فرق دارد به یقین مزه ی احسان حسن
لب ما بوسه نگیرد مگر از جان حسن

زلف خود را به نخ چادر زهرا بسته
هر کسی هست در این دهر پریشان حسن

کرمش دست گدا را به خداوند رساند
سائلان را بنویسید مسلمان حسن

بی حرم هست ولی هر چه حرم زنده از اوست
زائر کرب و بلا هم شده مهمان حسن

عاقبت با مدد حضرت زهرای بتول
مثل ایوان نجف می شود ایوان حسن

سر در باغ حسن نام حسین است فقط
نذر گل های حسین است گلستان حسن

بعد یک عمر فقط زهر توانست شود
مرهم زخم سینه سوزان حسن

ظاهرا زهر شده قاتل او اما نه
کوچه ای تنگ شده نقطه ی پایان حسن

پسرانش همگی گوش به فرمان حسین
علی اکبر همه جا گوش به فرمان حسن

سیزده ساله ولی مثل علی می آید
غیرت الله بود شیر رجز خوان حسن

ماه پاره پسر حضرت نجمه خانوم
جان زهرا و علی، جان حسین، جان حسن

آن کس که سال‎هاست طلبکار ما شده
در وقت مشکلات خودش یار ما شده

هر جا قرار بود بیافتیم به قعر چاه
خیر دعای یار نگهدار ما شده

عمری ست پای غفلت ما غصه می‎خورد
با او چه کرده‎ایم گرفتار ما شده

رحمت بر آن طبیب که حالش به حال ماست
دل بیقرار این دل بیمار ما شده

یک روز فکر توبه و روزی پی گناه
این سرنوشت حال اسف بار ما شده

ما که براش مَحرم اسرار نیستیم
اما همیشه مَحرم اسرار ما شده

امضاء زد و زیارت جدّش به ما رسید
آقا چقدر بانی دیدار ما شده

هر خط ناحیه سند سوز قلب اوست
جمله به جمله آتش نیزار ما شده

«شیب الخضیب» گفته زمین و زمان گرفت
زهرا «بنیّ» گفت دوباره زبان گرفت