می‎نشینیم سر کوی اباعبداللّه
به امید رخ نیکوی اباعبداللّه

از کریمی خودش بوده که ما هم شده‎ایم
همه‎ی عمر ثناگوی اباعبداللّه

صحن پیشانی ما بوی حسینیه گرفت
از گِل تربت خوشبوی اباعبداللّه

اهل معراج نشد هیچ رسولی الّا
با توسل به سر موی اباعبداللّه

نزد پیغمبر ما خوبتر از هر عملی‎ست
زدن بوسه به بازوی اباعبداللّه

دستگیر است اگر از همه‎ی خلق حسین
بوده چون فاطمه الگوی اباعبداللّه

رحمت واسعه‎اش جلوه و یاد حسن است
رفته بر خوی حسن خوی اباعبداللّه

نیست انصاف نگوییم از ایمان رباب
ذوب مولا شده بانوی اباعبداللّه

فاطمه در صف محشر به سویش خواهد رفت
هر که رفته قدمی سوی اباعبداللّه

مُحرم کعبه‎ی بی‌‎دلبر زینب نشویم
قبله‎ی ما فقط روی اباعبداللّه

زودتر خورد زمین خواهر مظلوم حسین
دید تا خم شده زانوی اباعبداللّه

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

خدا گواه که دل بی تو صد بلا دارد
بیا که محفل ما بوی کربلا دارد

کنار تو نفحات الحسین دلچسب است
تمام شهر از این نفخه‎ها جلا دارد

به یُمن توست که از دشت نینوا هر روز
ندای جدّ غریبت مرا صلا دارد

به لب اگر گل لبیک داعی اللّه است
دعای توست دلم نغمه‎ی ولا دارد

ز همنشینی تو دفع صد بلا بشود
خوش آن کسی که دلی چون تو مبتلا دارد

سخن ز راس بریده ز صوت قرآن است
همان که زمزمه در تشتی از طلا دارد

برای عمه‎ی مضطره‌‎ات بمیرم من
که عمه بیشتر از هر کس ابتلا دارد

میان آن همه غربت چو کوه اِستاده
چه نقشه‎هاست که با خطبه بر ملا دارد

چه قدرتی‎ست بنازم به بانوی عصمت
که از خطابه او پرچم اعتلا دارد

وجود پاک تو را ای که منتقم هستی
به هر کجاست خداوند بی‎بلا دارد

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات