

ز خاتمی که برایش بریده شد انگشت
نمانده صبر و توانم کسی چه می‎داند

سخن ز معجر پاره برای من سخت است
ولی توراست نشانم کسی چه می‎داند

به پاره پیرهنی که نظر کنی هر روز
هماره اشک نشانم کسی چه می‎داند

به ذوالفقار غلافت که منتظر مانده
دعای فرج بخوانم کسی چه می‎داند

ز دردهای تو دردا که مخفی است از ما
غمی‎ست بسته به جانم کسی چه می‎داند

فلک ز یاس کبودش همیشه می‎پرسد
کجاست ماه نهانم کسی چه می‎داند

ز داغ تیر سه شعبه هنوز می‎سوزم
سزاست نوحه بخوانم کسی چه می‎داند

صدای قهقهه حرمله شده کابوس
کجاست تیر و کمانم کسی چه می‎داند

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

گر چه فقط بی آبرویی کرده‎ام باز
مولای من لطفی کن و دورم نینداز

عمر مرا وقف اباصالح نوشتند
در به درت بودم گل نرگس از آغاز

سائل رسیده تشنه احسان و جود است
دریای لطفت را نما ای یار ابراز

ظرف دلم محبوس دنیا شد ولی باز
با یک دعایت می‎شود قفل دلم باز

خالی‎ست دستانم چه سازم در قیامت
بی‎توشه‎ی اعمال صالح، بی‎پس انداز

دارایی‎ام اشک است شاید این عنایت
سازد مرا در دیده‎ی زهرا سرافراز

روضه بخوان از ماجرای داغ مادر
از قتل محسن پشت در ای محرم راز

در وصف در، در وصف میخ در چه گویم
در سنگدل در بی حیا مسمار لجباز

آخر چه آمد بر سر زهرا که دیگر
با بال زخمی بود تنها فکر پرواز

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

صورت توحید دارد سجده‎های فاطمه
سجده باید کرد پس تنها به پای فاطمه

خلقت زهرا ولایت داشت دنبال خودش
مصطفی ختم رسل شد در حرای فاطمه

یا علی گفتیم و یا زهرا درآوردند از آغاز
در غدیر خم که ثابت شد ولای فاطمه

بارها از ربّی الاعلای خود فهمیده‎ام
می‎خرد ما را خدا با ربّنای فاطمه

گرد و خاک چادرش هم دست ما باشد بس است
چون نمی‎ارزد دو عالم در ازای فاطمه

می‎رسد خیر قنوتش بر در و همسایه‎اش
پس چه می‎صرفد شود عمری گدای فاطمه

خوش به حال فاطمه کهف حصینش حیدر است
خوش به حال مرتضی دارد هوای فاطمه

قبر پنهانی او گیریم پیدا نشد
اصلا از اول نبوده این خاک جای فاطمه

او اگر می‎خواست آتش را گلستان کرده بود
معجزه کاری ندارد که برای فاطمه

قامتش آیینه‎ی صبر علی بود و شکست
شانه‎ی دیوار شد آنجا عصای فاطمه

ضربه‎ی دیوار نه، آتش نه، حتی میخ نه
درنیامد از پس حُجب و حیای فاطمه

صحبت محسن وسط آمد وگرنه هیچ وقت
درنمی‎آمد در این دنیا صدای فاطمه

