غربت نشینیم و هوای آشنا داریم
قلبی شکسته اشک‎هایی بی‎ریا داریم

زهرای مرضیه به ما قطعا نظر دارد
وقتی که از داغ حسین او عزا داریم

در این هیاهو مثل ما آسوده خاطر کیست؟
شکر خدا که خامس آل عبا داریم

از چشم‎های خیس راهی حرم هستیم
معراج رفتن بال می‎خواهد که ما داریم

چشمی که مَحرم شد به نامحرم نمی‎افتد
آلوده‎ایم اما دم هیئت حیا داریم

مشکی تن دیوارهای شهرمان کردیم
این ارث را ما از علی موسی الرّضا داریم

ماه مُحرم منزل معشوق نزدیک است
هر گوشه‎ای از شهرمان یک کربلا داریم

وقتی که پای ما روی فرش حسینیه است
احساسمان این است که در عرش جا داریم

ما کمتر از حدّ بضاعت گریه‎کن بودیم
بیش از نماز یومیه، اشک قضا داریم

ماه مُحرم دخل و خرج ما تفاوت کرد
هر شب میان سفره‎ها نان و غذا داریم

هرسال مردن پای روضه آرزوی ماست ‎
امسال هم این عشقبازی را بنا داریم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

باز آمدم که یاری چشم تری کنم
بر گریه‎های صاحب عزا یاوری کنم

هم ناله با صدای نوای امام خویش
با آه و ناله یاری یک مادری کنم

وقتی که داد می‎زنی «یا جدّی الغریب»
می‎گریم و برای تو غم پروری کنم

یاد به خون نشستن او می‎کشد مرا
یاد جدا جدا شدن پیکری کنم

تا یاد درد عمه‎ی مضروبه می‎کنی
من شرم از اسیری یک خواهری کنم

دستی بکش به روی سر روضه‎خوان خویش
تا حق ادا به مجلس یک دختری کنم

صدها محرمم اگر آید کنار تو
شوری بده که وقت عزا محشری کنم

قلبی سلیم خواهم و عقلی سلیم تا
بر نفس خویش تا به ابد سروری کنم

دل را تو خود گره به سر زلف خود زدی
باید که من ز غیر تو دل را بری کنم

چاره نماند به دردسر سرگردانی‎ام
در را ه کربلایِ تو ترک سری کنم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات