آب از سرم گذشته از بس پی سرابم
دنبال نفس بودم، بد بود انتخابم

هر نعمتی که دادی صرف گناه کردم
هر چه تو خوش حسابی من جاش بد حسابم

در وقت حرف خوبم وقت عمل کلافه
جز ادعا ندارم مانند یک حبابم

کاری برای من کن، تزویر قاتلم شد
در ظاهرم درستم در باطنم خرابم

ای وای از آن زمان که در ازدحام محشر
پیش نگاه مردم پس می‎رود نقابم

طی شد جوانی و بعد، پیری ز راه آمد
کو بندگی و سجده؟ کو خیر، کو ثوابم؟

بار مرا به دوشش خیلی علی کشیده
دار و ندار خود را مدیون بوترابم

یک آرزو فقط هست در قلب من همیشه
در کربلا بمیرم با این دل کبابم

آتش حرام شد بر زوار قبر ارباب
تا محضر حسینم کِی لایق عذابم؟

این کاروان در راه یک شیرخواره دارد
دلواپس حسینم دلواپس ربابم

بر روی دست بابا طفل رباب می‎گفت
من تشنه بودم اما با نیزه داد آبم