به درگاهت آمد گدایی گرفتار
بریده ز یار و گرفتار اغیار

زمین خورده بارش زمین خورده هر بار
تو امشب دوا کن شده سخت بیمار
أجرنا من النّار، أجرنا من النّار

دعا کرده اما اجابت ندیده
ز این مردم اصلا رفاقت ندیده

چنان خوار گشته که عزت ندیده
شقاوت کشیده سعادت ندیده

پناهی بده آمد عبد گنه‎کار
أجرنا من النّار، أجرنا من النّار

در آتش گرفتارم و پر ز دردم
برای رضای تو کاری نکردم

سرم گرم دنیا شد و با تو سردم
کمک کن به سمت گنه برنگردم

بیا از نبخشیدنم دست بردار
أجرنا من النّار، أجرنا من النّار

گناهان گرفته دو چشم ترم را
زمین خوردم از بس، شکسته پرم را

غلامی نکردم پدر مادرم را
ولی می‎گذارم به تربت سرم را

گدای حسینم، گدای علمدار
أجرنا من النّار، أجرنا من النّار

هو الهو هو الحیّ و غفّار، حیدر
منم بنده‎ی‎ ربّ قهّار، حیدر

خریده مرا بین بازار، حیدر
صد و ده تجلی ستّار، حیدر

به عشق علی گفته هر بار تمار
أجرنا من النّار، أجرنا من النّار

بهارم حسین و قرارم حسین است
تمامی دار و ندارم حسین است

چه غم از قیامت کنارم حسین است
شفیعی که محشر بیارم حسین است

منم نوکر و با عطش می‎زنم جار
أجرنا من النّار، أجرنا من النّار

به سبحان ربّی الاعلی زینب
به دنیای زینب به عقبای زینب

به آه و دم نیمه شب‎های زینب
به آتش که افتاده بر پای زینب

به پایی که زخمی شد و پر از خار
(به بانویی که برفته به بازار)
أجرنا من النّار، أجرنا من النّار

غریبی به گودال هی دست و پا زد
کسی آمد و عمه را بی هوا زد

سپاهی به تکبیر بر خیمه‎ها زد
به گودال رو کرد و گریان صدا زد

که وا شد به خیمه دگر پای اغیار
که پا شو در این جمع غدار
أجرنا من النّار، أجرنا من النّار

زمین خوردی و یک حرم رفت غارت
حرم رفت غارت، سرم رفت غارت

خدایا کمک معجرم رفت غارت
چنان ضربه زد زیورم رفت غارت

شده چشمم از ضربه‎ها تیره و تار
أجرنا من النّار، أجرنا من النّار

سفره‎ی افطار ما پُر، سفره‎ی دیدار، نه
ما به فکر هر کسی هستیم اما یار، نه!

غصه‎ی هجر تو را خیلی نداریم عفو کن
سرسری از وصل می‌‎خوانیم، با اصرار نه

کارگر کم داری آقا جان، سخنران بیشمار
قیل و قال از غربتت کردیم اما کار، نه

آشتی کن با گدایان گنه‎کار خودت
خیر می‏‎بیند گدا با دوری از دلدار؟ نه

ما دم بیدار بودن هم به خواب غفلتیم
چشم‎ها بیدار اما باطنِ بیدار نه

نامه‎ی اعمال ما را وا نکن تایش بزن
هر چه می‎خواهی گنه دارد ثواب انگار نه

با شهیدان عهد خود را بسته‎ایم از ابتدا
مرگ در این راه آری، زندگی با عار نه

به مناجات شب ما سر بزن یابن الحسن
یک جهان ناگفته هست و محرم اسرار، نه

با خودت ما را ببر تا کربلا هر اربعین
خط نزن نام گدایان را از این طومار، نه

صبر می‎کردیم ما پای غم زینب ولی
صبر پای روضه‎هایش بر سر بازار، نه

زینبی که عرشیان به دست بوسش می‎رسند
جای او بالاست بین دسته‎ی اشرار نه

یا کریم و یا الله، یا کریم و یا الله، یا کریم و یا الله، یا کریم و یا الله

پشت در این خانه کارم شده شبگردی
آمدم سر افکنده تو مرا سوا کردی

با این سر و وضعی که تحویلم نمی‎گیرند
بار گناه آوردم به رویم نیاوردی

یا کریم و یا الله، یا کریم و یا الله، یا کریم و یا الله، یا کریم و یا الله

بنده‎ای ریا کارم بی‎حیا و محتاجم
کیسه‎ی مرا پر کن من گدا و محتاجم

سرگشته برگشتم نکند نبخشیدی
می‎خری مرا یا نه پر خطا و محتاجم

یا کریم و یا الله، یا کریم و یا الله، یا کریم و یا الله، یا کریم و یا الله

شد رها ز تو دستم خوردم از همه رودست
بنده‎ای شبیه من حرمت تو را نشکست

ناله‎های مهدی شد خرج اشتباهاتم
با دو چشم خونبارش پرونده‎ی من را بست

یا کریم و یا الله، یا کریم و یا الله، یا کریم و یا الله، یا کریم و یا الله

من اگر شدم سرکش در آتش ببر، باشد
نگو که نمی‎ارزم اصلا تو نخر، باشد

می‎برد مرا پیش حسین و علمدارش
واسطه‎ی میان ما فاطمه اگر باشد

یا حسین و یا عباس، یا حسین و یا عباس، یا حسین و یا عباس

بی‎قیمتم و ای کاش با علی طرف باشم
چه بهتر اگر درّ بازار نجف باشم

خاک قدم قنبر خاک در سلمانم
کلب خانه‎ی حیدر شاه «لَو کَشَف» باشم

یا علی مدد حیدر، یا علی مدد حیدر، یا علی مدد حیدر، یا علی مدد حیدر

بگذر از گناه من بنده‎ات پشیمان شد
تا اسم حسین آمد لطف تو فراوان شد

نوحه و دم زینب، شب جمعه یا زهرا
نوحه و دم زهرا، ذکر یا حسین جان شد

یا حسین و یا عباس، یا حسین و یا عباس، یا حسین و یا عباس

شب‎های جمعه با گریه زهرا می‎رود از حال
پای یک تن صد چاک پای روضه‎ی گودال

با سنت پیغمبر می‎کشی مرا زینب
گلویی که بوسیدی بریده شد از قفا

شاه تشنه در مقتل، ماند و از رکاب افتاد
خیمه ها گرفت آتش، در حرم عذاب افتاد

بعد غارت خلخال بعد غارت معجر
با حراج گهواره خیمه‎ی رباب افتاد

ای حسین مظلومم، ای حسین مظلومم، ای حسین مظلومم، ای حسین مظلومم

همه جا تیره و تار است شب اول قبر
شب تنگی مزار است شب اول قبر

هر که خوش بوده نزار است دم غسل و کفن
هر که مِی خورده خمار است شب اول قبر

رمقی نیست که فریاد کشم از دردم
سینه‎ام تحت فشار است شب اول قبر

تک و تنها بگذارند مرا و بروند
کندن از ایل و تبار است شب اول قبر

چون بپرسند ز ربّ و ز نبی بر دهنم
گوییا قفل به کار است شب اول قبر

با همین حال ولی شوق به مردن دارم
شوقم از دیدن یار است شب اول قبر

حکم دوزخ چو ببُرند برایم دو ملک
حیدرم ناجی نار است شب اول قبر

آری آن کس که در این دار بلا گفت حسین
با حسینش سر و کار است شب اول قبر

ای آنکه گشودی به رویم باز دری را
خرج من آلوده نمودی نظری را

شرمنده‎تر از نوبت قبل آمدم ای وای
دیدی ز من آیا تو گرفتارتری را

من نوسفرم راه دراز است غریبم
کو خضر رهی راه بَرد نوسفری را؟

قانع نشده دل که گنه‎کارترینم
غفلت زده از دست دهم هر سحری را

از خجلت جرم و گنه آتش نگرفتم
تا این که گرفتند ز من چشم تری را

ستاری تو گرچه شده شامل حالم
من ترک نکردم صفت پرده‎دری را

گفتند شهادت هنر مرد الهی‎ست
باید به کجا برد غم بی‎هنری را؟

در راه پر از فتنه‎ی این آخر دوران
با نام علی دفع کنم هر خطری را

ایوان نجف آرزوی هر شب شیعه است
از ما مَسِتان فیض دیدار پدری را

ما چشم به راهیم که با فاطمه آید
همراه بَرَد نو سفر محتضری را

آب از سرم گذشته از بس پی سرابم
دنبال نفس بودم، بد بود انتخابم

هر نعمتی که دادی صرف گناه کردم
هر چه تو خوش حسابی من جاش بد حسابم

در وقت حرف خوبم وقت عمل کلافه
جز ادعا ندارم مانند یک حبابم

کاری برای من کن، تزویر قاتلم شد
در ظاهرم درستم در باطنم خرابم

ای وای از آن زمان که در ازدحام محشر
پیش نگاه مردم پس می‎رود نقابم

طی شد جوانی و بعد، پیری ز راه آمد
کو بندگی و سجده؟ کو خیر، کو ثوابم؟

بار مرا به دوشش خیلی علی کشیده
دار و ندار خود را مدیون بوترابم

یک آرزو فقط هست در قلب من همیشه
در کربلا بمیرم با این دل کبابم

آتش حرام شد بر زوار قبر ارباب
تا محضر حسینم کِی لایق عذابم؟

این کاروان در راه یک شیرخواره دارد
دلواپس حسینم دلواپس ربابم

بر روی دست بابا طفل رباب می‎گفت
من تشنه بودم اما با نیزه داد آبم

به اختیار خود از اختیار افتادم
گناه کردم و از چشم یار افتادم

قساوت آمد و روزی گریه‎ام را برد
شبیه مرده شدم یک کنار افتادم

فریب خورده‎ام از طول آرزوهایم
ز روی جهل در این چاه تار افتادم

گناه و معصیتم آبروی من را برد
کنار اهل دل از اعتبار افتادم

هزار شکر همیشه میان راه خطا
به دام رحمت پروردگار افتادم

خدا کند که ببندد مرا کنار خودش
اگر دوباره به فکر فرار افتادم

خدا کند که ببندد مرا کنار علی
اگر دوباره به فکر فرار افتادم

هوای باده‎ی انگور حیدری دارم
دلیل دارد اگر که خمار افتادم

فقیر نان حسینم خوشم که یک عمر است
به پشت خانه‎ی این سفره‎دار افتادم

دوباره روضه‎ی زینب دوباره کرب و بلا
دوباره یاد غم آن دیار افتادم

برادرم تو نبودی و یکه و تنها
میان خنده‎‎ی چندین سوار افتادم

هزار و نهصد و پنجاه زخم خوردی و من
هزار و نهصد و پنجاه بار افتادم

چقدر راس تو بر نی دل مرا خون کرد
چقدر پشت سر نیزه‎دار افتادم