سفره‎ی افطار ما پُر، سفره‎ی دیدار، نه
ما به فکر هر کسی هستیم اما یار، نه!

غصه‎ی هجر تو را خیلی نداریم عفو کن
سرسری از وصل می‌‎خوانیم، با اصرار نه

کارگر کم داری آقا جان، سخنران بیشمار
قیل و قال از غربتت کردیم اما کار، نه

آشتی کن با گدایان گنه‎کار خودت
خیر می‏‎بیند گدا با دوری از دلدار؟ نه

ما دم بیدار بودن هم به خواب غفلتیم
چشم‎ها بیدار اما باطنِ بیدار نه

نامه‎ی اعمال ما را وا نکن تایش بزن
هر چه می‎خواهی گنه دارد ثواب انگار نه

با شهیدان عهد خود را بسته‎ایم از ابتدا
مرگ در این راه آری، زندگی با عار نه

به مناجات شب ما سر بزن یابن الحسن
یک جهان ناگفته هست و محرم اسرار، نه

با خودت ما را ببر تا کربلا هر اربعین
خط نزن نام گدایان را از این طومار، نه

صبر می‎کردیم ما پای غم زینب ولی
صبر پای روضه‎هایش بر سر بازار، نه

زینبی که عرشیان به دست بوسش می‎رسند
جای او بالاست بین دسته‎ی اشرار نه