گفت پیغمبر که چون کوبی دری ـــــــــــــــــــــــــ عاقبت زان در برون آید سری

ای خدا ایام طاعاتم گذشت ــــــــــــــــــــــــــــــــــ نیمه شب‎های مناجاتم گذشت

روزهای روزه داری شب شده ـــــــــــــــــــــــــــ ماه رحمت جانب مغرب شده

می‎رود شبها و دلگیرم هنوز ــــــــــــــــــــــــــــــ با گناه خویش درگیرم هنوز

آن‎قدر در می‎زنم این خانه را ـــــــــــــــــــــــــــــ تا ببینم روی صاحب‎خانه را

ای که نادیده گرفتی کار من ـــــــــــــــــــــــــــــــ چه کریمانه خریدی بار من

من که می دانم سزاوار چی ام ــــــــــــــــــــــــــــ من فراموشم نمی گردد کی ام

من همانم که تو را نشناختم ـــــــــــــــــــــــــــــــــ هر چه سرمایه تو دادی باختم

آشنایم آشنایم آشنا ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ آشنایم خود مرا گفتی بیا

من سزاوار عطایت نیستم ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ لایق مهمان سرایت نیستم

من که زیبنده به احسان توام ــــــــــــــــــــــــــــــــ هر چند بد باز میهمان توام

این تو بودی که کرامت دادی ام ــــــــــــــــــــــــــ خسته بودم استقامت دادی ام

با حسینت آبرو دادی به من ـــــــــــــــــــــــــــــــــ از محبت رنگ و بو دادی به من

در کویر غم گل شادی شدم ـــــــــــــــــــــــــــــــــ میهمان سفره‎ی هادی شدم

یا عزیزالله سائل آمده ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ سفره دار ماه سائل آمده

تا که دیدی من گدای هادی‎ام ــــــــــــــــــــــــــــــ از عذاب خود رهایی دادی‎ام

جان آن آقا که افتاده نشست ــــــــــــــــــــــــــــــــ در کنار قبر آماده نشست

پشت مرکب با شتابش برده اند ـــــــــــــــــــــــــــ مجلس بزم شرابش برده اند

بین آن نامحرمان تب می کند ـــــــــــــــــــــــــــــ در دل خود یاد زینب می کند

یاد چوب و یاد تشت و خیزران ــــــــــــــــــــــــــ عمه جان ای عمه جان ای عمه جان