آنکه تابید رخش در شب یلدای علی
کیست جز فاطمه، نوریه ی شبهای علی

فاطمه کیست همان است که در این نه سال
جانمازش شده بود عرش معلای علی

همه بر پاش میفتند پیامبرها هم
ولی افتاد خود فاطمه بر پای علی

بارها گفت پیمبر که علی جان من است
و شده فاطمه هم جان گوارای علی

زن نبینش به خدا ظرفیتش را دارد
که به میدان بزند جنگ کند جای علی

هر چه گفته است علی بود و علی بود و علی
نیست بر لوح دلش غیر تولای علی

ما گدایان علی ریزه خور فاطمه ایم
جان فدای کرمت حضرت زهرای علی

حکم لولاک خدا بود که فهماند به ما
اوست تنها سبب خلقت دنیای علی

این دو سه ماه چه آمد به سر بانو که
بسته شد بر رخ او، راه تماشای علی

یک در سوخته و یک زن سیلی خورده
ما بمیریم برای غم عظمای علی

در لجنزار معاصی از بها افتاده ایم
دور از مولای خود در تنگنا افتاده ایم

راه را گم کرده و بیراهه دائم میرویم
در غل و زنجیر اوهام خطا افتاده ایم

کیست بیچاره تر از ما بندگان بی پناه
از امام عصر از مولا جدا افتاده ایم

برکت از اموال مردم رفت مشکل از کجاست؟
گیر مال شبهه و مال ربا افتاده ایم

رنگ ایمان رفته از این شهر تقوا رفته است
وای برما شاید از چشم خدا افتاده ایم

«منتقم» خون شهیدان ریخت دیگر العجل
به امید فتح در راه شما افتاده ایم

با تمام غصه ها از رحمت صاحب زمان
در پناه خیمه ی خیر النساء افتاده ایم

هیچکس ما را زمین افتاده در دنیا ندید
در نجف تنها به پای مرتضی افتاده ایم

فاطمیه آمد و ما هم به حال گریه بر
چادری که مانده زیر دست و پا افتاده ایم

یاد آن ساعت که در افتاد روی فاطمه
یاد مظلومیت آل عبا افتاده ایم

یاد درد سینه ی زهرا میان بسترش
یاد آن مظلومه بر حال بکاء افتاده ایم