خدا نوشته مرا از ازل برای حسین
تمام دار و ندارم بُود فدای حسین

به گور هم بروم قبر من حسینیه است
که از زمان تولد شدم گدای حسین

به چاه معصیت افتادم و نجاتم داد
گرفت دست مرا هر زمان دعای حسین

دو چشم دارم و این چشم های ناقابل
خدا کند که بیفتد به زیر پای حسین

تمام پیرغلامان امیدشان این است
شوند شامل الطاف بچه های حسین

به فکر جنت و این چیزها نباید بود
کجاست جنت ما؟ مجلس عزای حسین

علاج درد من بی علاج یک چیز است
مرا فقط برسانید کربلای حسین

حسین گفتن ما هم حواله ی زهرا
رسید تا به حرم ناله و نوای حسین

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

تا دلم از کرده‎های خویش نادم می‎شود
بیشتر از پیش چشمم گریه لازم می‎شود

اشک بال پر زدن در وادی معراج‎هاست
گریه‎کن در روضه جبریل عوالم می‎شود

شمع باشی یا که پروانه چه فرقی می‎کند
سوخت هر کس که درونش عشق حاکم می‎شود

هر که سنگ طعنه‎های خلق را تاب آورد
حتم دارم شیشه هم باشد مقاوم می‎شود

گرچه هِی در می‎زنم کشکول من را پر نکن
دست سائل تا که خالی شد مزاحم می‎شود

این خرابت را بیا و لطف کن بیرون مکن
قول خواهد داد که یک روز سالم می‎شود

تا گناهی می‎کنم زهرا وساطت می‎کند
پشت مادر طفل بازیگوش قایم می‎شود

آه ای ماه هزار و چند ساله تو بگو
سهم ما تا کی سیاهی مداوم می‎شود؟

هر زمان ناحیه می‎خوانم تصور می‎کنم
روح من تا کربلایش با تو عازم می‎شود

گریه تنها در میان روضه‎ی جدّت حسین
اشک هر چه میدهی خرج مراسم می‎شود

لااقل این جسم عریان مانده را دفنش کنید
نامروت‎ها کسی اینقدر ظالم می‎شود؟

آن ردا و آن عبا و آن عمامه بس نبود؟
کهنه پیراهن مگر جزء غنایم می‎شود؟

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات