ای وسعت محبت بی‌انتها حسین ————– شد روضه‌ات گریز همه روضه‌ها حسین

با قطره‌های اشک نظر کرده مادرت ———— بر روی پرچمی که نوشته‌است یا حسین

عقبای ما تویی همه دنیای ما تویی ———— هست از تمام خلق حسابت سوا حسین

ما جاهی ندیده‌ایم فقط بارگاه توست ——— سلطان درآمده به لباس گدا حسین

ما را به عرش می‌برد این گریه‌های تو ——— وقتی که هست ذکر خدایی ما حسین

آتش بزن که یک‌سره خاکسترت شویم ——– ما را بزن به شعله‌ی کرب‌وبلا حسین

در روز حشر دور شما حلقه می‌زنیم ———– ای آبروی ما همه پیش خدا حسین

افتاده راه لشکر دشمن به قاسمش ————- در کربلا نبوده اگر مجتبی حسین

دارد برو بیا چقدر جسم اطهرش ————— گشته چقدر صورت او جابجا حسین

بویی شبیه بوی پیراهن می‌آید ———- کنعانیان گفتند یار من می‌آید

امیدواری در وصال او مرا کشت ——– امروز اگر که نه، دم مردن می‌آید

ما را دعا کرده همیشه در قنوتش ——- که پشت آن حال دعا کردن می‌آید

گردن نهادن بر مسیر اشک و روضه‌ست ——- سنگینی حقی که بر گردن می‌آید

این روزها با مادر خود شک ندارم ——- پای بساط روضه‌ها حتما می‌آید

پیچیده در گودال بانگ «یابُنَیَّ» ——— یعنی به جنگ لشکری یک زن می‌آید

با دخترش (زینبش) دنبال سر می‌گشت و می‌گفت —— چه بر تن او کهنه پیراهن می‌آید