اگر ربنا ربنا کرده‎ام سحرها خدا را صدا کرده‎ام
خودمم را بر این سفره جا کرده‎ام
در این پانزده شب دعا کرده‎ام
خدایا به چشمان مست حسن
بده دست من را به دست حسن

من امشب بر آنم که مثل قدیم
دلم را ببندم به راه نسیم
در این ماه با یا علی یا عظیم
بیفتم به دست و به پای کریم
کریم کریمان عالم حسن
دمت گرم دردت به جانم حسن

تو سبحان ربی الاعلای من
تو والتّین و یاسین و طاهای من
تو دیروز و امروز و فردای من
تو یا ربّ و یا ربّ شبهای من
به کوری چشم هر فتنه گر
بگو تا سحر حسن یا حسن

در آن شب که عالم قمردار شد
درخت نبوت ثمردار شد
علی نذر کرد و پسردار شد
زمین پیش پایش خبردار شد
چه بهتر از اینکه به هر انجمن
به زهرا بگویند امّ الحسن

حسن اسم اعظم حسن کل دین
حسن حق مطلق حسن بی قرین
حسن کیست ایاک هر نستعین
حسن کیست گردن زن ناکثین
به حلم حسن دشمن اقرار کرد
معاویه را صلح او خوار کرد

منی که شدم مبتلای حسن
زمین خورده‎ام پیش پای حسن
شدم وقف دولت‎سرای حسن
چه بهتر که محض رضای حسن
به پا خیزم و باز طوفان کنم
دوباره حسن جان حسن جان کنم

حسین است مست وقار حسن
حسین است هر جا کنار حسن
حسین است دنبال کار حسن
حسین است در اختیار حسن
حسینی که سرها کف پای اوست
امیری حسن روی لب‎های اوست
امیری حسن امیری حسن

برو توس صحن رضا را ببین
نجف باش و ایوان طلا را ببین
شلوغی کرب و بلا را ببین
خودت غربت مجتبی را ببین
دم گنبد شاه عبدالعظیم
بگو یا حسن ای غریب کریم

به زودی همه چشمه‎ها جاری است
بقیع حسن پر ز معماری است
و هر نوکری گرم یک کاری است
تمام ضریحش طلا کاری است
بر این غصه با عشق حاکم شویم
همه وارد صحن قاسم شویم

ادامه »

گرچه بودیم میان قفس و پربسته
نیست دیگر، روی پرسوختگان در بسته

آبرودار محل آبروی ما همه است
کار و بار همه را در صف محشر بسته

برکت سفره به نان نیست به صاحبخانه است
دستمان پیش کریمان شده کمتر بسته

میل معشوق کشیده بخرد عاشق را
دل ارباب ازاین باب به نوکر بسته

رب من آن است که با عبد خودش
دوست دارد بزند حرف ولی سربسته

گُنهم گردن هر کس که نبخشید مرا
چون که پرونده‎ی من را خود مادر بسته

ذکر شیرین علی زندگی‎ام را پر کرد
لبم آنقدر علی گفت که شکّر بسته

آخرش می‎کند آدم دم ایوان نجف
آن سگی را که‌ دم خانه‎ی قنبر بسته

عطش موقع افطار فقط کرب و بلاست
تشنه‎ی چای عراقم که به کوثر بسته

بغلم کرد مرا باز اباعبدالله
چون به غیر از حرمش هر در دیگر بسته

گیر کرده ته گودال خدایا چه کنم
چه صفی دور حرم آن همه لشگر بسته

ادامه »

هر چه عمرم رفت و شد مویم سپید
چشم تو از من به جز غفلت ندید
قصه‎ی من هم به پایانش رسید
نااُمیدم نااُمیدم نااُمید

آمده عبد فراری سر به زیر
یا مجیر یا مجیر یا مجیر

گرچه من نان علی را خورده‎ام
دل به دست او ولی نسپرده‎ام
صاحبم را سال‎ها آزرده‎ام
آخر کارم شده افسرده‎ام

شرم بر من توبه کردم دیرِ دیر
یا مجیر یا مجیر یا مجیر

رفت از یادم که نوبت می‎رسد
این شلوغی‎ها به غربت می‎رسد
لحظه‎ی مرگم به سرعت می‎رسد
نوبت آن قبر خلوت می‎رسد

دو ملک هستند آن هم سختگیر
یا مجیر یا مجیر یا مجیر

دیگر این پرونده پیش قاضی است
حضرت صاحب ز من ناراضی است
من نماز و روزه‎هایم بازی است
سال‎ها کارم فقط لفاظی است

تو بزرگی و من آن عبد فقیر
یا مجیر یا مجیر یا مجیر

وای از امروز و فردا کردنم
بوی معصیت گرفته این تنم
دوستی‎ها می‎کنم با دشمنم
آن که عمرش را هدر داده منم

حضرت باران بزن در این کویر
یا مجیر یا مجیر یا مجیر

غصه دارم غصه‎های بی‎حساب
مستحقم تا بسوزم در عذاب
مانده بهر من فقط یک انتخاب
ناله از دل می‎کشم یا بوتراب

من علی دارم امامی بی نظیر
یا مجیر یا مجیر یا مجیر

ادامه »

ابرم و شب به شب از هجر رُخت می‎بارم
من به امید نگاهی‌ست اگر بیدارم

بپذیری، نپذیری کرمت را عشق است
نه پی حاجتم آقا نه پی دینارم

دیده گر یار نبیند به چه دردی بخورد
کور ماندم به امید سحرِ دیدارم

بدی از من، بدی از من، بدی از من بوده
تویی و این همه خوبی منم و اقرارم

به زبان عاشقم و وقت عمل غافل تو
به زبان نوکرم و وقت عمل سربارم

تو چرا فکر منی فکر من نالایق
من که سرگرم خودم بودم و فکر کارم

روزه‎اش را تو گرفتی و به من مزد رسید
زحمتش را تو کشیدی که تقرّب دارم

یابن حیدر ببرم یک سحر ایوان نجف
دل من لک زده بهر پدر کرارم

یک سحر صحن اباالفضل غروبش گودال
کربلا خواسته‎ام در سحر و افطارم

گریه کردن به شما مرثیه‎خوانی از من
خون ز چشمان تو می‎بارد و خون می‎بارم

شمر آماده شد و جدّ تو چشمش وا شد
گفت یا ربّ منم و زخم تن بسیارم

ادامه »

باز درب خانه‎ات وا شد الهی بالحسین
نوبت رفتن به بالا شد الهی بالحسین

رحمت ارباب دستم را گرفت و آمدم
قطره‌ات قاطی دریا شد الهی بالحسین

روی اعمالم غذای روضه‎ات تاثیر کرد
عبد عاصی تو «منّا» شد الهی بالحسین

هر زمانی که گره افتاد در کارم، حسین
زودتر از هر کسی پاشد الهی بالحسین

از گناهم بیشتر آقا خجالت می‌کشد
غصه‌دارم، قلب آقا شد الهی بالحسین

بار عام تو سبب شد بنده‎ی آلوده‎ات
باز این اطراف پیدا شد الهی بالحسین

سینه‎زنهای حسین بن علی را مادرت
شافع امروز و فردا شد الهی بالحسین

یا حسین ما جوابش ناله‌های فاطمه است
میزبان سفره زهرا شد الهی بالحسین

با وجود معصیت‌ها هر شب جمعه که شد
با حسین پرونده‌ام تا شد الهی بالحسین

هر شب جمعه که زهرا سمت باب القبله رفت
هی «بُنَیّ» گفت غوغا شد غوغا شد الهی بالحسین

ادامه »

کارم شده گناه مرتب مرا ببخش
ذکر لبم فقط شده یا رب مرا ببخش

با چوب خشم بنده‎ی خود را ادب نکن
من نیستم اگر که مودب مرا ببخش

غافل شدم که شأن و مقامم به دست توست
ای صاحب بزرگی و منصب مرا ببخش

یارب رسیده تیغ گناهم به استخوان
از ضعف جانم آمده بر لب مرا ببخش

دیگر به چشم قهر به رویم نظر نکن
هستم میان جمع معذّب مرا ببخش

عفو مرا حواله به روز دگر نکن
روزی گناه کردم اگر، شب مرا ببخش

از مکتب عبودیت تو گریختم
راهم بده دوباره به مکتب مرا ببخش

بهتر ز اهل بیت شفیع نداشتم
یارب به این ذوات مقدس مرا ببخش

مشمول رحمت است کسی که حسینی است
هستم به خادمیش ملقب مرا ببخش

ذکر حسین دیشبم امشب خریده شد
با گریه‎های امشب و دیشب مرا ببخش

با «یا حسین» زینب کبری گریستیم
یا ربّ به حق ناله‎ی زینب مرا ببخش

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

تو باز مرا خوانده‎ای اما نگرانم
از فیض مناجات سحر باز بمانم

من چند صباحی‎ست که در غفلت محضم
بیدار کن ای دوست از این خواب گرانم

شعبان و رجب را به بطالت گذراندم
با دست تهی راهی شهر الرّمضانم

این فکر که از چشم تو یک روز بیفتم
دردی‎ست که مثل خوره افتاده به جانم

توفیق بده تا که در این ماه مبارک
جز ذکر تو چیزی نشود ورد زبانم

سوگند به قرآن سرنیزه، الهی
هر شب به سر سفره‎ی قرآن بنشانم

بگذار که با یاد لب تشنه‎ی آن شاه
در بین مناجات کمی روضه بخوانم

بَرد است و سلام است به من آتش دوزخ
چون سوخته دل از غم آن سوخته جانم

من آرزویم کرب و بلا در شب قدر است
بگذار خودم رابه ضریحش برسانم

با یاد تن بی‎رمقش موقع مغرب
خوب است که از کف برود تاب و توانم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات