غصه وغم، اشک و ماتم را به من دادی حسین ———– بهترین‌های دو عالم را به من دادی حسین
یازده ماه است کارم را معطل کرده‌ام ———————- خوب شد ماه محرم را به من دادی حسین
هر زمان دم می‌دهم یعنی ز تو دم می‌زنم —————- نیستم عیسی ولی دم را به من دادی حسین
خانه‌زاد کربلایم خانه‌ات، آباد باد ————————— خانه‌ام آباد شد غم را به من دادی حسین
پیش ختم الانبیا و پیش ختم الاوصیا ——————– همنشینی دو خاتم را به من دادی حسین
من محرم تا محرم فطرس این خانه‌ام ——————– بال من افتاد بالم را به من دادی حسین
من حسینیه شدم رخت سیاهم پرچمم ——————- ای به قربانت که پرچم را به من دادی حسین
کار با باران ندارم گریه‌هایم را نگیر ———————– بهتر از باران زمزم را به من دادی حسین
ریزه‌خواران محرم سفره‌دار عالمند ———————– سفره‌های چند حاتم را به من دادی حسین
من کنار سفره های حاجت، آدم شدم ——————– توبه ی مقبول آدم را به من دادی حسین

از بس یقین کنم  که مرا دوست داری‎ام ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ باور نمی‎کنم که به خود واگذاری‎ام

هر کس رسید حال دلم را گرفت و رفت ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ آیا تو هم به دست بلا می‎سپاری‎ام؟

تکذیب می‎کنند غلام تو را ولی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ تایید می‎کنی و ز غم بازداری ام

هرگز مباد من ز ولایت جدا شوم ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ تدبیر توست سیر ولایت مداری‎ام

من مانده‏ام که چگونه تشکر کنم ز تو ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ کردی قبول مرحمتت دست یاری‎ام

شاید مرا به خاطر جدت خریده‎ای ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ مرثیه‎خوان داغ تو با اشک جاری‎ام

من زیر بار منت دونان نمی‎روم ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ عمری غلام حلقه به گوش افتخاری‎ام

رو می‎زنم به دست کریمت شبانه روز ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ تا دم به دم ز ابر کرامت بِباری‎ام

یک لحظه از نگاه تو غافل نمی‎شوم ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ تا با دو چشم خویش کنی سرشماری‎ام

ای اعتبار من، به جز این در کجا روم ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ هر جا روم ملازم بی‎اعتباری ام

تا با توام نوای حسین است بر لبم ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ بی‎کربلای دوست محب شعاری‎ام

با این همه عطای تو احساس می‎کنم ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ من ماندم و خطای من و شرم‎ساری‎ام