گذشت عمری و لیلای ما نیامد باز
ز سمت کعبه‎ی جانها صدا نیامد باز

به دردهای خودم مژده‎ی دوا دادم
ولی چه سود به دردم دوا نیامد باز

میان مردم این شهر بی کس و کارم
غریب مانده‎ام و آشنا نیامد باز

دلش نسوخت برای من زمین خورده
به خاطر این دین بینوا نیامد باز

دلم گرفته از این جمعه‎های بی معنی
رسید جمعه و آقای ما نیامد باز

برای مادر مظلومه‎اش عزادارم
عزا به پا شد و صاحب عزا نیامد باز

نشد که پشت سرش راهی حرم باشیم
بزرگ قافله‎ی کربلا نیامد باز

چگونه روضه بخوانیم کار ما سخت است
که روضه‎خوان شه سر جدا نیامد باز

جهت سلامتی و تعجیل در فرج امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

از نحسی گناه، بهایم عوض شده
حال دعا و سوز و نوایم عوض شده

خیلی دعا برای ظهورت نکرده‎ام
یادت نبوده‎ام که دعایم عوض شده

یک روز غرق شهوت و یک روز مست جاه
معلوم می‎شود که خدایم عوض شده

چشمی که خشک شد به امامش نمی‎رسد
حالات چشم عقده گشایم عوض شده

دیشب دعام کردی و بی خود نبود که
از صبح زود حال و هوایم عوض شده

تو رحمتی و با نظرت سوی نامه‎ام
با فعل خیر، جرم و خطایم عوض شده

آلوده‎ام قبول، ولی بی پناه، نه
اصلا مگر امام رضایم عوض شده؟

خیبرشکن مقابل زهرا نشست و گفت
در بستری، حال سرایم عوض شده

زهرا تمام قوت جان منی بخند
با گریه‎ات زمانه برایم عوض شده

دیشب عبا م را رویت انداختم ولی
دیدم سحر که رنگ عبایم عوض شده

جهت سلامتی و تعجیل در فرج امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

در اصل هجران، تشنگی و وصل، باران است
حسی که من دارم همان حس بیابان است

نزدیک و دوری ملاک وصل و هجران نیست
راضی‎ست او، وصل است ناراضی‎ست، هجران است

بازار ما گرم است از سنگ سر کوچه
دیوانه محتاج اذیت‎های طفلان است

پروانه گرچه سوخته اما پشیمان نیست
روزی پشیمان می‎شود هر که پشیمان است

گاهی به جای حرف باید گریه را آورد
بهتر به حاجت می‎رسد طفلی که گریان است

فردا گریبان گناهش را نمی‎گیرند
هرکس سر هجران تو پاره گریبان است

با قصد قربت آمدیم و قربمان دادی
مهمان تو انگار نه انگار مهمان است

قصر است زندانی که یوسف را بغل کرده
قصری که یوسف را به زندان برده، زندان است

باید برای تو که منت بر سرم داری
این آبرو را داد، جان دادن که آسان است

مردم که می‏‎خندند ما یک گوشه می‎گرییم
آدم که عاشق می‎شود حالش پریشان است

تکلیف این دل را که آوراه است روشن کن
دل که بلاتکلیف شد آنقدر حیران است

سینه زنان، مویه کنان، دامن کشان آمد
زینب گلش را دید اما دید عریان است

بر روی کشته لااقل چیزی می‎اندازند
گیرم که این افتاده اصلا نامسلمان است

جهت سلامتی و تعجیل در فرج امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

بیا که گنبد خضراست دیده بر راهت
بیا که حیدر تنهاست دیده بر راهت

چقدر منتظران تو بی صدا رفتند
نگاه مضطرب ماست دیده بر راهت

به هر دیار عزادار مادرند همه
بیا که عترت طاهاست دیده بر راهت

قسم به خاک نشسته به چادر مادر
سکوت غربت دنیاست دیده بر راهت

هنوز ناله‎ی مادر به گوش می‎آید
ببین که حضرت زهراست دیده بر راهت

میان کوچه به دنبال گوشواره حسن
شهید سیلی اعداست دیده بر راهت

کنار بستر غرق به خون مادرتان
هنوز زینب کبراست دیده بر راهت

میان گودی مقتل حسین افتاده
هنوز زیر لگدهاست دیده بر راهت

به ناله‏‎های «بُنَیَّ» کنار آن گودال
زنی که غرق تماشاست دیده بر راهت

نشسته بی‎ادبی دیده روی سینه‎ی پسرش
ببین که مادرت آنجاست دیده بر راهت

زمان کشتن لب تشنه آب می‎خوردند
لباس‎های تنش را یکی یکی بردند

سلام صاحب الزمان سلام بر حریمتان
به صد امید هر سحر سلام می‎دهیمتان

بهار می‎شود دل خزان برگ‎ریزمان
صبا اگر بیاورد به شهرمان شمیمتان

خودت به فکر ما همیشه از قدیم بوده‎ای
دلم خوش است بر همین کرامت قدیمتان

مرا که بین ظلمت زمانه غرق گشته‎ام
به جبر هم شده ببر به راه مستقیمتان

همیشه همنشین این دل شکسته‎ام شدی
اگر چه کوچکم برای منصب ندیمتان

اگر تو را قسم دهم مرا قبول می‎کنی؟
به اضطراب زینب و به مادر کریمتان

به جای روضه یک سوال می‎کنم فقط همین
سوال می‎کنم از آن مصیبت عظیمتان

میان این همه صحابه‎ی نبی چرا کسی
جلو نیامد و نشد مدافع حریمتان

این روزها نگاه تو از خون دل تر است
گویا دلت حسینیه‎ی اشک مادر است

شال عزا دوباره بنشسته به دوش تو
شالت اگر که سوخته از آتش در است

گلبرگ‎های گونه‎ی شبنم گرفته‎ات
زخمی، شکسته، نیلی چو یاس پرپر است

ای وارث تمامی غم‎های اهل بیت
این روزها غریبی تو مثل حیدر است

هم دیده‎ام تو را و سلامت نداده‎ام
هم تو سلام کرده‎ای و گوش من کر است

مردن میان روضه اگرچه سعادت است
در روضه‎های فاطمیه باز بهتر است

زیرا که اشک یک شب این فاطمیه‎ها
با گریه‎ی تمام محرم برابر است

حالا بیا و روضه بخوان، آتشم بزن
چشمم به ناله‎ی تو و یک وای مادر است

یا رب کجا رواست زنی را کتک زنند؟
وقتی که زن مقابل چشمان شوهر است

دردی که گلستان مرا ریخته بر هم
آسایش دوران مرا ریخته بر هم

هجران رخ یوسف زهراست که اینطور
آبادی کنعان مرا ریخته بر هم

بیچارگی و درد فراقی که چشیدم
یک عمر گریبان مرا ریخته بر هم

دلگرمی من چشم تَرَم بود، گناهم
دلگرمی چشمان مرا ریخته بر هم

خسته شده ام از این همه تاریکی نفسم
آنقدر که بنیان مرا ریخته بر هم

دَرهم شده نان همه با هم چقدر حیف
این فاجعه ایمان مرا ریخته بر هم

مدیون گل فاطمه هستم که دعایش
پرونده ی عصیان مرا ریخته بر هم

داغ غم جانسوز علی و غم زهرا
آرامش مژگان مرا ریخته بر هم

فرمود علی، فاطمه جان، حوریه ی من
اوضاع تو ارکان مرا ریخته بر هم