وقت آن است به ما باده‎ی نابی برسد
جام در دست گرفتیم شرابی برسد

لن ترانی و ترانی چه تفاوت دارد
هدف آن است فقط از تو جوابی برسد

گنج‎ها هست نهان در دل هر ویرانه
پس چه خوب است به ما حال خرابی برسد

عاشق آن است که بر دیده‌ی منّت بنهد
اگر از جانب معشوق عتابی برسد

من به بخشندگی و مهر تو ایمان دارم
چه خیالی ست اگر روز حسابی برسد

گر قرار است گنه‎کار بخوانید مرا
روز محشر به من ای کاش نقابی برسد

همه امید من این است که در روز جزا
زود از حضرت صدیقه خطابی برسد..

..عاشقان پسرم را سوی دوزخ نبرید
نگذارید بر این قوم عذابی برسد

تا که آید به میان نام حسین بن علی
برگه‌ی بخشش ما با چه شتابی برسد

ازما جفا بسیار دیدی و وفا نه
تو یاد ما بودی ولی افسوس ما نه

ما را که در دنیا رسوا نکردی
بی‌آبرویم می‌کنی روز جزا؟ نه

از سفره‌ی جودت اگر محروم باشد
جای دگر پر می‌شود دست گدا؟ نه

آنگونه که می‌خواستم بودی همیشه
آنگونه که می‌خواستی دیدی مرا؟ نه

هر طور می‌خواهی بسوزانی، بسوزان
اما برایت سود دارد خدا؟ نه

این یا علی گفتن کم از یا ربّنا نیست
اصلا مگر فرقی ست ما بین شما؟ نه

جنت برای شیعیان زیباست اما
زیباتر از راه نجف تا کربلا نه

موکب به موکب اربعین عشاق جمعند
امسال آیا قسمت من هست یا نه؟

ای کاش ارباب مقاتل می‌نوشتند
سر را جدا کردند اما از قفا نه

چشم من خشک شد و گوهرم از دستم رفت
دل من تیره شد و دلبرم از دستم رفت

من که با گریه همه چیز به دست آوردم
با گنه برکت چشم ترم از دستم رفت

پای امروز به فردای خودم بد کردم
عبد دنیا شدم و محشرم از دستم رفت

آنقدر خدمتشان را ننمودم یک عمر
که دعاهای پدر مادرم از دستم رفت

حیف شد نان حلالی که حرامش کردم
شبهه آمد وسط و باورم از دستم رفت

یا علی گفتن من کیسه‎ی من را پر کرد
در این خانه حساب کَرم از دستم رفت

همه گفتند حسین، همه رفتند حرم
خاک عالم به سر من حرم از دستم رفت

ادامه »

با اینکه هر دفعه تو می‎بینی گناهم را
اما نیاوردی به رویم اشتباهم را

اینجا پر است از روسفیدان تو یا الله
پس من کجا مخفی کنم روی سیاهم را؟

مردم سیاهی‎های رویم را نمی‎بینند
از دور می‎بینند تنها روی ماهم را

مِن بعد از این هم سر به راه تو نخواهم شد
پس تو عوض کن سمت راه خویش راهم را

محتاج جز تو بودن اصلا به صلاحم نیست
از هر کسی بهتر تو می‎دانی صلاحم را

دیدی اگر جایی به چشم جز تو چشمم افتاده
قدرت بده تا اینکه بردارم نگاهم را

بر حبّ حیدر تکیه دارم که نمی‎افتم
می‎ترسم از اینکه بگیری تکیه‎گاهم را

بگذار گرم روضه‌‎ها باشد نفس‎هایم
خرج حسین بن علی کن سوز و آهم را

از گرد ره رسیده‎ام و آخر شب است
این تازه‎کار ببخش نوکر زهرا و زینب است

من دست خالی آمده‎ام دست پر تویی
فرق خدا و بنده همین اصل مطلب است

جا مانده‎ام ز ماه نبی ایّها الکریم
رحمی به عبد خسته که در تاب و در تب است

آنقدر تا به حال که بخشیده‎ای ببخش
زیرا شبیه بخشش یک ماه امشب است

کار تو بخشش است و قبولی توبه‎ها
اما همیشه کار من العفو یا ربّ است

دارد دوباره دست گنه بسته می‎شود
تغییر منزلت به تو احیای هر شب است

ذکر علی علی است صفای زبان من
ذکر حسین حسین مرا زینت لب است

هی می‎زنم به سینه به مشت گره شده
یاد شکسته سینه که در زیر مرکب است

ادامه »

سوز عاشق اگر چه بیشتر است
علتش گریه زاری سحر است

گریه کن دست بر سرت بکشد
یار ما دوستدار چشم تر است

هرچه کردی بگو و عذر بخواه
اعتراف تو منشأ اثر است

همت ترک معصیت نکنی
توبه هایت تمام بی اثر است

ای خدا تا نیامده رمضان
عفو کن آبروم در خطر است

من افتاده را بلندم کن
جای افتاده گوشه‎ی گذر است

بیشتر از همه گنهکارم
بیشتر از هر آنکه دور و بر است

این دلم سنگ شد قبول ولی
دل من خوش به چهارده نفر است

جور من را کشیده است حسین
کار کودک به گردن پدر است

ادامه »

ما که برای وصل ریاضت نمی‎کشیم
بر شانه بار غصه هجرت نمی‎کشیم

او بیقرار ماست نه ما بیقرار او
او آشتی نکرده و منت نمی‎کشیم

خوبان نماز پشت سرش خوانده‎اند و ما
آنقدر بد شدیم که حسرت نمی‎کشیم

چشمش تر است باز چه کردیم با دلش؟
آقا دلش شکسته خجالت نمی‎کشیم

با اینکه از غریبی او حرف می‎زنیم
وقت عمل نشسته و زحمت نمی‎کشیم

وقتی گناه مانع امر ظهور اوست
دور گناه خویش چرا خط نمی‎کشیم؟

ماه خدا، حسین به ما راه می‎دهد
بی روضه خویش را به ضیافت نمی‎کشیم

افطار روی این لب خشک عطش زده
چیزی به غیر تربت حضرت نمی‎کشیم