عمری‎ست دم زده‎ام ز غمت دم به دم حسین
بوده است هر دمم حسن و بازدم حسین

مادر مرا میان حسینیه داده شیر
قد کرده‎ام علم، بغل این علم حسین

رویم سیاه بود و لباسم سیاه شد
مدیون توست یک دهه یک‎رنگی‎ام حسین

می‎آیم اربعین به نیابت ز دخترت
جان سه ساله‎ات ببرم تا حرم حسین

بعد از سجود خاک تو را بوسه می‎زنم
شد مُهر هم به حرمت تو محترم حسین

با دست خالی از در هیأت نمی‎روم
وقتی تو را دهیم به قاسم، قسم حسین

بسم ربّ الحسن از خیمه قمر می‎آید
کیست این ماه که حیدر به نظر می‎آید…

ادامه »

اگر چه از می لطفت سبو سبو بردم
همیشه از تو ندانسته آبرو بردم

اگر چه آب به نام تو پاک شد اما
ببخش نام تو را گاه بی وضو بردم

که گفته است پس از مرگ دست من خالی‎ست
که من به شوق تو در خاک آرزو بردم

لباس مشکی من بیرق عزای شماست
من این نشان را با خویش کو به کو بردم

غذای خانه‎ی من غذای حضرتی است
چقدر لقمه از این سفره در گلو بردم

به راحتی ز تو دل می‎برم چرا که من
از علاقه‎ی تو به نام حسین بو بردم

سیاه بود دلم اشک روضه پاکش کرد
چه خیرها که از این آبِ شستشو بردم

یتیم بود و پرسید هر که از پدرم
به افتخار فقط نام از عمو بردم