زنی بالاتر از هر زمینی از آسمان حتی
فراتر از تمام عرش با قد کمان حتی

از آیاتی که نازل شد برایش میتوان فهمید
خدا هم نام او را میبرد زیر زبان حتی

چنان محو کمالات و صفاتش بود پیغمبر
گمانم برده باشد نام او را در اذان حتی

اگر چشم شفاعت را ببندد روز وانفسا
ندارند انبیا هم پای رفتن در جنان حتی

جهانِ خالی از احساسِ ما را رنگ و بو بخشید
که بی او خارتر از خار میشد زعفران حتی

به دیوان کرم یک عمر اگر بی وقفه بنویسند
نخواهد شد نمی از بحر جود او بیان حتی

تصور کن یتیمان و فقیران و اسیران، سیر
ولی در سفره ی افطار زهرا نیست نان حتی

خوشا آن سائلی که نان او را در دهان دارد
صدف اینگونه دُری را ندارد در دهان حتی

یقین دارم نخواهد شد ادا حقش اگر روزی
فدای خون فرزندش شود کل جهان حتی

میان شعله ها میسوخت دم برنمی آورد
ندارد صبر او را لحظه ای آتشفان حتی

زلیخا را بگو عشق حقیقی عشق زهرا بود
جوانی چیست عاشق چشم پوشد ز جان حتی

ز حال مردِ خیبر بعد زهرا میتوان فهمید
که روزی میرسد بر خاک پشت پهلوان حتی

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

ای صاحب عصر و زمان با نوکرت سردی چرا؟
صحرانشین از این سفر پس برنمیگردی چرا؟

هر وقت حاجت داشتم زود آمدم بر درگهت
عادت چرا، غفلت چرا، این درد بی دردی چرا؟

هر بار روی گرداندم از تو رو نگرداندی ز من
بی آبرویی مرا بر رو نیاوردی چرا؟

چون خون دلها میخوری از پشت خنجر میخوری
میبینی از عشاق خود این قدر نامردی چرا؟

نشناختم اصلا تو را قدر سلامی و السّلام
درد آشنا از جمع ما بیچاره ها طردی چرا؟

شاید گناه جمعی ما را عقوبت کرده ای
بین بلاها روضه های ما شدی فردی چرا؟

باور نکردم که مرا از خانه ات رد کرده ای
گر فکر می کردی بدم پس باورم کردی چرا؟

ای آنکه روی شانه ات کوه گناهم آمده
مادر سفارش می کند هر بار دلسردی چرا؟

زهرا علمدار علی بود و ز پیغمبر شنید
بدجور خوردی بر زمین ریحانه ام زردی چرا؟

پیراهن خونین تو آتش گرفته پشت در
تنها میان این همه گرگان ولگردی چرا؟

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات