پانزده شب سر سجّاده تو را خواسته‎ام / در مناجات خدا را ز خدا خواسته‎ام

مسجد جامع قلبم حسینیه (حسنیه) شده است / این تو هستی که فقط بین دعا خواسته‎ام

ته بشقاب تو یک عمر برایم کافی‎ست / من از این خرده‎ی نان، نان و نوا خواسته‎ام

لیلة القدر مرا زودتر آماده کنید / قدر را در شب میلاد شما خواسته‎ام

امشب از لحظه‎ی افطار به نام حسنم / ایها الناس بدانید غلام حسنم

می‎نویسم شرف دامن کوثرها تو/ کرم محض تو گنجینه‎ی برترها تو

حسنی زاده شده‎ام پس حسنی می‎میرم / مهد من تا لحدم اول و آخرها تو

می‎شوم مستمع هر شب منبرها من / می‎شوی زمزمه‎ی هر شب منبرها تو

دیگ این خانه گواه است کریمی تو را / سفره‎ی نذری هر ساله‎ی مادرها تو

خشکسالی‎ست ولی سفره‎ی رحمت باز است/ در این خانه روی ما همه ساعت باز است

باز خم کرده حضورت کمر دشمن را / دفع کن مثل همیشه خطر دشمن را

می‎روی میمنه از میسره برمی‎گردی / بیشتر ساخته‎ای دردسر دشمن را

جمل روز جمل پای تو خواهد افتاد / پس به نیزه بکش آخر جگر دشمن را

گذر تیغ تو یک‎بار که افتاد به دشت / به زمین ریخت هزاران نفر دشمن را

تب شمشیر تو آتش به خوارج زده است / لشگری پا به فرارست حسن آمده است

ادامه مطلب :

عابری غُربتی‎ام بار مرا می‎گیری / جلوی زحمت بسیار مرا می‎گیری

سود کردم همه‎ی زندگی‎ام را با تو / تو همیشه ضرر کار مرا می‎گیری

روزه شیرینی محض است در آن وقت که / رطب سفره‎ی افطار مرا می‎گیری

وقت من صرف تماشای جمالت شده است / فرصت رفتن بازار مرا می‎گیری

سگ این کهف شدم تا به تو منسوب شوم / لقمه نانی بده تا توبه کنم خوب شوم

کاش می‎شد که به من پیرهنت را بدهی / قدری از حُسنِ حَسن در حَسنت را بدهی

یوسف مصر پیاده به حجاز آمده است / تا به او هم کمی از عطر تنت را بدهی

در رکوع تو مزاحم شده‎ام تا این‎بار / تو به این دست عقیق یمنت را بدهی

خاک من خاک بقیع است چه باید بکنم / تا گذرنامه‎ی من در وطنت را بدهی

سرو در محضر تو آمده و خم رفته / زیر دِین رمضان تو محرم رفته

سال‎ها گریه به تنهایی حیدر کم نیست / سوختن پای غم سوره‎ی کوثر کم نیست

بعد زهرا به در خانه نگاه تو نخورد / درد هجری که کشیدی تو از این در کم نیست

کودکی بودی و با دست کسی پیر شدی / گذر از کوچه و سرگیجه‎ی مادر کم نیست

مسجد شهر تو را از نفس انداخته است / ماتم سبّ علی بر روی منبر کم نیست

زهر انگار بهانه‎ست که راحت بشوی / راحت از این همه آزار و اذیّت بشوی