فرق دارد به یقین مزه ی احسان حسن
لب ما بوسه نگیرد مگر از جان حسن

زلف خود را به نخ چادر زهرا بسته
هر کسی هست در این دهر پریشان حسن

کرمش دست گدا را به خداوند رساند
سائلان را بنویسید مسلمان حسن

بی حرم هست ولی هر چه حرم زنده از اوست
زائر کرب و بلا هم شده مهمان حسن

عاقبت با مدد حضرت زهرای بتول
مثل ایوان نجف می شود ایوان حسن

سر در باغ حسن نام حسین است فقط
نذر گل های حسین است گلستان حسن

بعد یک عمر فقط زهر توانست شود
مرهم زخم سینه سوزان حسن

ظاهرا زهر شده قاتل او اما نه
کوچه ای تنگ شده نقطه ی پایان حسن

پسرانش همگی گوش به فرمان حسین
علی اکبر همه جا گوش به فرمان حسن

سیزده ساله ولی مثل علی می آید
غیرت الله بود شیر رجز خوان حسن

ماه پاره پسر حضرت نجمه خانوم
جان زهرا و علی، جان حسین، جان حسن