این که بر دوش خودش کوهی ز عصیان می کشد ــــــــــــــــــــــ خویش را در سایه سار اسم رحمان می کشد

من همین اندازه که هستم کنارت کافی است ــــــــــــــــــــــــــــــــ طفل مهجور از پدر رنج فراوان می کشد

یا رب از ستاری تو کس گناهم را ندید ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ بنده هر چه بد کند حق پرده بر آن می کشد

من کنون کاری نکردم خیر می بخشی به من ــــــــــــــــــــــــــــــ میزبان اینجا همیشه جور مهمان می کشد

نعمتی را که تو دادی کرده ام صرف گناه ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ بس عقوبت‎ها که این بنده ز کفران می کشد

تو مرا خواندی ولی من رو گرداندم ز تو ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ آن سیه بختم که رو از لطف می کشد

نا امید از بخشش تو نیستم پس آمدم ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ تو نه آنی که ز دست خلق دامان می کشد

جرم ما پیش عفو تو نمی آید به چشم ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ منت لطف تو را این بنده از جان می کشد

آن خدایی را که من بشناختم در روز حشر ـــــــــــــــــــــــــــــــــ گر حسابی هم کشد از ما به پنهان می کشد

لحظه ی مردن ندارد واهمه آن کس که او ــــــــــــــــــــــــــــــــــ انتظار مقدم شاه خراسان می کشد

کار العفو مرا ذکر حسین جان می کند ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ حق به عشقش بر گناهم خط بطلان می کشد