ما حسینی مذهبان را فخر و عزت زینب است
از همان روز دهم بانی هیئت زینب است

خاکیان در آستانش آسمانی میشوند
سالکان عشق را کشف و کرامت زینب است

کربلا رمز و رموز بیشماری داشته
سرّ توحیدش حسین سرّ امامت زینب است

تا قیامت ما مریدان مرام زینبیم
صاحب فتوای لطمه روی صورت، زینب است

سرّ استکمالی ما کلب زینب بودن است
عاشقان کربلا راه شهادت زینب است

مادران سینه‎زنهایش همه قربان او
مادرم میگفت ما را نان و نعمت زینب است

معجر او نور بود و محملش بال ملک
این اسارت نیست در اوج شرافت زینب است

کاخ ظلم از نطق طوفانی او ویران شده
ثانی زهرای اطهر در شجاعت زینب است

مرتضی را میشنیدند از طنین خطبه اش
شارح نهج البلاغه در حقیقت زینب است

کاش آدابی که دارد ذبح صورت میگرفت
این سخن سربسته است ام المصیبت زینب است

میبُرد انگشتری را با خشونت ساربان
آنکه جانش میرود هنگام غارت زینب است

روضه‎ی جانسوز دشت کربلا این روضه است
بین مشتی مست در رخت اسارت زینب است

صبا وزیده به سرخی دریغ از این پیک
رسیده صبح دهم صاحب الزمان لبیک

بر این مصیبت اعظم چو رود میباریم 
برای حال شما اضطراب ها داریم

فقط خدا داند تا غروب عاشورا
چه انکسار و فشاری ست روی قلب شما

فقط نه آنچه ندیدم را تو میبینی
که آنچه ما نشنیدیم را تو میبینی

به فکر حال تو افتاده ایم اول صبح
برایتان صدقه داده ایم اول صبح

ز داغ یار سراپای آتشی آقا
فدای قلب حزینت چه میکشی آقا

غمت که عیسوی است و صدات هم علوی
چه بهتر است خودت روضه خوانمان بشوی

بیا که با نفست جان رها کنیم از بند
بگو چه بر سر جدّ غریبت آوردند

بگو حسین کجا و چهل سمّ مرکب
بیا بگو چه میکشد امروز عمه ات زینب

به انتقام بیا ای رخت نشان حسین
بیا به جان رقیه بیا به جان حسین