غالبا پرها چنان جبرئیل شهپر نیستند ————— باده‌ها بی‌اذن تو از جنس کوثر نیستند

بوی زهرا می‌دهد هر کس به روضه می‌رود ——– واقعا بیچاره آنان که معطر نیستند

روز محشر سخت گریانند در پیش خدا ————- چشمانی که در میان روضه‌ها تر نیستند

خاکساران دَرَت مِنّٰایِ اهلِ خانه‌اند ——————– وای بر آنان که خاک کوی این در نیستند

ارزش این گریه‌ها محشر مشخص می‌شود ——— اهل روضه روز محشر کور یا کر نیستند

گریه‌کن‌های تو اصحاب امام صادقند —————- با حساب این روایت، کم ز قنبر نیستند

من به هر جایی رسیدم از حسینی بودن است —— بی توسل مشکلات ما میسر نیستند

هفت شهر عشق را با نوکری گشتم ولی ————— در خم یک کوچه‌اند آنان که نوکر نیستند

منکران، گر دلبر ما قبله‌ی حاجات نیست ————– پس چرا مردم دخیل باب دیگر نیستند

داغ تو نگذاشت فکر غصه‌های خود کنم ————- نوکرانت تا تو را دارند مضطر نیستند

منبر از ارکان اصلی تمام روضه‌هاست —————- باختند آنان که خیلی اهل منبر نیستند

در میان قبّه‌ها گشتم حتی کعبه را ——————— هیچ یک با کربلای تو برابر نیستند

گر خدا صدها پسر روزی نماید بر کسی ————— در بساط عشق‌بازی مثل دختر نیستند

ماه غم است و می کِشی از سینه‎ آه را ـــــــــــــــــــــــــــــــ خم کرده است آهِ غمت، قد ماه را

صاحب عزاترین عزادار‎ها بیا ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ تا بر دلم نگاه کنی این دو ماه را

سدِّ گناه بسته به من راهِ اشک را ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ضامن شو و بگو که نبندند راه را

تا اندکی شبیه تو باشیم این دو ماه ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ بر تن نموده‎ایم لباس سیاه را

عمری‎ست دستِ چادرِ زهراست بر سرم ـــــــــــــــــــــــــ از من نگیر سایه‎ی این سر پناه را

گفتم حسین و اشک روی گونه‎ام چکید ـــــــــــــــــــــــــــــ دیدم که پاک کرده‎ای از دل، گناه را

آه از دل تو و آه ز چشمان عمه‎ات ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ چشمی که دید واقعه‎ی قتلگاه را