پیش چشم زینبش قلب حسین آتش گرفت
خانه‎ای که سوخته شد کربلای فاطمه

در بساطم نیست غیر از ناله‎ی آقا بیا
تا نیفتادم ز هجران و بلا از پا بیا

باز هم من آمدم مثل همیشه پر گناه
رحم کن بر نوکر آلوده و رسوا بیا

گرد و خاک پای تو روی لبم کی می‎رسد؟
مانده‎ام دور از تو ای آواره‎ی صحرا بیا

رو به هر کی می‎زنم فورا جوابم می‎کند
خسته‎ام از طعنه‎های مردم دنیا بیا

جرم من گریه است می‎بینی که سنگم می‎زنند
در میان عاشقانت هم شدم تنها بیا

هر سحر یاد توام یاد من بیچاره باش
ماه من انقدر هستی از چه کم پیدا بیا

سال‎ها من بودم از این سفره بنشین با گدا
آبرویم می‎رود در پیش میهمان‎ها بیا

سرپناه بی‎کسی‎هایم همیشه هیئت است
بی‎پناهم من در این ایام وانفسا بیا

بر یتیمانی که داری مثل حیدر سر بزن
ای بزرگ قوم ما از غیبت کبری بیا

فاطمه پشت در خانه صدایت می‎زند
لااقل در روضه‎های مادرت زهرا بیا

بین دیوار و دری که سوخت بد خورده زمین
فضه می‎داند نگفت آنجا چرا مولا بیا

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

یک عمر عار ماندن اصلا روا نباشد
سربار یار ماندن اصلا روا نباشد

با کفر و ناسپاسی با این همه معاصی
چشم انتظار ماندن اصلا روا نباشد

وقتی نگار تنهاست مظلوم مثل مولاست
دور از نگار ماندن اصلا روا نباشد

هر جا ولی وسط بود حرف علی وسط بود
از حق کنار ماندن اصلا روا نباشد

می‎سوخت قلب مولا فرمود علی به زهرا
چون لاله زار ماندن اصلا روا نباشد

ای ذوالفقار حیدر بر شیرمرد خیبر
بی‎ذوالفقار ماندن اصلا روا نباشد

خیره به خون دیوار خیره به سوی مسمار
با چشم تار ماندن اصلا روا نباشد

بانوی زخمی من در آرزوی رفتن
روزی سه بار ماندن اصلا روا نباشد

وقتی عقیله تنهاست بعد از حسین و عباس
با نیزه‎دار ماندن اصلا روا نباشد

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

شد آمدنت دیر و ندارم نگرانی
کارم شده از دوری تو خوشگذرانی

دلبسته‎ی دنیا شده‎ام ای دلبر عالم
اصلا نشده در دل من خانه تکانی

یک عمر دویدم نرسیدم به عبایت
دارم ز تو ای دوست نه نامی نه نشانی

خوردم به زمین بسکه سَرَم گرم گناه است
از غفلت خود کرده‎ام آقا چه زیانی

بیچاره شدم فاطمیه گریه نکردم
چشمم شده خشک از اثر چشم چرانی

خوب‎ست مرا هم بخری و پی اصحاب
تا خانه‎ی حیدر چو سگ خود بکشانی

دستم گره خورده به پر شال اباالفضل
بد می‎شود اینبار مرا سر بدوانی

دلتنگ اذان سحر کرب و بلایم
