کار ما نیست غزل بافتن از نام حسن / کام ما هست عسل یافتن از نام حسن

حسنی نیست لبی کز لب لعلش نَمَکد / صد و ده بار نمک‎گیر شده کام حسن

حسن بن علی از بس بغل مادر بود / مادری شد همه‌ی عمر سرانجام حسن

چند روزی است که زهرا به تبسم گوید / مثل پیغمبر اکرم شده اندام حسن

حسنی بودن ما لطف حسینی می‎خواهد / ای خوش آن صید که افتاد ته به دام حسن

حمزه کُش هم که شده وحشی، اگر احمد خواست / آخر العمرحسینی شود و رام حسن

گفت راوی نمک سفره‌ی ایجاد علی‎ست / نمکی‌تر ز حسن نیست به اولاد علی

یار بالایی ما وجه خودش را رو کرد / فتبارک شد و احسنت به خود با او کرد

احسن الخلقت خود را که حسن نام نهاد / نظر انداخت بر این حُسن، دو صد هو هو کرد

قبله‌ی روی حسن را که تکامل بخشید / مثل محراب به او نقش دو تا ابرو کرد

اولین یوسف زهرا که به دنیا آمد / یوسف مصر تمنّای وصال از او کرد

پرده از دسته گل سبز محمّد برداشت / خلق شد باغ و بهشت و همه را خوش بو کرد

شرح کوثر شد و خورشید جهان، گستر شد / ابری از زلف دمید و به سرش گیسو کرد

مو حسن، بو حسن، خو حسن، روی حسن / هر طرف می‌نگری کعبه‌ی هر کوی حسن