غم اگر از توست مردن پای این غم راحت است
سوختن با روضه و با اشک و ماتم راحت است

بعد سیصد سال اگر نام حسین آمد وسط
سوی جنت رفتن حوا و آدم راحت است

ما دو دم دادیم اما یک دمش هم کافی است
مرده زنده کردن ما با همین دم راحت است

یا حسینِ ماه محرم، یا ربِّ ماه خداست
پس رسیدن تا خدا ماه محرم راحت است

دختران شهر النگو خرج هیأت می‎کنند
حرف روضه می‎شود حاتم شدن هم راحت است

هر چه باشم، باشد در روی من وا می‎کنند
من درِ این خانه‎ام دیگر خیالم راحت است

مال دنیا را نمی‎خواهم به من گریه بده
دخل و خرج گریه‎کن حتی شود کم راحت است

هر که رفته کربلا خیر دو عالم دیده است
کربلا رفته خیالش از دو عالم راحت است

ساربان هم ریزه خوار سفره‎ی تو بوده است
از کریمان نیمه شب، دزدی خاتم راحت است

جوان به هیأت تو آمدیم و پیر شدیم
ز قبل روز تولد تو را اسیر شدیم

جسارتا ز حساب و کتاب باکی نیست
به نیم قطره‌ی اشکی ببین چه شیر شدیم

به سیم و زر نفروشیم نوکری تو را
که ما به خاطر این نوکری، امیر شدیم

درخت بار دهد، شاخه‌اش می‌افتد و ما
ز فرط جرم و گناه است سر به زیر شدیم

شما مقام شفاعت به گریه‌کن دادید
که ما فراز «اجرنای یا مجیر» شدیم

ببین به گفتن «یا لیتنا» خوشیم، حسین
ببخش زود نبودیم، ببخش دیر شدیم

اگر چه روسیاهیم و بوی بد داریم
ز «یا حسین»، فروشنده‌ی عبیر شدیم

ز بعد «أوفِ لنا الکیل» سفره گستردیم
ز دستگیری دست تو، دستگیر شدیم

ز ما دریغ نکن این غذای نذری را
کجاست ماه محرم که ما فقیر شدیم

تن تو جمع نشد، جمع ما ولی جمع است
ز دانه دانه‌ی زنجیرتان کثیر شدیم

به شوق آمدن مادر تو منتظرِ
زمان آمدن منکر و نکیر شدیم

تمام خاطره‌ی ما ز دور کودکی است
نبین کشیده قدّیم و نبین کویر شدیم

چه عزتی بِه از این عمر رفته، با تو گذشت
جوان به هیأت تو آمدیم و پیر شدیم