چه باک کشتی آن دل که بادبان دارد
میان زندگی اش صاحب الزمان دارد

به هیچکس نزند رو کسی که منتظر است
تمام عمر نظر سوی آسمان دارد

هم آبر و هم ایمان و مهر زهرا را
هر آنچه دارد از این بیت و آستان دارد

نبسته دل به کسی غیر یار و دلدارش
که دل سپردن در این جهان زیان دارد

به غیر نوکر این خانه، که خودش آقاست
کجاست آنکه چنین یار مهربان دارد

نه حرف صحبت دیروز باشد و امروز
حکایتی شده این عشق داستان دارد

چه روزهای بدی شد بدون کرب و بلا
دلم هوای حریم حسین جان دارد

از آتشی که فراگیر باشد و باقی
هر آنکه کرب و بلا رفته است امان دارد

به سوی زائر او مادری جوان آید
تعجب است چرا قامتی کمان دارد

تعجب است چرا چهره اش کبود شده
ز دود و شعله به چادر چرا نشان دارد

میان مجمع زوارِ کربلا، زهرا
می‎آید و همه ی روضه را بیان دارد

چه کرده است مگر با حسین و دندانش
چنین گلایه از آن چوب خیزران دارد

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات