مائیم و درد بی‎مداوایی که داریم / شب تا سحر چشمان دریایی که داریم

تو راهِمان دادی و به عالم ندادیم / در حول و حوش خیمه‎ات جایی که داریم

مائیم و دلشوره‎های بی‎تو بودن / مائیم و این «آقا بیا»هایی که داریم

در عین ثروت داشتن خیلی فقیریم / برکت ندارد مال دنیایی که داریم

تا کِی فقط خواب ظهورت را ببینیم؟ / کِی می‎شود تعبیر رویایی که داریم؟

هر قدر هم بی‎تو غریب شهر باشیم / گرم است دلهامان به آقایی که داریم

روزی می‎آید که به شمشیر تو آقا / پاسخ بگیرد هر معمایی که داریم

باید بگیری انتقام مادرت را / تسکین بده بر داغ زهرایی که داریم

ای کاش آقا یک شب جمعه ببینی / در کربلا این شور و غوغایی که داریم

ما با دعای تو لیاقت را گرفتیم / روزیِ پر فیض زیارت را گرفتیم

جهت سلامتی امام زمان و مقام معظم رهبری و تعجیل در فرج امام زمان صلوات

باز در شهر پیمبر چه قدر غوغا شد / باز هم چشم حرم پای غمی دریا شد

قسمت این است ز یثرب برود جانب طوس / روضه‎ی غربت آقا همه جا بر پا شد
خواهران گریه‎کن هجر برادر شده‎اند / باز هم دور کسی همهمه‎ی زن‎ها شد
باز هم کودکی از دیدن بابا جا ماند / باز هم دیدن او آرزوی بابا شد
امر فرمود که پشت سر من گریه کنید / امر آقا به چه سوز جگری اجرا شد
هر کجا حرف وداع است گریزش یکجاست / به همان جا که «حسین بن علی» تنها شد
رفت در خیمه‎ی زن‎ها و نیامد بیرون / آن‎قدر زخم زبان خورد که قدّش تا شد
زد به میدان و پس از مدتی افتاد زمین / همه دیدند که بالای سرش بلوا شد
همگی در پی این‎اند که سودی ببرند / سر دزدیدن پیراهن او دعوا شد
مادری دست به پهلو شد و دیگر غش کرد / قاتلی خنده‎کنان از روی سینه پا شد