می‎رسد از سوی تو لطف زیاد فاطمه
رزق و روزی مرا دست تو داده فاطمه

سود دنیا را نمی‎خواهم دعایم کن فقط
ریخته در سفره‎ی من استفاده فاطمه

نوکری آلوده‎دامان دست بر دامان توست
باز می‎بخشد مرا آسان و ساده فاطمه

بی‎سر و پایم ولی در روضه‎ها پای توام
پای شیعه ماندنم، از پا فتاده فاطمه

انتظار از من نداری که دلت را بشکنم
چون نمی‎خواهد غلام پر افاده فاطمه

امر و نهیم کن بفهمم لااقل بعد گناه
آبرو داده به من در خانواده فاطمه

در بلایا بیشتر عرض ارادت واجب است
چون که می‎خواهد گدای با اراده فاطمه

زحمت ما سینه‎زنان را کشیده مادرت
از نجف تا کربلا رفته پیاده فاطمه

ما بدیم اما برای گریه بین روضه‎اش
روز محشر هم کند ما را اعاده فاطمه

کربلایم دیر شد هجرانِ ما را وصل کن
با ضریحش می‎رسد دستم به یاد فاطمه

تا علمدار حسین افتاد با سرعت رسید
از فراز عرش از آنسوی جاده فاطمه

با همان پهلوی مجروح و قدی که خم شده
روبروی مشک پاره ایستاده فاطمه

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

قدّی رسا از سر زین واژگون شده
فرقی عمود خورده و چشمی به خون شده

دستی جدا جدا سر راهی نگون شده
مشکی دوباره از کف ساقی برون شده

با این همه هجوم بلا افتخار اوست 
وَاللّهِ إن قَطَعتُمُ يَميني شعار اوست

سروی که بود از همه بالابلندتر
شاهی که بود از همه گیسو کمندتر

از دلبران خیمه همه دلپسندتر
وز یلان جبهه همه زورمندتر

با اینکه مختصر شده آن قامت رشید
از یاری برادر خود نیست ناامید

گفت ای برادر آبرویم را خودت بخر
این جسم مختصر شده را در حرم مبر

پیش رباب و نزد سکینه خبر ببر
دستم به آب خورد و لبم را نکرد تر

دستی که تر شده به دم تیغ بایدش
چشمی که دید آب روان تیر آمدش

مادر به دست خسته دعایم نمود و رفت
دو بال جای دست، عطایم نمود و رفت

تمجیدها ز عهد و وفایم نمود و رفت
باب الحوائج تو صدایم نمود و رفت

فرمود تا قیام قیامت برای من
هستی هماره کاشف کرب و بلای من