چه باک کشتی آن دل که بادبان دارد
میان زندگی اش صاحب الزمان دارد

به هیچکس نزند رو کسی که منتظر است
تمام عمر نظر سوی آسمان دارد

هم آبر و هم ایمان و مهر زهرا را
هر آنچه دارد از این بیت و آستان دارد

نبسته دل به کسی غیر یار و دلدارش
که دل سپردن در این جهان زیان دارد

به غیر نوکر این خانه، که خودش آقاست
کجاست آنکه چنین یار مهربان دارد

نه حرف صحبت دیروز باشد و امروز
حکایتی شده این عشق داستان دارد

چه روزهای بدی شد بدون کرب و بلا
دلم هوای حریم حسین جان دارد

از آتشی که فراگیر باشد و باقی
هر آنکه کرب و بلا رفته است امان دارد

به سوی زائر او مادری جوان آید
تعجب است چرا قامتی کمان دارد

تعجب است چرا چهره اش کبود شده
ز دود و شعله به چادر چرا نشان دارد

میان مجمع زوارِ کربلا، زهرا
می‎آید و همه ی روضه را بیان دارد

چه کرده است مگر با حسین و دندانش
چنین گلایه از آن چوب خیزران دارد

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

می‎رسد از سوی تو لطف زیاد فاطمه
رزق و روزی مرا دست تو داده فاطمه

سود دنیا را نمی‎خواهم دعایم کن فقط
ریخته در سفره‎ی من استفاده فاطمه

نوکری آلوده‎دامان دست بر دامان توست
باز می‎بخشد مرا آسان و ساده فاطمه

بی‎سر و پایم ولی در روضه‎ها پای توام
پای شیعه ماندنم، از پا فتاده فاطمه

انتظار از من نداری که دلت را بشکنم
چون نمی‎خواهد غلام پر افاده فاطمه

امر و نهیم کن بفهمم لااقل بعد گناه
آبرو داده به من در خانواده فاطمه

در بلایا بیشتر عرض ارادت واجب است
چون که می‎خواهد گدای با اراده فاطمه

زحمت ما سینه‎زنان را کشیده مادرت
از نجف تا کربلا رفته پیاده فاطمه

ما بدیم اما برای گریه بین روضه‎اش
روز محشر هم کند ما را اعاده فاطمه

کربلایم دیر شد هجرانِ ما را وصل کن
با ضریحش می‎رسد دستم به یاد فاطمه

تا علمدار حسین افتاد با سرعت رسید
از فراز عرش از آنسوی جاده فاطمه

با همان پهلوی مجروح و قدی که خم شده
روبروی مشک پاره ایستاده فاطمه

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

ادامه »

