چه رأس‎ها که نرفته به دار هجرانش
ولی به وصل نشد ختم، کار هجرانش

پر از غم است دلم با وجود این اصلا
غمی نمانده برایم کنار هجرانش

به جز بهشت وصالش مرا مداوا نیست
چنان زده است به جانم شرار هجرانش

در این زمان که همه بی خیال آقایند
خوشا کسی که بماند دچار هجرانش

رسید صبح وصالش به شیخ انصاری
به ما رسید فقط شام تار هجرانش

کجاست سید بحرالعلوم تا باشد
در این زمانه‎ی دشوار، یار هجرانش

کجاست هم نفسی تا به شرح عرضه دهم
که دل چه می‎کشد از روزگار هجرانش

کجاست چشم پرآبی که یار من باشد
به اشک دیده شود داغدار هجرانش

ز بس که دوری کرب و بلا نصیبم شد
نشسته بر سر و رویم غبار هجرانش

حسین رفت و عقیله به دردسر افتاد
شکست خواهر او در فشار هجرانش

جهت سلامتی امام زمان و مقام معظم رهبری و تعجیل در فرج امام زمان صلوات

اشک سحر دارم غمی سرشار دارم
راهم بده که دردِ دل بسیار دارم

بیچاره‎ام، بی سرپناهم، بی نوایم
تنهای تنهایم، ولی غمخوار دارم

اظهار کردم عاشقم اما نبودم
آلوده‎ام، آلوده‎ام اقرار دارم

از توبه‎ام، از ندبه‎ام خیری ندیدم
تو قلب زار و من فقط آزار دارم

حق داری آقاجان اگر من را نبخشی
وقتی که با من کار داری، کار دارم

خیلی محبت داشتی، داری هنوزم
خیلی به دوری از شما اصرار دارم

جان عزیزت آبرو داری کن آقا
اصلا بگو یک نوکرِ سربار دارم

امروز و فرداهای تو کِی سر می‎آید؟
دلواپسم چون حالت مردار دارم

از سفره‎ای که فاطمه انداخت اینجا
یک لقمه نان دستم بده بیمار دارم

محسن فدای مادرش شد پشت در گفت
مادر، در راه تو یک جان بی‎مقدار دارم

جهت سلامتی امام زمان و مقام معظم رهبری و تعجیل در فرج امام زمان صلوات

عادتا دم ز عشق یار نزن
بی عمل، حرف انتظار نزن

سرِ تو گرمِ بازی دنیاست
لاف مجنونِ بیقرار نزن

زار زد از گناه تو آقا
توبه کن از گناه، زار نزن

از غریبی درش بیاور
از غریبی او هوار نزن

قول دادی بمان سر قولت
زیر این قول و این قرار نزن

تا ز هر دامنی نشُستی دست
دست بر دامن نگار نزن

هر چه را از دلت کنار زدی
عشق او را ز دل کنار نزن

پدر ماست گرچه بد شده‎ایم
به دل خسته‎اش شرار نزن

کربلا منتهای خوشبختی ست
پر سوی غیر این دیار نزن

تا نرفتی میان صحن حسین
حرفی از خیر روزگار نزن

خسته‌ی خسته‌ام ای یار چه باید بکنم؟

رفتم از یاد تو انگار چه باید بکنم؟

عمر از کف من رفت و نکردم کاری

وای از غفلت بسیار چه باید بکنم؟

اهل دل با تو شب خویش سحر می‌کردند

من محروم ز دیدار چه باید بکنم؟

با همه خوب شدم با تو ولی بد بودم

چشم من بود به اغیار چه باید بکنم؟

هر چه گفتی تو به من گوش ندادم، العفو

شدم امروز گنه‌‌کار چه باید بکنم؟

مثل هر بار زدم زیر قرارم با تو

تو بگو تا که من اینبار چه باید بکنم؟

نروم کرب و بلا خاک به سر خواهم شد

تا روم محضر دلدار چه باید بکنم؟

حسرت دیدن تو حسرت ساعات من است
سوختن پای غمت روح عبادات من است

با دعای فرجت، حاجت دنیا دارم
شرمساریِ من از زشتی نیات من است

دلخوشم من به کریمی که به او بد کردم
او ولی جای غضب، فکر مراعات من است

تو دعا می‎کنی و سر به سلامت دارم
نافله خواندن تو حرز بلیات من است

گریه‎های سحرم وقف غریبی تو بود
گریه‎های سحرم خیر و مبرات من است

تا نیایی گره از کار دلم وا نشود
بی تو هر روز، خودش روز مکافات من است

چه کسی گفته اگر بروم کرب و بلا
پیرهن یا کفنی هدیه و سوغات من است؟

داغدار نفس سوخته‎ی سلطانم
همه‎ی عزت من اوج مصیبات من است

ادامه »

گر چه به عمر من نیست یک روز طاعت از تو
با این وجود هر دم دیدم کرامت از تو

لایق نبودم اما لطف تو شاملم شد
یک کربلا دوباره رفتم نیابت از تو

حالا که من گرفتم بوی حسین زهرا
عمری گدایی از من، عمری عنایت از تو

در ساحل نگاه چشم پر اشک خویشم
یک استغاثه از من، صدها اجابت از تو

مَحرم نبودم اما دادی نشان کویت
همچون رسول ترکم غرق محبت از تو

آیا فقط رفیقت فرزند مهزیار است؟
ما را نمی‎رسد یک اذن زیارت از تو

با این که کوه دردم دنبال تو بگردم
گفتم ولی کشیدم خیلی خجالت از تو

درد تو درد زهراست، درد عجیب مولاست
کِی درد ما بگیرد یک ذره سبقت از تو

مائیم و انتظارت دلهاست بیقرارت
صبر و شکیب از ما، اما حمایت از تو

در روز بی‎کسی ما غیر تو را نداریم
دست نیاز از ما، دست شفاعت از تو

جود کریم خواهیم فوز عظیم خواهیم
پا در رکاب از ما، فیض شهادت از تو

آنقدر گریه کنم تا که مرا هم بخری
سخت در هم شده اوضاع من از هر نظری

کم محلی نکن انقدر دلم می‎شکند
خسته‎ی خسته‎ام از بی کسی و در به دری

گر به کارت نمی‎آیم، نفروشم آقا
کاش می‎شد که مرا قاطی خوبان ببری

از جوانی خودم سخت خجالت زده‎ام
نه مناجات درستی، نه بکاء سحری

تو غضب کردی از این همه معصیت من
من خجالت زده از این همه لطف پدری

کرمت واسطه‎ی بخشش من خواهد شد
مطمئنم که تو حالا ز گدا می‎گذری

بغض هر هفته‎ی من حسرت یک کرب و بلاست
من و داغ زیارت، من و داغ سفری

سوره‎ی فجر دو قسمت شد و زینب غش کرد
ماند بر خاک تنی و رفت روی نیزه سری