دل که می‌‎گیرد دو چشم تر به دادم می‎رسد / در زمان فقر این گوهر به دادم می‎رسد

وسع کم هرگز برای ما فقیران ننگ نیست / دست من خالی که باشد سر به دادم می‎رسد

دست بردارید مردم از سر من چون که من / دلبری دارم که او بهتر به دادم می‎رسد

از شب قدر تو جا ماندم که امروز آمدم /گفته‎اند اینجا حسین آخر به دادم می‎رسد

این کریمی را که من دارم گدایی می‏‎کنم / مطمئن هستم که پشت در به دادم می‎رسد

حیف آقای به این خوبی کنارم باشد و / فکر این باشم یکی دیگر به دادم می‎رسد

من سراغ هر کسی رفتم دلم را زد شکست / غالبا این لحظه‎ها مادر به دادم می‎رسد

فاطمه مِیلش که باشد وضع برمی‎گردد و / مرتضی با ظرفی از کوثر به دادم می‎رسد

اعتباری نیست بر تقوای من، این لطف توست / لحظه‎ی تشخیص خیر و شر به دادم می‎رسد

پاک‎ها کرب و بلا رفتند و من جا مانده‎ام / فطرسم امروز، بال و پر به دادم می‎رسد

خواهری دل خسته پرسید از خودش بالای تل / این برادر زیر این خنجر به دادم می‎رسد

می‎برند این‎ها هر آنچه روی سر دارم ولی / می‎رسد عباس و با معجر به دادم می‎رسد

زانوی محمل بلند و دامن من هم بلند / در سفر این وقت‎ها اکبر به دادم می‎رسد

جهت سلامتی امام زمان و مقام معظم رهبری و تعجیل در فرج امام زمان صلوات

تقصیر ماست آقا از تو خبر نداریم / حتی به خیمه‎ی تو راه گذر نداریم

شرمنده‎ایم اگر که در محضرت فقیریم / چیزی برای عرضه جز چشم تر نداریم

ما را ببخش اینقدر بی‎تو خوشیم و خوشحال / اصلا برای دوری خون جگر نداریم

تو همنشین مایی ما همنشین اغیار / حال گناه داریم اشک سحر نداریم

دستی بکش سرِ ما هر چند روسیاهیم / ما غیر خانه تو جایی دگر نداریم

مانند کودکی که دستش به دست باباست / تا به خود قیامت دست از تو بر نداریم

این روزها شدیداً دلتنگ کربلاییم / اما هزار افسوس اِذن سفر نداریم

آه از همان زمان که خواهر به روی تل گفت / ما را ببین برادر معجر به سر نداریم

جهت سلامتی امام زمان و مقام معظم رهبری و تعجیل در فرج امام زمان صلوات

من حرمت خون خدا را می‎شناسم / من غربت آل عبا را می‌‎شناسم

ادامه »

غم ما کم، غم نگار زیاد / چشم ما خشک، اشک یار زیاد

قول‎های وفا شده معدود / زدنِ زیرِ هر قرار زیاد

امر معروف و نهی منکر کم / معصیت‎های آشکار زیاد

سخت شرمنده‎ایم اگر شده است / غفلت از اصلِ انتظار زیاد

کوفه هم بی قرار دیدن توست / منتظر مانده این دیار زیاد

یا حسین آبروی منتظر است / نام او آمده به کار زیاد

ما به قربان چشم‎هایت که / می شود ابر نوبهار زیاد

گریه بر اهل خیمه زیاد / گریه بر اسب بی‎سوار زیاد

جهت سلامتی امام زمان و مقام معظم رهبری و تعجیل در فرج امام زمان صلوات

مائیم و درد بی‎مداوایی که داریم / شب تا سحر چشمان دریایی که داریم

تو راهِمان دادی و به عالم ندادیم / در حول و حوش خیمه‎ات جایی که داریم

مائیم و دلشوره‎های بی‎تو بودن / مائیم و این «آقا بیا»هایی که داریم

در عین ثروت داشتن خیلی فقیریم / برکت ندارد مال دنیایی که داریم

تا کِی فقط خواب ظهورت را ببینیم؟ / کِی می‎شود تعبیر رویایی که داریم؟

هر قدر هم بی‎تو غریب شهر باشیم / گرم است دلهامان به آقایی که داریم

روزی می‎آید که به شمشیر تو آقا / پاسخ بگیرد هر معمایی که داریم

باید بگیری انتقام مادرت را / تسکین بده بر داغ زهرایی که داریم

ای کاش آقا یک شب جمعه ببینی / در کربلا این شور و غوغایی که داریم

ما با دعای تو لیاقت را گرفتیم / روزیِ پر فیض زیارت را گرفتیم

جهت سلامتی امام زمان و مقام معظم رهبری و تعجیل در فرج امام زمان صلوات

باز در شهر پیمبر چه قدر غوغا شد / باز هم چشم حرم پای غمی دریا شد

ادامه »