حسبی الله مرا یار بس است
غصه‎ی دوری دلدار بس است

نور قلب و نفس صبح کجاست
ظلمت راه شب تار بس است

بی‎ولی ماندن و آواره شدن
این همه غربت دشوار بس است

گریه و بغضِ نفس‎گیر و فراق
جمعه‎هایم شده تکرار بس است

ظرف ما کوچک و غم‎ها دشوار
لحظه‎ای دست نگه دار بس است

اشتباهات خودم یادم رفت
شده‎ام باز طلبکار بس است

بر منی که همه طردم کردند
نجف حیدر کرار بس است

شیر حق گفت به زهرای بتول
از رخت پوشیه بردار بس است

هستی من چه قدر آب شدی
گریه با این تن تب‎دار بس است

جان حیدر طلب مرگ نکن
جان من این همه اصرار بس است

خواست زینب که بیاید بغلت
باز شد ملحفه گلدار بس است

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

فریاد بی امداد از حنجر نمی‎آید
بی دادرس داد از دل مضطر نمی‎آید

تا نشنود آه تو را پیوسته صاحب آه
آه از درون سینه یک لشگر نمی‎آید

وقتی صدا از دل برآید او دهد پاسخ
از ناله ی بی جان اجابت بر نمی‎آید

دفع بلا را در نگاه یار باید دید
عاشق نمی‎گوید طبیب از در نمی‎آید

با این همه امدادها اعجاز لازم نیست
دیگر مگو بی معجزه باور نمی‎آید

باید که با او زندگی کرد ای عزیز من
ورنه میان خانه‎ی نوکر نمی‎آید

او می‎دهد رخصت که گویی راز دل با او
بی‎اذن او در دل، غمِ کوثر نمی‎آید

با اضطرار محض دنبال تو می‎گردم
گِریَم از این غم چرا دلبر نمی‎آید

راز دل ما غصه‎های مادرت زهراست
که مرهم زخم دل مادر نمی‎آید

از زخمِ سینه پیکر اسلام بی‎جان است
تا تو نیایی جان بر این پیکر نمی‎آید

این زخم‎های کهنه هر دم تازه‎تر گردد
جز خون دل از دیده‎ی حیدر نمی‎آید

سنی ندارد دخترش بهر پرستاری
اصلا پرستاری به این دختر نمی‎آید

نه نه غلط گفتم پرستار یتیمان است
روزی که جز پنجه سوی معجر نمی‎آید

با یا ذبیحَ بالقفاء یاد چه می‎افتی
وای از دمی که کار از خنجر نمی‎آید

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

مائیم و درد بی مداوایی که داریم
شب تا سحر چشمان دریایی که داریم

تو راهمان دادی و به عالم ندادی
دلهامان پشت خیمه‎ات جایی که داریم

مائیم و این دلشوره‎های بی تو بودن
مائیم و این آقا بیاهایی که داریم

در عین ثروت داشتن خیلی فقیریم
برکت ندارد مال دنیایی که داریم

تا کی فقط خواب ظهورت را ببینیم
کی می‎شود تعبیر رویایی که داریم

هر قدر هم که بی تو غریب شهر باشیم
گرم است دلهامان به آقایی که داریم

روزی بیاید که به شمشیر تو آقا
پاسخ بگیرد هر معمایی که داریم

باید بگیری انتقام مادرت را
تسکین بده بر داغ زهرایی که داریم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

نیست دردی کشنده تر ز فراق

غم دوری تو مصیبت شد
شده‎ام با همه به جز تو عیاق

عمری ز دیدن تو محرومم
گله از چه؟ ندارم استحقاق

از گناه زیاد خسته شدم
شده پرونده‎ام پر از اوراق

اشک چشم مرا دو چندان کن
چون که محتاج گریه‎اند عشاق

اِكْفِيانى غریب و تنهایم 
وَانْصُرانى شدم به تو مشتاق

میهمان کن مرا به خیمه‎ی خود
جان اگر ماند می‎کنم انفاق

دل به دل راه دارد آقا جان
دل به هم بسته‎ایم بی‎اغراق

نمک روضه‎ی مرا بفرست
روزی‎ام دست توست یا رزاق

سحری روبروی شش گوشه
دست من را بگیر بین رواق

ای ضریح حسین دلتنگم
برسان ناله‎ی مرا به عراق

فاطمه دست از علی نکشید
به زمین خورده بود با شلاق

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

کی شود تا سر و سامان بدهی کار مرا
بارم افتاده، مگر خود بخری بار مرا

من به امید نگاه تو گرفتار شدم
کی بگیری ز کرم دست گرفتار مرا؟

آه انگار دلت از دل من راضی نیست
نپسندیده‎ای انگار تو رفتار مرا

چه کنم ای پسر فاطمه با روسیهی
پیش زهرا اگر افشا کنی اسرار مرا؟

بعد یک عمر گدایی ز در خانه تو
چه کنم گر ندهی پاسخ اصرار مرا؟

هر چه تو ناز کنی خواهش من می‎ارزد
تا مگر پاک کنی روح گنه‎کار مرا

عبد زهرا نشدم نوکر عباسم کن
تا نگاهی برسد چشم گنه‎کار مرا

نکند روضه‎ی عباس هوس کرده دلت
تا خدا جمع کند دیده‎ی دلدار مرا

گفت تا صبح قیامت به عزایم بنشاند
آنکه شمشیر زده دست علمدار مرا

با چه رویی بروم خیمه چه گویم به رباب؟
آب کردند دل سید و سالار مرا

از روی شرم به صورت به زمین افتاده
تا که مخفی بکند روی سپهدار مرا

خواهرم گفت من و رخت اسیری ای وای
پس تو از نیزه ببینی سر بازار مرا

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات