هر دم شده  این، آوای دلم / محشر نکنی، یا ربّ خجلم

ای خالق نور، العفو العفو / ای رب غفور، العفو العفو

دیدم همه کس را، راهی بدهی / حتی به گدا در راهی بدهی

من هم به طلب سوی تو شدم / تا راه به این گمراه بدهی

از بخل و غرور العفو العفو / ای ربّ غفور العفو العفو (ای خالق نور العفو العفو / ای ربّ غفور العفو العفو)

در کار خودم مضطر شده‎ام / دیر آمده‎ام بر در زده‎ام

من که سرِ خود مهمان نشدم / با ذکر حسین جان آمده‎ام (ای خالق نور العفو العفو / ای ربّ غفور العفو العفو)

گیرم همه خوب و من بدِ بدِ / آیا بشوم از کوی تو رَد؟

اینجا تو اگر عفوم نکنی / پس وای من و تنگی لحد

پایم لب گور العفو العفو / ای ربّ غفور العفو العفو (ای خالق نور العفو العفو / ای ربّ غفور العفو العفو)

اول ثمر بخشیدن من / لبخند حسین لبخند حسن

این قول شفاعت از حسنین / این عهد من و این بنده شدن

توّاب و شکور العفو العفو / ای ربّ غفور العفو العفو

با این که بدم من با علی‎ام / این آب و گلم این یا علی‎ام

تا فاطمی و تا حیدری‎ام / من پشت سر مولا علی‎ام

این برگ عبور العفو العفو / ای ربّ غفور العفو العفو

تا شور حسین دارم به سرم / جانانه دفاع دارم زحرم

خون شهدا در خون و رگم / من آبروی رهبر نَبَرم

با درک حضور العفو العفو / ای رب غفور العفو العفو

یا معجر پاره می‌کُشدم / یا چادر خاکی می‌کُشدم

کوچه‎ی تنگ تا کوفه خدا / هر جا که بخواهد می‌بردم

شد روضه مرور العفو العفو / ای رب غفور العفو العفو

من که به حرم آتش نزدم / من سدّ ره زهرا نشدم

من که نزدم بر نیزه سری / من نوکر زهرا تا ابدم