تا خیمه ما را حیّ داور می‎رساند
در مجلس سبط پیمبر می‎رساند

دست نیازم را برید از غیر ارباب
رزق مرا در پشت این در می‎رساند

ریزه‎خور و شرمنده‎ی لطف حسینم
هر چه بخواهم یار بهتر می‎رساند

حتی اگر سائل بخواهد سنگ از او
آقا به دستش کیسه‎ی زر می‎رساند

ارباب ما آقاست در اوج نداری
نان شبش را نزد نوکر می‎رساند

ممنون فطرس هستم و مدیون شغلش
از بس سلامم را به دلبر می‎رساند

بالم شکسته، خب قلبم هم شکسته
من را به یارم دیده‎ی تر می‎رساند

آن دردهایی که ندارد راه چاره
درمان آن را نازدختر می‎رساند

با گریه بر داغ سه ساله زنده باشم
عمر مرا داغش به آخر می‎رساند

خار مغیلان بر کف پاهای زخمش
در هر قدم زجر مکرر می‏‎رساند

بر ضجر لعنت با کتک یاس حرم را
تا به خرابه آن ستمگر می‎رساند

غوغا به پا کرده رقیه در خرابه
دارد لبش را سوی حنجر می‎رساند

شور و شیرین جوانی پای ماتم خرج شد
بهترین ساعات عمر من در این غم خرج شد

هیچ کالایی گران‎تر از بکاء روضه نیست
پای هر یک قطره خون شاه عالم خرج شد

انبیا را دستگیری کرده گریه بر حسین
عفو حق بارید وقتی اشک آدم خرج شد

کعبه از گریه‎کنان اسبق شش گوشه است
در غم مشک فراتت اشک زمزم خرج شد

از نخ چادر نماز وصله‎دار فاطمه است
هر نخی که در سیاهی‎های پرچم خرج شد

دستبند مادر و انگشتری خواهرم
بهر نذری دادن در روضه با هم خرج شد

قلک چشم ترم را تا شکستم گریه ریخت
در عزایت کل دارایی‎ام خرج شد

آبروی رفته‎ی ما را تو برگردانده‎ای
با دو قطره آبرویی که محرم خرج شد

روستا یک کهنه بوریا برایش مانده بود
که همان هم در ازای جسم درهم خرج شد

ساربان بی مروت را خدا لعنت کند
کل انگشتان دستت پای خاتم خرج شد

غیر از تو نیستیم مسلمان هیچکس
غیر از تو نیستیم پریشان هیچکس

ما غیر دامن تو که حبل المتین ماست
دستی نمی‎بریم به دامان هیچکس

قربانی توئیم لک الحمد یا حسین
پس یعنی نمی‎رویم به قربان هیچکس

کشتی تویی، نجات تویی، رهنما تویی
دل، خوش نمی‎کنیم به سکّان هیچکس

من آفتاب کرب و بلای تو را حسین
هرگز نمی‎دهم به گلستان هیچکس

جز گریه‎ای که بهر تن بی‎سر شماست
خیری نداشت دیده‎ی گریان هیچکس

روزی رسان زندگی ما رقیه است
زین جا نرفته‎ایم سر خوان هیچکس

بعد از لب مبارکت ای قاری غریب
چوبی نخورد بر لب و دندان هیچکس

آنگونه که سرت به روی نیزه آیه خواند
منبر نرفته قاری قرآن هیچکس

خاتم اگر چه داشت به انگشت خود ولی
انگشت را نداد سلیمان هیچکس

من گمشده‎ای دارم یابن الحسن ای مولا
محروم ز دیدارم یابن الحسن ای مولا

بازآی که دلم خون است دل واله و مجنون است
ای دلبر و دلدارم یابن الحسن ای مولا

تنها هنرم این است عشقم به تو دیرین است
الغوث شده کارم یابن الحسن ای مولا

تا دور و برت هستم من منتظرت هستم
دور از تو گرفتارم یابن الحسن ای مولا

با دیده‎ی بارانی گه روی بگردانی
از بس که گنه‎کارم یابن الحسن ای مولا

لابد به همین خاطر پیشم نشوی حاضر
آزرده شدی یارم یابن الحسن ای مولا

دائم نظر رحمت داری به من از رأفت
با اینکه خطاکارم یابن الحسن ای مولا

حالا که پشیمانم محتاج به احسانم
افتاده زمین بارم یابن الحسن ای مولا

با سوز دل و آهم با قافله همراهم
عمری‎ست عزادارم یابن الحسن ای مولا

ای وای از این ایام از کوفه و راه شام
شد غصه‎ی بسیارم یابن الحسن ای مولا

ناموس خدا محزون رأس شهدا گلگون
بر نیزه سر یارم یابن الحسن ای مولا

ای منتقم مظلوم بازآی دل مغموم
کن یاری دلدارم یابن الحسن ای مولا

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

کاش شام غم من را تو سحر گردانی
جنگ خونین مرا غرق ظفر گردانی

ادامه »

همین که سینه‌ی تنگم توان آه ندارد
مشخص است به داغ دل تو راه ندارد

مرا بخر به غلامی در این رکودی بازار
که گفته یوسف من برده‌ی سیاه ندارد؟

اسیر خال سیاهت شدم خدا را شکر
همینکه صورت عاشق نظر به ماه ندارد

خجالت از تو کشیدم که از تو دست کشیدم
به جز تو این دل آواره تکیه‌گاه ندارد

خرابه است سرایم جهنم است بهشتم
اگر که چشم من اشکی در این دو ماه ندارد

به یُمن رزق تو رزقم زیاد بوده همیشه
مگر که فاطمه بر نوکرت نگاه ندارد؟

مرا کنار حبیب و حسینِ فاطمه بنشان
چه سفره‌ایست محرم گدا و شاه ندارد

دوباره آبرویت را گذاشتی و نوشتی
گدای کوی اباالفضل اشتباه ندارد

حواله‌اش نده جایی به غیر روضه‌ی زینب
کسی که غیر حریم تو سرپناه ندارد

سری به نیزه بلند است در برابر زینب
همین شده که مسیری به قتله‌گاه ندارد

میان حلقه‌ی زنجیر، کاروان می‌رفت
برای اینکه بگوید حسین گناه ندارد

به دست بسته و پای شکسته جنگیدم
که این سپاه نگوید حسین سپاه ندارد

گرگان شامیان بدریدند یوسفم
یک پیرهن نشانه فقط برم مادرم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

بساط نوکری‌ام ریخته به هم آقا
نشسته بر دل تنگم غبار غم آقا

به زیر قول و قرارم زدم، پشیمانم
به زیر بارخطا باز خم شدم آقا 

به دست‎های قلم ناامیدمان نکنی
به سطرهای گناهان بکش قلم آقا

همین که روزی تو می‎رسد خدا رو شکر
چه فرق می‎کند اصلا زیاد و کم آقا

به زور و زر نروم از درون خانه‌ی تو
چه صد قدم بگشایی چه یک قدم آقا

نریز آبرویم را به آبروی حسین
کسی سراغ ندارم به تو قسم آقا

دعا بکن برسم اربعین به خیمه‎ی تو
به دوری از تو شدم باز متهم آقا

مریض آمدم اما شفا نمی‌خواهم
فقط ببر مرا گوشه‌ی حرم آقا

برای روز ظهورت در انتقام حسین 
حساب کن روی خونم، ولیّ دم آقا

حرم شلوغ شد و وقت غارت خیمه
گرفته حرمله در دست خود عَلَم آقا

نماز شام غریبان اقامه می‌شد با
لباس پاره و پاهای پر وَرم آقا

نمانده بعد عمو بر سر زنی معجر
نمانده زینب مظلومه محترم آقا

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

عمری‎ست رعیتش همگی بهره برده‎اند
از خیر و رحمتش همگی بهره برده‎اند

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
از خاک تربتش همگی بهره برده‎اند

آن نوکران که در دل خاک آرمیده‎اند
ذیل شفاعتش همگی بهره برده‎اند

ما که به جای خویش رسولان و اولیا
از نور خلقتش همگی بهره برده‎اند

صاحب پیاله‎های بهشتی برای قرب
از چای هیئتش همگی بهره برده‎اند

عابس، بُرَیر، جُون، حبیب، ابن عوسجه
تحت ولایتش همگی بهره برده‎اند

اصحاب یک به یک به مواسات شهره‎اند
از سختی عطش همگی بهره برده‎اند

خالی نمانده دست کسی بین قتلگاه
هنگام غارتش همگی بهره برده‎اند