ای کاش به شش گوشه مرا هم برسانی

مدیون سلیمانی‌‎ام و روضه‎ی زهرا
شرمنده‎ام از خون شهیدان به بیانی

مادر همه را مثل پسرهاش صدا کرد
شد با همه‎ی گریه‎کنانش خودمانی

زهرا که زمین خورد علی هم به زمین خورد
ای وای از آن میخ در و قدّ کمانی

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

چه باک کشتی آن دل که بادبان دارد
میان زندگی اش صاحب الزمان دارد

به هیچکس نزند رو کسی که منتظر است
تمام عمر نظر سوی آسمان دارد

هم آبر و هم ایمان و مهر زهرا را
هر آنچه دارد از این بیت و آستان دارد

نبسته دل به کسی غیر یار و دلدارش
که دل سپردن در این جهان زیان دارد

به غیر نوکر این خانه، که خودش آقاست
کجاست آنکه چنین یار مهربان دارد

نه حرف صحبت دیروز باشد و امروز
حکایتی شده این عشق داستان دارد

چه روزهای بدی شد بدون کرب و بلا
دلم هوای حریم حسین جان دارد

از آتشی که فراگیر باشد و باقی
هر آنکه کرب و بلا رفته است امان دارد

به سوی زائر او مادری جوان آید
تعجب است چرا قامتی کمان دارد

تعجب است چرا چهره اش کبود شده
ز دود و شعله به چادر چرا نشان دارد

میان مجمع زوارِ کربلا، زهرا
می‎آید و همه ی روضه را بیان دارد

چه کرده است مگر با حسین و دندانش
چنین گلایه از آن چوب خیزران دارد

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

می‎رسد از سوی تو لطف زیاد فاطمه
رزق و روزی مرا دست تو داده فاطمه

سود دنیا را نمی‎خواهم دعایم کن فقط
ریخته در سفره‎ی من استفاده فاطمه

نوکری آلوده‎دامان دست بر دامان توست
باز می‎بخشد مرا آسان و ساده فاطمه

بی‎سر و پایم ولی در روضه‎ها پای توام
پای شیعه ماندنم، از پا فتاده فاطمه

انتظار از من نداری که دلت را بشکنم
چون نمی‎خواهد غلام پر افاده فاطمه

امر و نهیم کن بفهمم لااقل بعد گناه
آبرو داده به من در خانواده فاطمه

در بلایا بیشتر عرض ارادت واجب است
چون که می‎خواهد گدای با اراده فاطمه

زحمت ما سینه‎زنان را کشیده مادرت
از نجف تا کربلا رفته پیاده فاطمه

ما بدیم اما برای گریه بین روضه‎اش
روز محشر هم کند ما را اعاده فاطمه

کربلایم دیر شد هجرانِ ما را وصل کن
با ضریحش می‎رسد دستم به یاد فاطمه

تا علمدار حسین افتاد با سرعت رسید
از فراز عرش از آنسوی جاده فاطمه

با همان پهلوی مجروح و قدی که خم شده
روبروی مشک پاره ایستاده فاطمه

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

ادامه »

