فرصت به هدر رفت خجالت نکشیدیم / پیری به سراغ آمد و حسرت نکشیدیم

تا کسب مقامات ریاضت نکشیدیم / شب تا به سحر رنج عبادت نکشیدیم

دیگر ته خطیم بیا، رحم به ما کن / هستیم پشیمان به خدا، رحم به ما کن

با سیره‌ی پیغمبرمان اُنس نداریم / با صبر و رضا، حفظ زبان اُنس نداریم

با زهدِ علی هیچ زمان اُنس نداریم / با نان جو و خشکی نان اُنس نداریم

حِلم حسنی گم شده در زندگی ما / شرمنده‎ی سجّاد شده بندگی ما

تلخ است حقیقت که ز بیرون شدگانیم / در بابِ عمل هیچ، مسلمانِ زبانیم

حق خانه ‎نشین است ولی فارغ از آنیم / دنباله‎روی مصلحت و سود و زیانیم

کوفی صفت از حرف خدا دست کشیدیم / افسوس ز راه شهدا دست کشیدیم

پس آن همه خیرات و مبرات کجا رفت / تقوا و ورع، ذکر و مراعات کجا رفت

آن چشم‌ِ تر و حال مناجات کجا رفت؟ / بین همه ایثار و مساوات کجا رفت؟

دل را به بیانات تو معطوف نکردیم / بازیچه شدیم، امر به معروف نکردیم

هرچند بَدیم از همه‎ی خلق جدائیم / تا صبح قیامت درِ این خانه گدائیم

ما کفتر جَلد حرم امن رضائیم / هر صبح و مساء گریه‎کن کرب و بلائیم

سکّان زمین، روی زمین غلت‎زنان رفت / یعنی دگر امنیت اطفال و زنان رفت