در نگاه مشتری گر جنسِ درهم خوب نیست / می‎خری امّا تو بارم را اگر هم خوب نیست

مشتری وقتی تو باشی سود عالی با من است / گر چه اینجا صحبت از سود و ضرر هم خوب نیست

دور از تو هستم و شد حاصلم بی حاصلی / آفتاب هر وقت کم باشد ثمر هم خوب نیست

در ره دیدار تو باید که سختی ها کشید / آری آری وصلِ تو بی درد سر هم خوب نیست

درقنوت نیمه شب بایدکه پیدایت کنم / انتظار یار بی‎اشکِ سحر هم خوب نیست

گرچه باشد ناز کردن رسم معشوقان، ولی / این که یک عاشق بیافتد از نظر هم خوب نیست

تا نکشته زخم هجرانت مرا کاری بکن / ای طبیبا زخم بی‎درمان و مرهم خوب نیست

باز هم با دست خالی آمدم یا ذالکرم / دست خالی راندنم از پشت در هم خوب نیست

با رضا در وقت جان دادن به بالینم بیا / منتظر باشد نگاه محتضر هم خوب نیست

ضربه‎ی سیلی جای خود، این که بیافتد مادری / بین کوچه پیش چشمان پسر هم خوب نیست

تابگیری انتقام مادرقامت کمان / العجل یامنتقم یا حضرت صاحب زمان

جهت سلامتی امام زمان و مقام معظم رهبری و تعجیل در فرج امام زمان صلوات

تشکر ز خالق نهایت ندارد / که حمد خداوند غایت ندارد

ادامه »

ما نه تکلیف را ادا کردیم / و نه به قول‎ها وفا کردیم

نه برای تو کارِگر بودیم / نه ز تنهاییت حیا کردیم

سال‎ها بی عمل نشستیم و / هی برایت خدا خدا کردیم

هر زمان به کارمان گره افتاد / ما فقط یادی از شما کردیم

نامه آمد «من الغریب» ولی / نامه‎ات نخوانده تا کردیم

پدرانه همیشه بخشیدی / جاهلانه فقط خطا کردیم

هر چه هستیم ما در این شب‎ها / به شما خوب اقتدا کردیم

راهی قم شدیم و پای ضریح / یا رضا رضا رضا کردیم

هر کجا ذکر یا رضا گفتیم / فکر رفتن به کربلا کردیم

کربلایی شدند اهل مراد / از کرامات پنجره فولاد

جهت سلامتی امام زمان و مقام معظم رهبری و تعجیل در فرج امام زمان صلوات

دست سائل‎ها فقط تا حلقه‎ی در می‎رسد / روزی مهمان خواهر از برادر می‎رسد
زودتر از در زدن الطاف دلبر می‎رسد / دو برابر سه برابر ده برابر می‎رسد
              هر چه دارد صاحب خانه به نوکر می‎رسد

ادامه »

 به گریه‎های یتیمانه‎ی گدایانت / اراده کن برسد، دست ما به دامانت

بریده‎ایم ز شهر و به خاک‎راه زده‎ایم / به این امید که باشیم در بیابانت

گناه‎کاری ما خشک‎سالی آورده / نمی‎رسد به نفس‎های شهر بارانت

«بُطونُهم مُلِئت بِالحَرام» هم شده‎ایم / که نیستیم زمان عمل مسلمانت

چقدر گریه‎ی یعقوب شب به شب برسد / ولی تو راه نیفتی به سوی کنعانت

ز ره نیامدی و جمعه جمعه پیر شدند / تمام پیر غلامان ز داغ هجرانت

بیا بهار به پا کن بهار یعنی تو / بیا که گل بدهد دانه دانه گلدانت

عزای حضرت صادق رسیده آقاجان / فدای شال عزا و دو چشم گریانت

برات کرب و بلا را بیا محبّت کن / به حقّ خشکی لب‎های جدّ عطشانت

جهت سلامتی امام زمان و مقام معظم رهبری و تعجیل در فرج امام زمان صلوات

از حدیث «لا» می‎آید مقامات اینچنین / که ندارد هیچکس جز تو مقامات اینچنین

ادامه »