حسبی الله مرا یار بس است
غصه‎ی دوری دلدار بس است

نور قلب و نفس صبح کجاست
ظلمت راه شب تار بس است

بی‎ولی ماندن و آواره شدن
این همه غربت دشوار بس است

گریه و بغضِ نفس‎گیر و فراق
جمعه‎هایم شده تکرار بس است

ظرف ما کوچک و غم‎ها دشوار
لحظه‎ای دست نگه دار بس است

اشتباهات خودم یادم رفت
شده‎ام باز طلبکار بس است

بر منی که همه طردم کردند
نجف حیدر کرار بس است

شیر حق گفت به زهرای بتول
از رخت پوشیه بردار بس است

هستی من چه قدر آب شدی
گریه با این تن تب‎دار بس است

جان حیدر طلب مرگ نکن
جان من این همه اصرار بس است

خواست زینب که بیاید بغلت
باز شد ملحفه گلدار بس است

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

فریاد بی امداد از حنجر نمی‎آید
بی دادرس داد از دل مضطر نمی‎آید

تا نشنود آه تو را پیوسته صاحب آه
آه از درون سینه یک لشگر نمی‎آید

وقتی صدا از دل برآید او دهد پاسخ
از ناله ی بی جان اجابت بر نمی‎آید

دفع بلا را در نگاه یار باید دید
عاشق نمی‎گوید طبیب از در نمی‎آید

با این همه امدادها اعجاز لازم نیست
دیگر مگو بی معجزه باور نمی‎آید

باید که با او زندگی کرد ای عزیز من
ورنه میان خانه‎ی نوکر نمی‎آید

او می‎دهد رخصت که گویی راز دل با او
بی‎اذن او در دل، غمِ کوثر نمی‎آید

با اضطرار محض دنبال تو می‎گردم
گِریَم از این غم چرا دلبر نمی‎آید

راز دل ما غصه‎های مادرت زهراست
که مرهم زخم دل مادر نمی‎آید

از زخمِ سینه پیکر اسلام بی‎جان است
تا تو نیایی جان بر این پیکر نمی‎آید

این زخم‎های کهنه هر دم تازه‎تر گردد
جز خون دل از دیده‎ی حیدر نمی‎آید

سنی ندارد دخترش بهر پرستاری
اصلا پرستاری به این دختر نمی‎آید

نه نه غلط گفتم پرستار یتیمان است
روزی که جز پنجه سوی معجر نمی‎آید

با یا ذبیحَ بالقفاء یاد چه می‎افتی
وای از دمی که کار از خنجر نمی‎آید

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

نقطه‎ی عطف بقای دین مسلم فاطمه است
سر الاسرار رسول الله اعظم فاطمه است

ذکر تحت باء بسم الله با اینکه علی ست
عین و لام و باء را نور دمادم فاطمه است

آیه زهرا شناسی را ز معصومین بجو
لیلة القدری که نازل شد به عالم فاطمه است

حجة الله حُجج، اجرای حکمش واجب است
حیدر کرار هم حبل محکم فاطمه است

انبیا را برترین شرط گزینش حبّ اوست
خاتم پیغمبران را نقش خاتم فاطمه است

راستی مقصود حق از خلقت عالم چه بود؟
مقصد توحید بر اولاد آدم فاطمه است

محور آل کسا را کی توان اینجا شناخت؟
آن جهان متن کلاس درس مریم، فاطمه است

ریشه‎ی هر چیز برگردد به اسم ذات او
ذات این هستی یقینا در دو عالم فاطمه است

معنی امّ احبائک فقط سادات نیست
یعنی ای احباب زهرا امّ ما هم فاطمه است

عمر عالم را خدا تقدیم زهرا کرده است
گرچه در دنیا قرین مدت کم فاطمه است

صد هزاران شکر من مادر خطابش می‎کنم
روز محشر ضامن محو گناهم فاطمه است

ذکر یا زهرا همان أَمَّنْ یُجِیبُ زینب است
بر دل او بر همه آلام مرهم فاطمه است

رمز الاسرار گشایش در فرج دانی که چیست؟
ذکر الاذکار ولی الله اعظم فاطمه است

دولت منصور می‎آید که گیرد انتقام
آن زمان فرمانده‎ی خط مقدم فاطمه است

با ولایت تا شهادت کاش زهرایی شویم
نقش سربند شهیدان معظم فاطمه است

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

مائیم و درد بی مداوایی که داریم
شب تا سحر چشمان دریایی که داریم

تو راهمان دادی و به عالم ندادی
دلهامان پشت خیمه‎ات جایی که داریم

مائیم و این دلشوره‎های بی تو بودن
مائیم و این آقا بیاهایی که داریم

در عین ثروت داشتن خیلی فقیریم
برکت ندارد مال دنیایی که داریم

تا کی فقط خواب ظهورت را ببینیم
کی می‎شود تعبیر رویایی که داریم

هر قدر هم که بی تو غریب شهر باشیم
گرم است دلهامان به آقایی که داریم

روزی بیاید که به شمشیر تو آقا
پاسخ بگیرد هر معمایی که داریم

باید بگیری انتقام مادرت را
تسکین بده بر داغ زهرایی که داریم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

