فقیر محض رسیدم به پات محتاجم / تصدّقی که ز کل جهات محتاجم

غریق نفسم و در حال دست و پا زدنم / کسی نیامده بهر نجات محتاجم

سخن زیاد ولی حال عرض حاجت نیست / قلم که هست به قدری دوات محتاجم

مرا رفیق خودت کن به عافیت برسم / محل بده که به این التفات محتاجم

برای خلوتِ قبری که پیش رو دارم / به باقیات پر از صالحات محتاجم

برای رد شدنم از صراط می‎ترسم / برای رد شدنم از صراط محتاجم

نه این‎که دین به زکاتم نیاز دارد، نه / که من به دادن خمس و زکات محتاجم

لبم هوایی بوسیدن ضریح رضاست / تو شاهدی که به طعم نبات محتاجم

برای سفره‎ی افطار نان نمی‎خواهم / فقط به کاسه‎ای آب فرات محتاجم

به اقتدای تن شاه وقت جان دادن / کفن که نه به حصیر دهات محتاجم