گر چه از دنیا فقط دو چشم تر دارم حسین
من ز ثروتمندها هم بیشتر دارم حسین

خانه بودم فاطمه آورد تا اینجا مرا
هر کجا مادر بفرماید گذر دارم حسین

روضه را جارو زدم قلب مرا جارو زدی
حال دیگر داشتم حال دگر دارم حسین

هر چه را دارم نگیری هر چه که دارم تویی
من به جز عشق شما چیزی مگر دارم حسین

بشنود هر کس که می‎خواهد ز تو دورم کند
مرگ بر من لحظه‎ای دست از تو بردارم حسین

تو ته گودال رفتی من شدم بالانشین
از تو دارم آبرویی هم اگر دارم حسین

پیش بابایم برایت گریه کردم زود گفت
نذر موی اکبرت هرچه پسر دارم حسین

آنقدر پای تو می‌سوزم خودت خاکم کنی
با همین بیچارگی خیلی هنر دارم حسین

کربلای تو مگر در هیئت و در روضه نیست
پس چرا انقدر من فکر سفر دارم حسین

چیزی از دستت نمی‎خواهم خجالت می‎کشم
آخر از انگشت و انگشتر خبر دارم حسین

جان حیدر، جان زینب، جان زهرا العجل
نذر تو تن‎های ما ای مرد تنها العجل

درد ما را نیست درمان نیست پایان، الغیاث
خستگان را نیست ملجأ نیست مأوا العجل

وعده‎ی روز مبادای خدا هستی ببین
آمده صدبار آن روز مبادا العجل

من همان ابن السّبیلم که به شوق دیدنت
هر سه شنبه می‎گذارم سر به صحرا العجل

معنی چشم انتظاری را نفهمیدم ولی
جان مادرهای مفقودالاثرها العجل

مادرت پشت در خانه صدا می‎زد بیا
عمه جانت در میان شعله گفتا العجل

از گلوی جدّت آقا خون کماکان جاری است
تا بگیری انتقام کربلا را العجل

زینب شده ام چون گوهری فاضله دارم
از سیرت زهرا و علی شاکله دارم

ادامه »