علت خلق ما سوا زهراست
ستر ناموس کبریا زهراست

در چله نشینی احمد
آنچه دادند در حرا زهراست

نطق او خط به خط قرآن است
حرف ما بعد ربّنا زهراست

می‎دهد جان به مرده تسبیحش
مُهر تصدیق مرتضی زهراست

خیر دنیا و آخرت داریم
برکت سفره‎ی خدا زهراست

قبله در امتداد سجده اوست
زمزم و مروه و صفا زهراست

ما گداییم هر کجا روضه‎ست
می‎نشینیم هر کجا زهراست

چادر او کسای در حشر
خوشه‎چین صف جزا زهراست

آنکه با ناله می‎رسد از عرش
شب جمعه، کربلا، زهراست

ته گودال آسمان لرزید
بر زبان حسین یا زهراست

تشنه افتاد و آن وسط می‎دید
تشنه‎تر دست پر دعا زهراست

آنکه با دست و پا زدن‎هایش
می‎زند ناله پا به پا زهراست

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

یا علی هر کس بگوید صاحب دم میشود
یک شبه سیر تکامل کرده آدم میشود

با علی آتش گلستان میشود گل میکند
بی علی حتی جنان مثل جهنم میشود

مثل چشم گریه‎کن‎هایش، زمینِ خشک هم
هر قدر خشکیده باشد باز زمزم میشود

هر کسی که انس با مولای مظلومان گرفت
در حریم حضرت صدیقه مَحرم میشود

بی گمان اذن دخول خانه ی زهرا، علی ست
پس علی با این تفاسیر اسم اعظم میشود

بچه‎های فاطمه تکلیفشان با فاطمه ست
این عنایت شامل احوال ما هم میشود

گریه بر زهرا کنی فرزندخوانده میشوی
گریه کن که رشته‎های انس محکم میشود

ما به یُمن اشک از مادر عیادت میکنیم
خونِ دل جوشید اگر، جوشانده مرهم میشود

گرچه جسمش آب رفته با همین جسم نحیف
پایه‎های عرش زیر بار او خم میشود

روزهای آخر زهراست کم مانده ولی
کم کم اسباب عروج او فراهم میشود

خادمه‎ها خانه را هر چه مرتب میکنند
مثل گیسوی پریشان نامنظم میشود

ریشه ی کرب و بلا کوچه است بیخود نیست که
فاطمیه‎های ما دارد محرم میشود

سینه زخمی، استخوان‎ها خُرد صورت سوخته
شعر دارد مقتل ابن مُقَرَّم میشود

پس بدین احوال باید چشم‎هامان تر شود
بچه‎های فاطمه کم مانده بی مادر شوند

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

از دوری نگار فقط آه میکشیم
ما از فراق ناله ی جانکاه میکشیم

هی جمعه روی جمعه تلنبار میشود
درد فراق را همه ی ماه میکشیم

گاهی عتاب تو به صلاح دوام ماست
ما انتظار سیلی ______ میکشیم

ما از تب وصال توان کسب میکنیم
یک کوه را به قدر پر کاه میکشیم

باید به زور، گریه از این چشمها گرفت
با دست خویش آب از این چاه میکشیم

شرط عروج بنده به بغض پگاه اوست
خود را به سمت اشک سحرگاه میکشیم

هر کس دلیل قد خمم را سوال کرد
گفتیم بار نوکری شاه میکشیم

این اعتقاد ماست که دلخواه فاطمه است
در روضه هر چه ناله ی دلخواه میکشیم

آقا قسم به عمر کم مادر شما
ناز تو را به این دم کوتاه میکشیم

در کوچه گوشواره ی مادر شکسته شد
ما هر چه میکشیم از آن راه میکشیم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

