کردند سفره را جمع پس سفره‎دار من کو؟ / من دیر آمدم رفت، چشم انتظار من کو؟

گیرم مرا ببخشند شرمندگی من چی؟ / با آن همه معاصی بر شانه بار من کو؟

من قهر کردم اوّل، زود آمد آشتی کرد / آن‎که مرا بغل کرد آن یار، یار من کو؟

یک عمر عاشقم بود من کور کور بودم / آن‎که گره نینداخت جایی به کار من کو؟

او کرده سر به راهم او کرده سر به زیرم / کو شاخ و شانه‎هایم؟ داد و هوار من کو؟

گفتند بسته شد در لطفا غریبه بیرون / ای آشنا بفرما پای فرار من کو؟

گر چه گناه‎کارم امّا گناه دارم / جز او کسی ندارم دار و ندار من کو؟

آتش گرفته جانم چون تشنه‎ی حسینم / آن‎کس که سی شب افطار آمد کنار من کو؟

چشم انتظار «حیدر» در «وادی السّلامم» / من حاضرم بمیرم لحظه‎شمار من کو؟

دور و بر کریمان، بودن خودش بهشت است / از فاطمه بپرسید سهم انار من کو؟

ما بین کوچه پیچید چادر میان پایش / رویش نشد بپرسد پس گوشوار من کو؟