مسیر رود خروشان به دامن دریاست
به خون خویش تپیدن کمال این دنیاست

بدون دست علمدار دیدنی تر شد
لباس سرخ شهادت به قامتت زیباست

به روی دوش شهیدان تنت شب جمعه
کنار علقمه میهمان حضرت زهراست

سلام بر تن پاک تو و ابومهدی
که عاشقانه در آغوش سیدالشهداست

زمان زندگی ات فاتحانه جنگیدی
شهادت تو سرآغاز مرگ امریکاست

تقاص خون تو را صهیونیست پس بدهد
به گور میبرد این آرزو علی تنهاست

نوشته روی عَلَم قاسم سلیمانی
به روی شانه ی تو پرچم علی بالاست

ز کربلای چهار و شلمچه جا ماندی
ولی قرار تو و دوستان تو دی ماه ست

کسی که فاطمیه جام وصل مینوشد
میان شعله اگر دست و پا زند گویاست

میان آن در و دیوار مادر ما سوخت
میان آن در و دیوار محشری برپاست

ادامه »

دخیل عشق را هر کس به پای یار میبندد
یقینا راه دل را بر روی اغیار میبندد

طریق عشق را بی زخم رفتن از محالات است
چه خوشبخت است آنکه بر کف پا خار میبندد

پی تذهیب نفست باش تا صاحب نفس گردی
بدون گردگیری آینه زنگار میبندد

تمام اعتبار نام مجنون بسته بر لیلاست
اگر دلداده نام خویش بر دلدار میبندد

اگر دنبال دریایی ز چشمه سار خواهش کن
ضرر کرده است آنکه دل به آب انبار میبندد

دلیل ناله ی نیمه شبی، آه سحرگاهی ست
سحر بار خودش را مومن بیدار میبندد

کمال چشمها در رفت و آمد کردن اشک است
عمارت گر شود متروکه، تار میبندد

بیا آقا برای مادرت روضه بخوان حالا
بخوان روضه که دارد مادر تو بار میبندد

تو گیر افتاده ای در کوچه ای که مادرت افتاد
مسیر بازگشتت را در و دیوار میبندد

علی آن دستمال زرد جنگ خویش را حالا
به روی زخم بال خانمی تب دار میبندد

کسی که ربنای او تعادل بخش عالم بود
قنوت خویش را این روزها دشوار میبندد