زنی بالاتر از هر زمینی از آسمان حتی
فراتر از تمام عرش با قد کمان حتی

از آیاتی که نازل شد برایش میتوان فهمید
خدا هم نام او را میبرد زیر زبان حتی

چنان محو کمالات و صفاتش بود پیغمبر
گمانم برده باشد نام او را در اذان حتی

اگر چشم شفاعت را ببندد روز وانفسا
ندارند انبیا هم پای رفتن در جنان حتی

جهانِ خالی از احساسِ ما را رنگ و بو بخشید
که بی او خارتر از خار میشد زعفران حتی

به دیوان کرم یک عمر اگر بی وقفه بنویسند
نخواهد شد نمی از بحر جود او بیان حتی

تصور کن یتیمان و فقیران و اسیران، سیر
ولی در سفره ی افطار زهرا نیست نان حتی

خوشا آن سائلی که نان او را در دهان دارد
صدف اینگونه دُری را ندارد در دهان حتی

یقین دارم نخواهد شد ادا حقش اگر روزی
فدای خون فرزندش شود کل جهان حتی

میان شعله ها میسوخت دم برنمی آورد
ندارد صبر او را لحظه ای آتشفان حتی

زلیخا را بگو عشق حقیقی عشق زهرا بود
جوانی چیست عاشق چشم پوشد ز جان حتی

ز حال مردِ خیبر بعد زهرا میتوان فهمید
که روزی میرسد بر خاک پشت پهلوان حتی

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

ای صاحب عصر و زمان با نوکرت سردی چرا؟
صحرانشین از این سفر پس برنمیگردی چرا؟

هر وقت حاجت داشتم زود آمدم بر درگهت
عادت چرا، غفلت چرا، این درد بی دردی چرا؟

هر بار روی گرداندم از تو رو نگرداندی ز من
بی آبرویی مرا بر رو نیاوردی چرا؟

چون خون دلها میخوری از پشت خنجر میخوری
میبینی از عشاق خود این قدر نامردی چرا؟

نشناختم اصلا تو را قدر سلامی و السّلام
درد آشنا از جمع ما بیچاره ها طردی چرا؟

شاید گناه جمعی ما را عقوبت کرده ای
بین بلاها روضه های ما شدی فردی چرا؟

باور نکردم که مرا از خانه ات رد کرده ای
گر فکر می کردی بدم پس باورم کردی چرا؟

ای آنکه روی شانه ات کوه گناهم آمده
مادر سفارش می کند هر بار دلسردی چرا؟

زهرا علمدار علی بود و ز پیغمبر شنید
بدجور خوردی بر زمین ریحانه ام زردی چرا؟

پیراهن خونین تو آتش گرفته پشت در
تنها میان این همه گرگان ولگردی چرا؟

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

تصویر هجر تو که به ذهنم خطور کرد
آه فراق آینه ام را نمور کرد

جز اشک چیست چاره ی یوسف ندیده ها؟
یعقوب چشمهای مرا گریه کور کرد

بین من و تو پرده ی عصیان حجاب شد
ما را گناه کاریمان از تو دور کرد

یکبار هم گناه مرا روی من بیار
آخر خدا چه قدر شما را صبور کرد

در راه دوست هر چه هزینه دهی کم است
اصلا به پای یار نباید قصور کرد

تمرین سوختن به تماشا نمیشود
باید میان شعله همین را مرور کرد

مست از شراب عشق به آغوش شمع تا
پروانه سوخت میکده را غرق نور کرد

گاهی صلاح طفل به تنبیه مادر است
باید به سر راه شدن را زور کرد

دست از تعلقات بکش وصل را بگیر

شرط ورود وادی حق پابرهنگی است
باید کلیم وار عزیمت به طور کرد

هجران بس است ای پسر فاطمه بیا
شاید که مرگ جسم مرا سهم گور کرد

ما را به حق روضه ی زهرا درست کن
حوریه ای که در دل آتش ظهور کرد

آیینه زلال نبی پشت در شکست
آیینه را چگونه علی جمع و جور کرد

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

یار ما هر نیمه شب که بر سجاده است
آن قدر آقاست یاد قوم نوکرزاده است

گر گدا کاهل بود تقصیر صاحبخانه نیست
ما نمیخواهیم ورنه لطف او آماده است

گریه هایم کم شده یعنی که بی برکت شدم
بی حیایی من آخر کار دستم داده است

به دل سنگی که من این حرفها سودی نکرد
حلّ کار سنگ کی در طاقت سمباده است؟

امر مولا روی چشمم نهی مولا روی چشم
کار سختی نیست اصلا عبد بودن ساده است

در تمام سالها من فکر خود بودم ولی
او دم خیمه به شوق دیدنم اِستاده است

فاطمیه جمع را یک کربلا مهمان کنی
قلب ما سینه زنان در به در آن جاده است

بوی دود از خانه ی مولا به عالم می رسد
بوی دود از چادر آن بانوی آزاده است

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات