گفتیم یا حسین و خدا هم خریدمان
امسال هم نکرده خدا ناامیدمان

با پای خویش مجلس روضه نیامدیم
زهرا خودش به ماه محرم کشیدمان

یاد تمام گریه‎کنان محرم به خیر
پیرغلام‎های محاسن سپیدمان

آرام تا نوای «حسین جان» بلند شد
آمد صدای چند رفیق شهیدمان

اجداد ما برای حسین تکیه می‎زدند
پرچم به دوش روضه، خدا آفریدمان

خاصیت حسین جدایی ز غیر اوست
یک جلوه کرد و از همه عالم بریدمان

با این همه گناه چه تحویلمان گرفت
گویا به وقت معصیت اصلا ندیدمان

جا مانده‎ایم از سفر کربلا چه قدر
آمد شمیم سیب و به اینجا کشیدمان

هر کس که خوب گریه کند یار فاطمه است
زهرا برای یاری خود برگزیدمان

مادر «بنیّ» گفت و همه عالم ریخت به هم
آن آتش جگر چه به آتش کشیدمان

 حسرت دیدن تو حسرت ساعات من است
سوختن پای غمت روح عبادات من است

با دعای فرجت، حاجت دنیا دارم
شررمساری من از زشتی نیّات من است

دلخوشم من به کریمی که به او بد کردم
او ولی جای غضب، فکر مراعات من است

تو دعا می‎کنی و سر به سلامت دارم
نافله خواندن تو حرز بلیات من است

گریه‎های سحرم وقف غریبی تو بود
گریه‎های سحرم خیر و مبرات من است

تا نیایی گره از کار دلم وا نشود
بی تو هر روز خودش روز مکافات من است

چه کسی گفته اگر که بروم کرب و بلا
پیرهن یا کفنی هدیه و سوغات من است

داغدار بدنی زیر سمّ اسبانیم
همه‎ی عزت من اوج مصیبات من است